Jacob Grimm (1785-1863) en sy broer Wilhelm (1786-1859) was Duitse taal- en letterkundiges wat hulle lewe lank saamgewerk het en in die hele Westerse wêreld bekend geword het deur twee versamelings van volkssprokies wat tradisioneel mondeling oorgelewer is. Danksy hulle versamelwerk is sprokies soos Sneeuwitjie en Hansie en Grietjie vir die eerste keer skriftelik gedokumenteer. Die broers het hierdie versamelwerk as 'n stokperdjie gedoen en nooit verwag om daarmee kommersiële sukses te behaal nie.
Die broers, veral Jacob, het historiese taalkunde as hul eintlike vakgebied beskou en ʼn groot bydrae op die gebied van taalnavorsing gelewer. Al het die broers volgens die wens van hul vader in die regte gestudeer, het hulle uiteindelik navorsing oor die oorspronge van die Duitse taal as hul lewenswerk gedoen. Hulle word as die grondleggers van die Germanistiek as wetenskap van die Duitse taal en letterkunde beskou.
Lewe
Jacob Ludwig Karl Grimm is op 4 Januarie 1785 in Hanau in die huidige Duitse deelstaat Hesse gebore en sy broer Wilhelm Karl op 24 Februarie 1786.
Hulle het nog drie jonger broers en 'n suster gehad. Hulle pa was 'n vooraanstaande regsman en ook stadsklerk van Hanau. Albei broers het aan die Universiteit van Marburg in die regte gestudeer, waar hulle 'n belangstelling ontwikkel het in volkspoësie en -verhale en die ontwikkeling van die taal. Nadat hulle hul letterkundige navorsing as bibliotekarisse in Kassel begin het, is albei in 1829 as bibliotekarisse en hoogleraars aan die Universiteit van Göttingen aangestel. Na drie jaar is hulle egter afgedank omdat hulle as te liberaal beskou is. In 1840 is hulle op uitnodiging van die koning van Pruise na Berlyn, waar hulle ook aan die universiteit verbonde was.
Jacob het nooit getrou nie, maar Wilhelm is met Dorothea Wild getroud en hulle het drie kinders gehad. Wilhelm is op 16 Desember 1859 oorlede en Jacob op 20 September 1863. Na hulle regstudie het Jacob verskeie poste beklee maar hom uiteindelik by sy broer in Kassel aangesluit, waar hulle hulle aan letterkundige navorsing gewy het. Hulle het volksverhale en sprokies uit talle lande versamel en dit tussen 1812 en 1822 in verskeie bundels onder die titel Kinder- und Häusmarchen uitgegee. Hiermee het hulle die grondslag vir die wetenskap van die volksverhaalkuns gelê.
Die broers Grimm het hul laaste rusplek in die kerkhof Alter St. Matthäuskirchhof in die Berlynse stadsdeel Schöneberg gevind.
Die verhale, onder meer Hansie en Grietjie, Sneeuwitjie en Repelsteeltjie, is later in tientalle tale vertaal en het as die broers Grimm se sprokies bekend geword. Net soos talle van hul tydgenote het die Grimm-broers gevoel dat sprokies produkte van die hele volksiel is. In die tyd het hulle ook 'n versameling Duitse legendes, Deutsche Sagen (1816- 1818) die lig laat sien. Wilhelm Grimm se belangrikste selfstandige bydrae was Die Deutsche Heldensage (1829), waarin hy oor die sage-kuns en oor temas in die Duitse heldelegendes geskryf het. Jacob Grimm het, net soos Franz Bopp (1791–1867) en Rasmus Rask (1787–1832), 'n groot bydrae tot die ontwikkeling van die vergelykende Indo-Europese taalwetenskap gelewer. In sy werk Deutsche Grammatik, wat tussen 1819 en 1837 in verskeie uitgawes gepubliseer is, het hy die historiese ontwikkeling van die Germaanse tale vir die eerste keer noukeurig nagespeur.
Ingang tot die Grimmwelt Kassel, 'n museum wat aan die Broers Grimm se werk gewy is. In hierdie Noord-Hessiese stad het die twee taalkundiges die meeste spore gelaat.
Onder die invloed van Rask het hy die betekenis van klanke (in plaas van letters) en klankverskuiwing in die ontwikkeling van taal ingesien en dit uiteengesit in wat bekend staan as Grimm se wet. In 1875 is die wet deur Verner se wet aangevul, wat die skynbare uitsonderings op Grimm se Wet wetmatig opgelos het. Grimm se wet het 'n groot invloed op die linguistiek uitgeoefen en word vandag nog gebruik. Terwyl Jacob Grimm sy navorsing vir die werk gedoen het, het hy ook 'n studie van die antieke regspraktyke en gelowe van Germaanse stamme gemaak.
Sy Deutsche Rechtsaltertümer het in 1828 verskyn en sy Deutsche Mythologie in 1835. Sy werk oor die geskiedenis van die Duitse taal, Geschichte der deutschen Sprache, is in 1848 gepubliseer. Die eerste deel van die broers Grimm se Deutsches Wörterbuch het in 1852 verskyn. In dié omvattende werk, wat eers meer as ʼn eeu later, in 1960, voltooi is, word Duitse woorde met hulle ou vorme, oorsprong en betekenisontwikkeling aangegee. Die woordeboek word steeds as 'n mylpaal en standaardwerk van Duitse taalkunde beskou.[1]
