Helen Mirren

	Helen Mirren
	Mirren op 7 Desember 2014 by die Moët British Independent Film Awards.
Geboortenaam	Helen Lydia Mironoff
Geboorte	26 Julie 1945 (79 jaar oud) ; Londen, Engeland
Nasionaliteit	Brits
Beroep(e)	Aktrise
Aktiewe jare	1965–tans
Webwerf	http://www.helenmirrenofficial.com
Toekennings	Orde van die Britse Ryk
Internet-rolprentdatabasis-profiel

Dame Helen Lydia Mirren DBE (geb. Mironoff op 26 Julie 1945) is ’n Britse aktrise. Sy het haar loopbaan in 1967 by die Royal Shakespeare Company begin en is een van die min akteurs wat drie van die volgende vier pryse gewen het: die Oscar, Emmy, Grammy en Tony. Sy het die Oscar vir beste aktrise in 2007 ontvang vir haar rol as koningin Elizabeth II in The Queen. In 2015 het sy die Tony gewen vir beste aktrise in ’n toneelstuk^[1] vir haar rol, ook as Elizabeth II, in The Audience.^[2] In 1993 het sy die eerste van verskeie Emmys gewen vir haar rol as speurder Jane Tennison in die ITV-reeks Prime Suspect.

Van haar ander noemenswaardige rolle was in die 1984-rolprent Cal, waarvoor sy ’n Cannes-prys gewen het, The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover (1989), The Madness of King George (1994), Teaching Mrs. Tingle (1999), Gosford Park (2001), Calendar Girls (2003), The Last Station (2009), Hitchcock (2012) en The Hundred-Foot Journey (2014). Sy het ook die rol van Victoria Winslow vertolk in die aksiekomedies Red en Red 2.

In 2003 het sy ’n Damekommandeur van die Britse Ryk (DBE) geword vir haar werk in die uitvoerende kunste.^[3] In 2013 het sy ’n ster op die Hollywood Walk of Fame gekry^[4] en in 2014 het Bafta aangekondig dat sy die ontvanger van die Academy Fellowship is.^[5]

Vroeë lewe en familie

Sy is in Hammersmith, Londen, gebore as Helen Lydia Mironoff,^[6]^[7] dogter van Vasily Petrovich Mironoff en Kathleen "Kitty" Rogers. Haar ma was Engels en haar pa Russies. Hy was oorspronklik van Koerjanowo in Smolensk-oblast, Rusland.^[8] Haar oupa aan vaderskant, kolonel Pjotr Wasilijewitsj Mironof, was in die keiserlike Russiese leër en het in die Russies-Japannese Oorlog van 1904 geveg. Hy het later ’n diplomaat geword en was besig met wapenonderhandelings in Brittanje toe die Russiese Rewolusie in 1917 uitbreek en hy en sy gesin in Brittanje gestrand sit.^[9] Die voormalige diplomaat het ’n taxibestuurder in Londen geword om sy gesin te onderhou en het hom eindelik in Engeland gevestig. Hy het sy van Mironoff gespel.

Sy seun, Helen se pa, het hul van in die 1950's tot Mirren verengels en sy naam na Basil Mirren verander. Hy het die viola in die Londense Filharmoniese Orkes bespeel voor die Tweede Wêreldoorlog en later ’n taxi bestuur voordat hy ’n staatsdienswerker geword het. Mirren se ma was van die Ooseinde, die 13de van 14 kinders van ’n slagter wie se eie pa koningin Victoria se slagter was. Mirren beskou haar opvoeding as "baie antimonargisties".^[10]

Mirren was die tweede van drie kinders. Sy het in Leigh-on-Sea, Essex, grootgeword.^[11]

Loopbaan

Vroeë werk

Nadat Mirren haar skoolloopbaan en studie aan ’n onderwyserskollege in Londen voltooi het, is sy in die National Youth Theatre (NYT) aanvaar. Danksy haar werk hier is sy genooi om by die Royal Shakespeare Company aan te sluit. In 1970 het die regisseur/vervaardiger John Goldschmidt ’n dokumentêre rolprent, Doing Her Own Thing, gemaak oor Mirren tydens haar tyd by die Royal Shakespeare Company; dit is in Brittanje op televisie gewys.

Teater

Van November 1975 af het Mirren in verskeie produksies in die Weseinde gespeel. Ná ’n redelik onsuksesvolle poging tot ’n loopbaan in Amerika het sy na Brittanje teruggekeer en weer in verskeie Britse produksies opgetree. Op 15 Februarie 2013 het sy in die Gielgud-teater die rol begin vertolk van koningin Elizabeth II in die wêreldpremière van Peter Morgan se The Audience.^[12] In April is sy by die Olivierprys-toekenningsaand aangewys as beste aktrise vir dié rol.^[13]

Nog ’n verhoogdeurbraak het in 1994 in die Weseinde gevolg, as Natalja Petrowna in Iwan Toergjenef se A Month in the Country. Haar mede-akteurs was John Hurt en Joseph Fiennes. Sy is twee keer benoem vir ’n Tony vir die rol. Op 7 Junie 2015 het sy die Tony gewen vir haar vertolking van koningin Elizabeth II in The Audience.

Rolprente

Mirren het in haar loopbaan in talle rolprente gespeel. Van haar vroeëre optredes sluit in rolle in A Midsummer Night's Dream (1968), Age of Consent, O Lucky Man!, Caligula, Excalibur, 2010, The Long Good Friday, White Nights, The Mosquito Coast en The Madness of King George.

Meer onlangs het sy gespeel in Gosford Park saam met Maggie Smith en in Calendar Girls saam met Julie Walters, asook in The Clearing, Pride, Raising Helen en Shadowboxer. Sy het ook die stem verskaf vir verskeie rolprentrolle. Tydens haar loopbaan het sy drie Engelse koninginne in verskillende rolprente en TV-reekse vertolk: Elizabeth I in die TV-reeks Elizabeth I (2005), Elizabeth II in The Queen (2006) en Charlotte van Mecklenburg-Strelitz, vrou van George III, in The Madness of King George (1994). Sy is die enigste aktrise wat albei koninginne Elizabeth op die silwerdoek uitgebeeld het.

Mirren ontvang haar ster op die Hollywood Walk of Fame in Januarie 2013.

Mirren het verskeie pryse gewen vir haar naamrol in The Queen, onder meer ’n Bafta, Golden Globe en Oscar. Sy het Alfred Hitchcock se vrou gespeel in die 2012-prent Hitchcock, oor die maak van die 1960-prent Psycho.^[14]

In 2014 het sy saam met die Indiese akteur Om Puri verskyn in die komediedrama The Hundred-Foot Journey en in 2015 saam met Ryan Reynolds in Woman in Gold.^[15] Laasgenoemde prent het gemengde reaksie uitgelok, hoewel Mirren en Reynold se spel geloof is.^[16] Sy was ook Hedda Hopper, die bekende aktrise en skinderrubriekskrywer, in die 2015-biografiedrama Trumbo.

Televisie

Mirren is bekend vir haar rol as speurder Jane Tennison in die gewilde Prime Suspect, ’n televisiedramareeks wat verskeie pryse gewen het. Vir haar vertolking van Tennison het sy tussen 1992 en 1994 drie agtereenvolgende Bafta-pryse ontvang.^[17] Sy het ook talle ander TV-rolle vertolk, onder meer in Cousin Bette (1971); As You Like It (1979); The Twilight Zone (1985); The Passion of Ayn Rand (1999), waarvoor sy ’n Emmy en Golden Globe gewen het; en The Collection, saam met Laurence Olivier, Alan Bates en Malcolm McDowell. Sy was Elizabeth I in Elizabeth I (2005), waarvoor sy ’n Emmy gewen het. Haar ander vertolking waarvoor sy ’n Emmy gekry het, was in Prime Suspect: The Final Act (2006).

Persoonlike lewe

Mirren het in die vroeë 1980's saam met die akteur Liam Neeson gewoon. Sy is op 31 Desember 1997, op sy 53ste verjaardag, getroud met haar lewensmaat sedert 1986, die regisseur Taylor Hackford.^[18] Hulle het op die stel van die rolprent White Nights ontmoet. Dit is haar eerste huwelik en sy derde.

Mirren se outobiografie, In the Frame: My Life in Words and Pictures, is in September 2007 in Brittanje gepubliseer.^[19]

Filmografie

Roprente en televisiewerk
Jaar	Titel	Rol	Notas
1966	Press for Time	Penelope Squires	Geen erkenning
1967	Herostratus
1968	A Midsummer Night's Dream	Hermia
1969	Age of Consent	Cora Ryan
1970	Red Hot Shot
1972	Savage Messiah	Gosh Boyle
1972	Miss Julie	Miss Julie
1973	O Lucky Man!	Patricia
1975	Caesar and Claretta	Claretta Petacci
1976	Hamlet	Ophelia/Gertrude
1978	As You Like It	Rosalind	BBC Television Shakespeare
1979	The Quiz Kid	Joanne	’n Deel van ITV Playhouse
	S.O.S. Titanic	Mary Sloan	TV-fliek
	Caligula	Caesonia
1980	Hussy	Beaty
	The Fiendish Plot of Dr. Fu Manchu	Alice Rage
	The Long Good Friday	Victoria
1981	Excalibur	Morgana
1984	Cal	Marcella
	2010	Tanya Kirbuk
	Faerie Tale Theatre: "The Little Mermaid"	Prinses Amelia	TV-reeks, episode 1
1985	Heavenly Pursuits	Ruth Chancellor
	Coming Through	Frieda von Richthofen Weekley
	White Nights	Galina Ivanova
1986	The Mosquito Coast	Mother Fox
1988	Pascali's Island	Lydia Neuman
1989	When the Whales Came	Clemmie Jenkins
	The Cook, the Thief, His Wife & Her Lover	Georgina Spica
	Red King, White Knight	Anna	TV-fliek
1990	Bethune: The Making of a Hero	Frances Penny Bethune
1990	The Comfort of Strangers	Caroline
1991	Prime Suspect	Jane Tennison	TV-reeks
1991	Where Angels Fear to Tread	Lilia Herriton
1993	The Hawk	Annie Marsh
1993	Royal Deceit	Geruth
1994	The Madness of King George	Koningin Charlotte
1995	The Snow Queen	Snow Queen	(stem)
1996	Some Mother's Son	Kathleen Quigley	Ook medevervaardiger
1996	Losing Chase	Chase Phillips	TV
1997	Critical Care	Stella
1998	Sidoglio Smithee	Haarself
	Tracey Takes On...	Professor Horen	TV-reeks: episode 1
	The Prince of Egypt	Die koningin	(stem)
1999	The Passion of Ayn Rand	Ayn Rand
1999	Teaching Mrs. Tingle	Eve Tingle
2000	Greenfingers	Georgina Woodhouse
2001	The Pledge	Dokter
	No Such Thing	The Boss
	Happy Birthday		Ook regisseur
	Last Orders	Amy
	Gosford Park	Mev. Wilson
2002	Door to Door	Mev. Porter	TV
2002	Georgetown	Annabelle Garrison	TV
2003	The Roman Spring of Mrs. Stone	Karen Stone	TV
2003	Calendar Girls	Chris Harper
2004	The Clearing	Eileen Hayes
2004	Raising Helen	Dominique
2005	The Hitchhiker's Guide to the Galaxy	Deep Thought	(stem)
	Elizabeth I	Koningin Elizabeth I
	Shadowboxer	Rose
2006	The Queen	Koningin Elizabeth II
2007	National Treasure: Book of Secrets	Emily Appleton
2008	'	Elinor Loredan
2009	State of Play	Cameron Lynne
2009	The Last Station	Sofia Tolstaja
2010	Love Ranch	Grace Bontempo
	The Tempest	Prospera
	Brighton Rock	Ida
	Red	Victoria Winslow
	Legend of the Guardians: The Owls of Ga'Hoole	Nyra	(stem)
	Saturday Night Live	Haarself	TV (kameerol)
2011	Arthur	Lillian Hobson
	Saturday Night Live	Haarself (aanbieder)	TV
	The Debt	Rachel Singer
2012	The Door	Emerenc
	Glee	Stem van Becky Jackson	TV (geen erkenning)
	Hitchcock	Alma Reville
2013	Phil Spector	Linda Kenney Baden	TV-fliek
	Monsters University	Dean Hardscrabble	Stemrol
	Red 2	Victoria Winslow
2014	The Hundred-Foot Journey	Madame Mallory
2015	Woman in Gold	Maria Altmann
	Unity	Verteller	Dokumentêr
	Eye in the Sky	Kol. Katherine Powell
	Trumbo	Hedda Hopper

Verwysings

↑ http://www.dailymail.co.uk/tvshowbiz/article-3109769/All-hail-Queen-Helen-Mirren-picks-second-major-gong-playing-Elizabeth-II-Tony-Award-Broadway-s-biggest-night.html
↑ Helen Mirren crowned top actress at top UK theatre awards Geargiveer 24 September 2015 op Wayback Machine. Reuters. 28 April 2013
↑ "Dame Helen centre stage at palace" (in Engels). BBC. 5 Desember 2003. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 September 2017.
↑ "Helen Mirren Gets Hollywood Walk Of Fame Star" Geargiveer 16 Januarie 2013 op Wayback Machine. Sky News. 4 Januarie 2013.
↑ "Dame Helen Mirren – BAFTA Fellow in 2014". BAFTA (in Engels). 26 Januarie 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 25 Oktober 2014. Besoek op 26 Januarie 2014.
↑ Lahr, John (2 Oktober 2006). "Command Performance" (in Engels). The New Yorker. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Desember 2013. Besoek op 24 Oktober 2010.
↑ Births, Marriages & Deaths Index of England & Wales, 1916–2005.; at ancestry.com
↑ Helen Mirren reveals the joy of meeting her Russian relatives. Dailymail.co.uk (17 September 2013). URL besoek op 30 Desember 2013
↑ Pyotr Vasilievich Mironov Collection: The Russian Government Committee in London (1914–1939). Ssees.ucl.ac.uk. URL besoek op 30 Desember 2013
↑ Finn, Natalie (26 Februarie 2007) "Helen Mirren, British Royal Tea?". Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Oktober 2007. Besoek op 12 Januarie 2016.{{cite web}}: CS1 maint: bot: original URL status unknown (link). E! Online. URL besoek op 30 Desember 2013
↑ Piccalo, Gina (7 Februarie 2011) "Helen Mirren interview". The Telegraph. URL besoek op 6 November 2012
↑ The Audience Geargiveer 16 Januarie 2013 op Wayback Machine. Hitthetheatre.co.uk. URL besoek op 30 Desember 2013.
↑ "Helen Mirren crowned queen of the stage". 3 News NZ. 30 April 2013. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 30 Desember 2013. Besoek op 12 Januarie 2016.
↑ http://metro.co.uk/2013/06/09/monsters-university-star-helen-mirren-declares-herself-hopeless-at-voice-acting-3834278/
↑ Valentine, Colin. "Gustav Klimt Painted Much More Than 'The Woman In Gold'". Huffpost Arts & Culture. Besoek op 7 Augustus 2015.
↑ "Woman in Gold". Rotten Tomatoes (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 8 Februarie 2020. Besoek op 7 Augustus 2015.
↑ "Dame Helen Mirren: 10 things you need to know about the Oscar nominated actress". The Mirror. URL besoek op 7 November 2012
↑ Helen Mirren and Taylor Hackford Marriage Profile. Marriage.about.com. URL besoek op 30 Desember 2013
↑ Book review: The Stage newspaper, 1 November 2007

Verdere leesstof

Command Performance, ’n profiel van Helen Mirren deur John Lahr in The New Yorker, 2 Oktober 2006
In the Frame: My Life in Words and Pictures (outobiografie) deur Helen Mirren, Weidenfeld and Nicholson, 2007 ISBN 978-0-297-85197-4.