E Hoochgebirg isch e Massenerheebig vo dr Ooberflechi vo dr Ärde (Gebirg) wo mindestens 1000 Meter hööcher isch as d Eebeni und bsundrigs usbrägti Gländforme het (Rölief mit gääche Abhäng, Felsregioone, wo d Landschaft brääge und schroffe Gipfel oder Groot), und wo die natüürligi Vegetazioon sich klaar vo der Umgääbig underschäidet und mäistens in meereri Hööchistuefe cha gliideret wärde.
E Definizioon, wo wüsseschaftlig allgemäin anerkennt isch, git s wäge de vile Abwiichige und Bsunderhäite nit. In de Geowüsseschafte wiist mä doorum hüte hüfig uf verschidnigi Definizioonsaasätz aane.
Liddratuur
Conradin Burga, Frank Klötzli, Georg Grabherr (Uusegääber): Gebirge der Erde – Landschaft, Klima, Pflanzenwelt. Ulmer, Stuttgart 2004, ISBN 3-8001-4165-5.
C. Rathjens: Geographie des Hochgebirges. Teil 1: Der Naturraum. Teubner, Stuttgart 1982, ISBN 3-519-03419-0.
A. R. Stahr, T. Hartmann: Landschaftsformen und Landschaftselemente im Hochgebirge. Springer, Berlin 1999, ISBN 3-540-65278-7.
C. Troll: Vergleichende Geographie der Hochgebirge der Erde in landschaftsökologischer Sicht. In: Geographische Rundschau. 27, 1975, S. 185–198.