Leida [ 2] [ 3] [ 4] (en catalán y oficialment: Lleida ; en castellano : Lérida ) ye un municipio y una ciudat catalana , capital d'a provincia de Leida y d'a comarca d'o Segrián (Catalunya ).
En 2009 a población d'a ciudat ye de 135.919 habitants, en una superficie de 211,70 km² . A densidat de población ye de 642,04 hab/km².
Ye una ciudat con una destacata importancia historica, estando a capital d'o pueblo prerromano d'os ilerchez , y convertindo-se en un municipium de l'Imperio Romano mientres César Augusto . Conquerita por os musulmans en primerías d'o sieglo VIII , fue reconquerita por Remón Berenguer IV de Barcelona y Ermengol IV d'Urchel en 1149 , ta convertir-se en una d'as prencipals ciudaz d'a Corona d'Aragón , fundando-ne-ie en 1297 por Chaime II d'Aragón o Estudio Cheneral de Leida , a primera universidat d'a Corona d'Aragón y una d'as primeras d'a peninsula iberica . Tamién estió puesto de luitas mientras a Guerra d'os Segadors , a Guerra de Succesión espanyola , a Guerra d'o Francés y a Guerra Civil espanyola .
Cheografía
A ciudat de Leida ye situata a 155 metros d'altaria sobre o livel d'a mar, a o canto d'o río Segre , a una distancia de 130 km d'a ciudat de Barcelona , a capital de Catalunya , y de 140 d'a ciudat de Zaragoza.
Mugas
O suyo termin municipal muga con Alcarràs , Almacelles , Alpicat , Albatàrrec , Artesa de Lleida , Alcoletge , Els Alamús , Corbins , Gimenells i el Pla de la Font , Torrefarrera y Torre-serona .
Historia
A ciudat de Leida fue conquerita por as tropas cristianas de Remón Berenguer IV , conte de Barcelona y princeps d'Aragón , y d'Ermengol IV , conte d'Urchel , o 24 d'octubre de 1149 . En agosto de 1150 , se celebró en a ciudat (en o suyo castiello de La Suda) o matrimonio entre Peronella , heredera d'o Reino d'Aragón , y Remón Berenguer IV.
O 22 de chulio de 1203 , en una ceremonia presidita por Pero III , rei d'Aragón , y Gombau de Camporrels , bispe de Leida, se pone a primera piedra d'a Seu Viella de Leida .
En octubre de 1707 , en a Guerra de Succesión espanyola , Leida ye conquerita por as tropas castellanas de Felipe V . A ciudat medieval ye espullata, as ilesias se converten en cuartels , a Paeria (l'achuntamiento) ye disuelta y se cierra o Estudi General (a Universidat de Leida ).
O 5 de noviembre de 1823 dentran en Leida as tropas de l'Exercito francés , os clamatos Cient Mil Fillos de Sant Loís .
Toponimia
En l'aragonés baixorribagorzán de Chuseu y Torres dicen Llèida . O exotoponimo aragonés sin L palatalizata lo podemos trobar en dos versions tardanas d'as Cronicas d'os Chudeces de Teruel referindose a lo escaicito en l'anyata chudicial 1485 -1486 :
et sabiendo el caso el veguer de Leida , con jente y otros los sitaron
En o lexico comercial aragonés d'o sieglo XV en Uesca s'escribiba Leyda (Draps mescla de Leyda )[ 5]
O nombre viene d'o latín ILERDA , d'o ibero ILTIRTA .[ 6]
Demografía
Evolución demografica
1497-1553: f uegos; 1717-1981: población de feito; 1990- : población de dreito
Administración
Reparto de concellers
Alcaldes
Molimentos
Frontera d'o Palacio de la Paeria de Leida .
Castiello de La Suda de Leida , un castiello repui d'a presencia andalusí en a ciudat. Ye en iste castiello a on se fació a voda de Peronella d'Aragón con Remón Berenguer IV.
Castiello de Gardeny , d'o sieglo XII , en estilo romanico , que estió propiedat d'a Orden d'o Temple .
Ilesia de Sant Lorient de Leida , d'estilos romanico y gotico .
Palacio de la Paeria de Leida (ye decir, a Casa d'a Villa ), en estilo romanico .
Ilesia de Sant Martín de Leida , d'o sieglo XII , una ilesia en estilo romanico.
Seu Viella de Leida , una seu bispal d'o sieglo XIII , con un claustro d'o sieglo XIV y un campanar d'o sieglo XV .[ 7]
Hespital de Santa María , d'estilo gotico .
Seu Nueva de Leida , un edificio d'o sieglo XVIII en estilo barroco .
Ilesia de Sant Chuan de Leida , una ilesia d'o sieglo XIX en estilo neogotico .
Comunicacions
Referencias
↑ (an ) Diccionario aragonés-castellano-catalán . Versión preliminar . Estudio de Filología Aragonesa . Edacar num. 14. Zaragoza. Edicions Dichitals de l'Academia de l'Aragonés. ISSN 1988-8139. Octubre de 2024 .
↑ Carta d'o Rei D. Chaime d'Aragón a Mohamat Aboabdille Abenasar, Rei de Granada (1297) .
↑ Uso de Leyda en un documento .
↑ Leyda en Una relación inedita de los Jueces de Teruel .
↑ J Angel Sesma , Ángeles Líbano Zumalacárregui : Léxico comercial en Aragón (Siglo XV) Institución Fernando el Católico, 1982
↑ "nomenclator_2017" . https://www.icgc.cat/bd/pubs/nomenclator/segria/lleida.pdf .
↑ (es ) Jaime Cobreros Aguirre : Las rutas del románico en España. Volumen II: Aragón, Cataluña, Navarra, País Vasco y La Rioja , Grupo Anaya, S.A. , Madrit , 2004 , 1era edición, ISBN 84-9776-112-X , p.115.
Vinclos externos