Belluno ye una provincia y población de la rexón de Vénetu n'Italia emplazada a unos 80 km al norte de Venecia. La población de la ciudá ye de 36.000 persones, ente que na provincia esisten más de 217.000 habitantes.
El pobláu ta allugáu cerca del ríu Piave, que crucia tola provincia. Nel paisaxe de la provincia predominen los montes de los Alpes y los Dolomites.
Nel ámbitu turísticu, la provincia destaca polos sos llugares pa esquiar, ente ellos Cortina d'Ampezzo, llamada la perlla de les Dolomites, Agordo , Alleghe, Sappada, Misurina, Falcade, Feltre. L'arquiteutura de la ciudá ye d'estilu venecianu.
Fracciones
Antole, Bes, Bolzano Bellunese, Caleipo-Sossai, Castion, Castoi, Cavessago, Cet, Chiesurazza, Cirvoi, Col di Piana, Col di Salce, Collungo, Cusighe, Faverga, Fiammoi, Giamosa, Giazzoi, Levego, Madeago, Miér, Nevegal, Orzes, Pedeserva, Pra de Luni, Rivamaor, Safforze, Sala, Salce, San Pietro in Campu, Sopracroda, Sois, Sossai, Tassei, Tisoi, Vignole, Visome.
Barrios urbanos
Baldenich, borgo Garibaldi (o via garibaldi), Borgo Piave, Borgo Prà, Cavarzano, Mussoi, San Llorienzo, Quartier Cadore, Via Feltre-Maraga, San Francesco, Lambioi, Via Montegrappa, Via Cairoli.
Historia
El nome de la ciudá deriva del célticu belo-dunum, que significa "bella llomba". El nome inspirar pol favorable allugamientu dientro del valle.
Créese que la población del área que güei ye Belluno yera en gran parte venética con una minoría celta. Cuando los romanos empezaron a dirixise escontra'l norte y los Alpes, los celtes emigraron o fueron absorbíos. Xuraron llealtá a Roma nel conflictu del 225 aC contra los galos, y tamién mientres la invasión d'Aníbal na Segunda Guerra Púnica.
Fundada alredor de los años 220-200 aC, la influyencia inicial de Roma yera militar y comercial. Estratéxicamente alcontrada, la ciudá protexía a les ciudaes del sur. Tamién se convirtió en provisora de fierro y cobre. Yá dientro de la esfera d'influyencia romana, la ciudá incorporóse xurídica y políticamente a la República Romana nel sieglu II aC.
Dempués de la cayida del imperiu romanu occidental, foi gobernada polos Lombardos (S. VI) y los Carolinxos (S VIII); El famosu Ayalga de Belluno nel Muséu Británicu data d'esti periodu. A partir de finales del sieglu IX foi gobernada por un conde-obispu y recibió un castiellu y una llinia de muralles. Darréu foi posesión de la familia gibelina Ezzelino. Finalmente pasó a depender a la República de Venecia (1404). La ciudá foi dende entós un centru importante pal tresporte de madera dende'l Cadore al traviés del ríu Piave. Permaneció veneciana hasta 1797. [1] Tres la cayida de la República, Belluno foi una posesión austriaca, hasta que foi amestada al Reinu d'Italia en 1866.
La catedral foi bien estropiada mientres el terremotu de 1873, que destruyó una considerable parte de la ciudá, anque'l campanariu permaneció de pies.
Evolución demográfica
| Gráfica d'evolución demográfica de Belluno ente 1861 y 2011 |
|
|
| Fonte ISTAT - ellaboración gráfica de Wikipedia
|
Referencies
Referencies
Enllaces esternos
.svg)
