El cabu Cheliuskin (rusu: мыс Челюскина) ye un cabu del árticu siberianu que ye'l puntu más al norte del continente euroasiático, y coles mesmes ye'l puntu continental habitáu más al norte del planeta. Alcontráu a 1370 km del Polu Norte, atópase nel estremu de la península de Taimyr, al sur del archipiélagu de Severnaya Zemlya. Ta bañáu peles agües del estrechu de Vilkitsky, un estrechu que dixebra'l mar de Kara del mar de Láptev.
Alministrativamente, pertenez al Krai de Krasnoyarsk de la Federación de Rusia.
Historia
Descubrimientu
Anque nun hai constancia escrita, paecen esistir pruebes fehacientes de qu'una empresa de comerciu rusu, que partió dende'l ríu Obi o'l ríu Yeniséi, circunnavegó la parte más septentrional de Eurasia, y por tanto'l cabu Chelyuskin, escontra 1617-20. Los afayos arqueolóxicos de 1940-45 nel golfu Sims y na islla Faddeyevsky dan evidencia d'esa travesía.[1]
Bordiando la península de Chukchi
En 1648, Semión Dezhniov y Fedot Alekseyev Popov lideraron una espedición, d'ente 90 y 105 homes, que partiendo de la desaguada del ríu Kolyma algamó la desaguada del ríu Anádyr. A bordu de siete koch (pequeñes naves cosaques aptes pa navegar na banquisa), llevó-yos diez selmanes de navegación algamar l'estuariu del Anádyr en bordiando la península de Chukchi. Esa espedición dobló'l cabu Cheliuskin y tamién el cabu Dezhneva, el puexu más oriental del continente eurasiático, afayando qu'Asia nun taba xunida per tierra con Alaska. La participación de Dezhniov nesta parte del viaxe nun ta documentada, y solamente les actividaes de Fedot Alekséyev pueden atestiguase güei.
El cabu foi algamáu en mayu de 1742 por una espedición comandada pol esplorador rusu Semión Cheliuskin, na que se cree foi la primer vegada. Primeramente foi denomináu cabu Esti Norte, pero en 1842 la Sociedá Xeográfica de Rusia camudó la so denominación por cabu Cheliuskin, n'honor del so descubridor, al cumplise'l centenariu de la so espedición.
La espedición de Nordenskjöld (1878)
La espedición Nordenskjöldlogró travesar per primer vegada'l Pasaxe del Nordeste y navegar alredor del continente eurasiático ente 1878 y 1880 a bordu del buque balleneru Vega. La espedición dobló'l cabu Cheliuskin el 10 d'agostu, y pocos díes dempués efectuaron una escala dedicada a la investigación científica. Depués siguieron avanzando escontra l'este, saleando siempres mui cerca de la mariña, hasta que quedaron atrapaos nel xelu a finales de setiembre cerca del estrechu de Bering.
La espedición de Amundsen (1919-20)
En 1918 Roald Amundsen empezara una espedición, con un barcu propiu, el Maud, col qu'entamaba derromper el Pasaxe del Nordeste, viaxando dende l'océanu Atlánticu hasta'l Pacíficu al traviés del océanu Árticu, bordiando la mariña siberiana. En 1919, dempués d'utilizar el cabu Cheliuskin como cuartel d'iviernu, dexó nel mesmu a dos de los homes de la so espedición, Peter Tessem y Paul Knutsen, mientres el barcu siguía al oeste escontra'l mar de Laptev. Los homes teníen l'encargu d'esperar y travesar el mar de Kara en trinéu, cuando les sos agües conxelárense, y llegar hasta Dikson col corréu de Amundsen, pero nunca más se supo d'ellos. En 1922, a pidimientu del gobiernu noruegu, les autoridaes soviétiques entamaron una espedición en busca de Tessem y Knutsen al mandu de Nikifor Begichev, que nun pudo atopa-yos.
En 1932, instalóse una estación meteorolóxica y hidrolóxica, encabezada por Ivan Papanin, denomada «Estación polar cabu Cheliuskin». En 1983 foi rebautizada col nome «Observatoriu hidrometeorológico Y. K. Fyodorov».
Ver tamién
Notes
Notes y referencies
- William Barr, The Last Journey of Peter Tessem and Paul Knutsen, 1919.
Enllaces esternos
