Esti artículu o seición necesita referencies qu'apaezan nuna publicación acreitada, como revistes especializaes, monografíes, prensa diaria o páxines d'Internet fiables. Pues añadiles tu mesmu o avisar al autor principal del artículu na so páxina d'alderique pegando: {{subst:Avisu referencies|Circuitu de Monza}} ~~~~
El autódromu consta de tres pistes: el trazáu de 5.793 metros usáu pa los Grandes Premios, la pista Junior que s'estiende a lo llargo de 2.405 metros, y un circuitu peraltado de velocidá de 4.250 metros güei en desusu. Tamién esiste un cuartu trazáu, de 10.000 metros (coles chicanes construyíes si volviera usase midiría 10.043 metros), que ye combinación del circuitu de GP y del oval, que s'usó nos primeros años de la F1 en Monza.
El circuitu ye reconocíu por allugar el Gran Premiu d'Italia de Fórmula 1, y caracterízase pol altu porcentaxe del trazáu que los pilotos percuerren col acelerador a xeitu, por cuenta de les llargues rectes. El récor actual de la pista, en carrera, foi marcáu en 2004 por Juan Pablo Montoya, con un tiempu de 1'19,525. Hai de solliñar, que nesti circuitu batióse la velocidá máxima d'una monoplaza nun Gran Premiu con 372,6 km/h, mientres los entrenamientos llibres del Gran Premiu d'Italia de 2005, pol pilotu Juan Pablo Montoya.
Los 1000 km de Monza ye una de les carreres de resistencia más prestixoses d'Europa, depués de les 24 hores de Le Mans y xunto coles carreres d'idénticu llargor de Nürburgring, Silverstone y Spa-Francorchamps. Foi apostada dende 1965 hasta 1975, dende 1980 hasta 1985, y en 1987 y 1988, como parte del Campeonatu Mundial de Resistencia; en 1997 y 1998 como parte del Campeonatu Italianu de Gran Turismos; en 2001 como carrera puntuable del Campeonatu de la FIA de Sport Prototipos; y en 2004, 2005, 2007 y 2008 como parte de la Le Mans Series. El Campeonatu Mundial de Resistencia y el Campeonatu de la FIA de Sport Prototipos tamién apostaron en Monza carreres más curties.
El circuitu, nes sos distintes versiones, allugó toles temporaes de Fórmula 1 de la historia un Gran Premiu, sacante en 1980. Esi añu, el Gran Premiu d'Italia treslladar a Imola porque en Monza realizáronse importantes obres de remodelación de les instalaciones. Imola siguiría allugando un segundu Gran Premiu de Fórmula 1 n'Italia ininterrumpidamente hasta 2006 sol nome de Gran Premiu de San Marín.
Historia
El circuitu orixinal, usáu dende 1922 a 1933
La pista orixinal foi construyida ente los meses de mayu y xunetu de 1922 por 3500 obreros, con financiamientu del Milan Automobile Club, que creó la Società Amonto Automobilismo y Sport (SISA) pa poder desenvolver el autódromu. Primeramente, utilizóse un terrén de 3,4 km² con una pista de 10 km d'estensión, que consistía nun trazáu mistu de 5,5 km y un óvalu de 4,5 km. La pista foi inaugurada oficialmente'l 3 de setiembre de 1922, y 7 díes dempués foi sede del segundu Gran Premiu d'Italia.
En 1928, el Gran Premiu viose avafáu pol accidente más grave del deporte automovilístico italianu, perdiéndose la vida del pilotu Emilio Materassi y 27 espectadores. Por cuenta de esto, los siguientes Grandes Premios viéronse confinaos a la seición del óvalu de velocidá hasta 1932. Nuevamente asocediéronse tres muertes en 1933, dempués de lo que el trazáu foi modificáu col agregáu de dos chicanes y la desapaición de les rectes más llargues.
El circuitu "Florio", usáu ente 1935 y 1937.
Ente los años 1938 y 1939 realizáronse grandes remodelaciones, incluyendo la construcción de nueves tribunes y entraes, el reasfaltado de la pista y la creación de dos nueves curves. El trazáu resultante, con una estensión de 6,3 km, foi utilizáu hasta 1954.
Por cuenta de la guerra, les carreres fueron suspendíes hasta 1948 y gran parte de la pista viose deteriorada pola falta de caltenimientu. Realizóse una renovación mientres dos meses, lo cual dexó que s'apostara un Gran Premiu'l 17 d'ochobre. Coles mesmes, el Gran Premiu d'Italia de Motociclismu empezar a celebrar en Monza nel añu 1949, coincidiendo cola primer temporada del Campeonatu Mundial de Motociclismu. En 1955 modernizóse'l trazáu na so totalidá, quedando'l circuitu con un percorríu de 5,75 km y un óvalu de 4,25 km d'alta velocidá con curves de peralte progresivu, que combinaos formaben un trazáu completu de 10 km.
Los Grandes Premios de 1955, 1956, 1960 y 1961 realizar en Monza, pero la traxedia volvería faese presente nesti últimu casu, cola muerte nun accidente de Wolfgang von Trips y 11 espectadores. Esto fizo que s'amestaren nueves barreres de seguridá, y que la zona de reaprovisionamiento de combustible alloñar de la pista entá más. Les árees d'escape incorporar nes curves en 1965 tres un accidente na carrera de los 1000 km, pero'l trazáu de la pista nun se volvería modificar sinón hasta l'añu siguiente, col agregáu de chicanes na zona de curves peraltadas.
L'óvalu utilizar por última vegada nos 1000 km de Monza de 1969. Sicasí, les altes velocidaes que s'algamar nel trazáu mistu llevaron al agregáu de dos chicanes en 1972: la Curva Grande y Ascari. Les motocicletes, sicasí, siguieron utilizando'l circuitu rápidu, hasta que 5 muertes (siendo les más notables les de Renzo Pasolini y Jarno Saarinen, dambos nel mesmu accidente) en dos carreres de la temporada 1973 forzaron l'ausencia de dicha prueba hasta 1981. Les chicanes de 1972 resultaron ser bien ineficaces nel amenorgamientu de velocidaes, al puntu qu'una d'elles foi rediseñada en 1974, la otra en 1976, y la de Lesmo amestar nesi mesmu añu, llevando la estensión del trazáu a 5,8 km. Nel añu 1978 na Fórmula 1, muerre'l pilotu Ronnie Peterson al amburase'l so coche, depués d'un fuerte choque.
Semeya aérea del autódromu de Monza, cola ciudá na parte cimera.
Les nueves teunoloxíes dexaron algamar nuevamente altes velocidaes, polo cual la pista tuvo de ser modificada sustancialmente en 1979, col agregáu de pianitos, zones d'escape y barreres de cubiertes. La infraestructura foi ameyorada polo xeneral, y realizáronse trabayos adicionales sobre la seguridá del circuitu, tou lo cual dexó la vuelta del Campeonatu Mundial de Motociclismu en 1981. Mientres los 1980, se rediseñaron los paddocks, boxes y tribunes.
Nos 1990, los trés curves principales fueron "apertaes" p'amenorgar velocidaes, lo cual llevó la estensión del trazáu a 5,77 km. Nel añu 1997, les tribunes modificar pa llevar la so capacidá a 51.000 espectadores.
Nel añu 2000 les dos primeres chicanes fueron removíes y reemplazaes por una sola chicane derecha-izquierda, y la Curva Grande foi anovada y rebautizada como Curva del Biassono.
Nel 2006, dempués del Gran Premiu de Fórmula 1, l'alemán Michael Schumacher anunció que se diba a retirar con cuenta de temporada.
Nel 2008 l'alemán Sebastian Vettel llogró ser el pilotu más nuevu en consiguir la pole position y ganar un Gran Premiu de Fórmula 1.
Otros eventos
En 2017 foi sede de la última etapa del Giro d'Italia, siendo parte d'una contrarreló.[1]
.jpg)
