Marcu Aureliu Claudiu Góticu (en llatín, Marcus Aurelius Valerius Claudius Augustus) (10 de mayu de 214, Sremska Mitrovica (es) 
– 270, Sirmio (es) ) gobernó l'Imperiu romanu ente los años 268 y 270. La so figura divinizóse poco dempués de morrer.
Oríxenes familiares
Los sos oríxenes son poco claros. Alderícase si provenía de la rexón de Sirmio (en Panonia Inferior) o de Dardania (Mesia Cimera).
Xubida al tronu (268)
Llegó al tronu tres la muerte del emperador Galienu como resultáu d'una combalechadura, en setiembre o n'ochobre de 268, mientres l'asediu de Mediolanum, onde s'abellugara l'usurpador Aureolu. Les tropes aclamaron a Claudiu a pesar de dellos rumores sobre la so participación na combalechadura qu'acabó cola vida del so predecesor. De siguío dirixóse a Roma pa llograr la confirmación del Senáu y amosa-y el so respetu, yá que nun quería cometer el mesmu fallu que l'emperador Maximinu, qu'enxamás trió Roma dempués de la so aclamación como emperador y, arriendes d'ello, dio muestres d'una evidente desconsideranza escontra'l Senáu.
Campaña contra los alamanes (268)
La estancia del nuevu emperador en Roma supunxo un debilitamientu del «limes» danubiano. Ello permitió a la tribu xermánica de los alamanes cruciar los los Alpes y afarar el norte d'Italia. Claudiu respondió aína, ganándolos na batalla del llagu Benaco (güei llagu de Garda). Por esta victoria concedióse-y el títulu de Gemánicu Máximu.
Campañes escontra los godos (268-269)
A finales del añu 268 o principios del 269 Claudiu tuvo que faer frente al enorme exércitu de los godos qu'invadiera Ilírico y Panonia. Claudiu dexó al so hermanu Quintilu al mandu de los exércitos de la rexón occidental del imperiu y empobinó escontra los Balcanes. Na batalla de Naissus, les lexones romanes empobinaes por Claudiu, xunto col so xeneral de caballería, el futuru emperador Aurelianu, llograron una histórica victoria sobre los godos. Los romanos tomaron milenta prisioneros y destruyeron la caballería goda. Refugaron a les fuercies godes al otru llau del Danubiu y dexaron de ser una amenaza pal Imperiu romanu mientres aproximao un sieglu. Esta victoria, una de les más importantes de les lexones romanes, fíxo-y ganar el nomatu de "Góticu", que ye como se-y conoz hasta los nuesos díes.
Campañes escontra l'Imperiu Galu
Dempués d'estabilizar la situación nes provincies de los Balcanes ,Claudiu dirixóse escontra l'Imperiu Galu, que taba gobernáu dende faía 15 años pol usurpador Póstumu y los sos socesores, ya incluyía Britania, Galia y Hispania. Claudiu II llogró delles victories, y recuperó'l control de Hispania y el valle del Ródano, na Galia. Esto sentó les bases pa la destrucción final del Imperiu galu mientres el reináu d'Aurelianu. Con too y con eso, Claudiu nun vivió lo bastante pa consiguir el so oxetivu de reunificar los territorios que se dixebraren del Imperiu: l'Imperiu Galu, n'occidente, y el Reinu de Palmira, n'oriente.
Muerte (270)
A principios de 270 Claudiu taba nel Baxu Danubiu faciendo frente a una nueva invasión de los vándalos, cuando hebo una invasión de les provincies de Retia y Nórico polos jutungos. Claudiu dexó a Aurelianu al mandu de les operaciones nos Balcanes y dirixóse rápido a Sirmium (Sremska Mitrovica en Voivodina), afitando'l so cuartel xeneral (branu de 270), yá que dende ellí podía coordinar meyor la defensa escontra los bárbaros. Sicasí, poco dempués amalucó mientres una andancia (posiblemente de peste o de viruela) qu'afaró les provincies del Imperiu y morrió en xunetu o agostu de 270. Dizse qu'antes de la so muerte nomó a Aurelianu como'l so socesor, magar que'l so hermanu Quintilu usurpó'l poder poco dempués de morrer Claudiu.
El Senáu divinizólu darréu como Divus Claudius Gothicus, siendo ún de los pocos emperadores romanos tan homenaxaos pol pueblu.
Claudiu II foi'l primeru de los emperadores de la segunda dinastía Flavia (casa de Constantín), siendo Constanciu Cloru'l so ñetu (o según otru sobrín).
Rellación cola lleenda de San Valentín
Claudiu II Góticu ye tamién protagonista d'una lleenda tardiega que-y fai responsable del martiriu del presbíteru cristianu llamáu Valentín, que casaba de callao a los soldaos de Claudiu, desafiando la orde imperial que prohibía'l matrimoniu a los soldaos profesionales. Según el rellatu, que nun se remonta más allá de la dómina de Geoffrey Chaucer, tala execución tuvo llugar el 14 de febreru de 269.[3]
Referencies
Enllaces esternos
- Historia Augusta: Claudiu.
- Testu en llatín, con índiz electrónicu, nel Proyeutu Perseus. Emplegando'l rótulu activu load, que se topa na parte cimera derecha, llógrase ayuda n'inglés col vocabulariu llatín del testu.
