Luis Díez-Picazo y Ponce de León (1 de setiembre de 1931, Burgos – 31 d'ochobre de 2015, Madrid)[9] foi un xurista, profesor universitariu y escritor español; maxistráu del Tribunal Constitucional d'España ente 1980 y 1989.
Biografía
Díez-Picazo foi'l mayor de los nueve fíos del matrimoniu ente Luis Díez-Picazo González y María Victoria Ponce de León Belloso. Llicencióse en Derechu na Universidá Complutense de Madrid en 1953. Llogró'l premiu estraordinariu de llicenciatura y premiu de la Fundación Montalbán al meyor espediente académicu. Darréu doctoróse en Derechu na mesma casa d'estudios en 1956, con una tesis titulada “El arbitrio d'un terceru nos negocios xurídicos”, siendo premiu estraordinariu del doctoráu y de la Fundación Condesa de Maudes. En 1956 ganó por oposición plaza de xuez de primera Instancia ya Instrucción, qu'exerció per un curtiu espaciu de tiempu. Dende entós dedicóse a l'abogacía, salvo'l periodu de tiempu en que foi Maxistráu del Tribunal Constitucional, ente 1980 y 1989.[10] En 1963 llogró la cátedra de Derechu Civil na Universidá de Santiago de Compostela incorporándose esi mesmu añu a la Universidá de Valencia y en 1972 a la Universidá Autónoma de Madrid, onde siguió impartiendo les sos clases como profesor eméritu.[11]
Foi caderalgu de Derechu Civil nes Universidaes de Santiago de Compostela (1963), Valencia (1964) y Autónoma de Madrid (1972), profesor eméritu de la Universidá Autónoma de Madrid (2001). Dende 1978 foi de presidente de la Seición de Derechu Civil de la Comisión Xeneral de Codificación, órganu que realiza xeres prelegislativas propies del Ministeriu de Xusticia, y por esti conceutu foi Conseyeru d'Estáu.
Foi miembru de l'Academia Europea y del Colexu Llibre d'Eméritos, doctor honoris causa de les universidaes Carlos III de Madrid, Valencia, Málaga, Universidá de Valparaíso (Chile) y pola de Buenos Aires (Arxentina), académicu de númberu de l'Academia de Derechu de Perú y académicu correspondiente de l'Academia Nacional de Derechu y Ciencies Sociales de Córdoba (Arxentina), profesor honorariu de la Universidá Nacional Mayor de San Marcos (Lima-Perú), de la Universidá de Lima (Perú), y de les Universidaes d'Arequipa y de San Agustín d'Arequipa (Perú).[12] Dende l'añu 2012 foi Presidente de la Real Academia de Xurisprudencia y Llexislación.[13]
Obres
- Sistema de Derecho Civil, volumen I, II, III y IV
- Fundamentos del Derecho Civil Patrimonial
- Comentario a la ley sobre condiciones generales de contratación
- Los principios del Derecho europeo de contratos
- Memorias de pleitos
- Doctrina de los actos propios
- Experiencias jurídicas y Teoría del Derecho.
Ver tamién
Referencies
