Un Partíu Comunista ye un partíu políticu que basa la so ideoloxía y prautiques polítiques na teoría marxista en cualesquier de les sos modalidaes o escueles y la implementación d'una sociedá comunista. El partíu comunista, a diferencia de los partíos socialistes, socialdemócrates y llaboristes (que se crean na segunda metá del sieglu XIX), surde na primer metá del sieglu XX como resultáu de la I Guerra Mundial (1914-1921), la revolución bolxevique (1917) y, sobremanera, pola creación de la Internacional Comunista. Ye'l resultáu de la división de los partíos integrantes de la Segunda Internacional que s'oponen a la guerra, sofiten la revolución bolxevique y considérense revolucionarios y contrarios a les llamaes táutiques "revisionistes". Como crítica a la socialdemocracia y la so diversidá d'opiniones y facciones ta la idea de que'l partíu tien de ser una organización cohesionada y disciplinada, compuestu por revolucionarios qu'emponen el procesu políticu escontra'l socialismu.
La foz y el martiellu, símbolu usáu, dacuando con variaciones, polos partíos comunistes.
Darréu otros partíos europeos, que correspondía a les facciones que sofitaben la revolución rusa denominaríense partíu comunista. El nome faise obligatoriu pa los partíos integrantes de la Internacional Comunista a partir de l'aprobación de les 21 condiciones nel II Congresu Mundial del 30 de xunetu de 1920. La cual señala que tou partíu miembru tenía de llamase: Partíu Comunista de <País> (seición de la Internacional Comunista) (condición 17ª).
Como norma, dende la III Internacional tolos partíos comunistes tienen d'entamase en redol a los principios del centralismu democráticu. Amás en teoría ye'l Congresu del partíu la máxima instancia de decisiones la cual escueye un Comité Central encargáu d'executar les decisiones del congresu ente'l periodu de xunta d'esti. El Comité Central escueye un Politburó o Comisión Política más pequeña la cual escueye al Secretariu Xeneral y encárgase de l'alministración y decisiones diaries del partíu. Tamién se proscriben les facciones internes o disidentes al interior del partíu, colo cual buscábase caltener la unidá y consensu na direición revolucionaria al interior del partíu.
Nos so llibros ¿Qué facer? y Un pasu alantre, dos pasos de tras, Lenin encontó les xeres y el modelu del partíu comunista. Según él, el partíu ye'l destacamentu de vanguardia de la clase obrera y les sos principales funciones son incorporar al movimientu obreru la conocencia política marxista y dirixir la llucha anti-capitalista en tolos sos aspeutos. Una de les carauterístiques esenciales del partíu de vanguardia leninista, ye que ta conformáu por un amenorgáu grupu de revolucionarios profesionales que representen los seutores más avanzaos de la clase obrera y de la intelectualidá.
