Pedro Aleixo (1 d'agostu de 1901, Mariana (es) 
– 3 de marzu de 1975, Belo Horizonte) foi un abogáu, profesor y políticu brasilanu. Foi ministru d'Educación y Cultura nel gobiernu Castelo Branco dende xineru a xunu de 1966. Vicepresidente de la República na candidatura del mariscal Costa e Silva, pol partíu d'Alianza Renovadora Nacional, asitiar contra'l AI-5 en favor de la llegalidá. Tres la enfermedá del presidente Costa e Silva, foi cesáu por aciu l'AI-12, de 6 d'ochobre de 1969, ensin optar a la Presidencia.
Biografía
Tres los sos primeros estudios nel Colexu Malheiros en Ouro Preto, ingresó en 1918 na Facultá de Derechu de Minas Gerais, graduándose en 1922. Exerció l'abogacía nel despachu d'Abílio Machado, xunto col so compañeru de clase, Milton Campos. Paralelamente a la so formación xurídica, exerció tamién el periodismu. En 1928 foi unu de los fundadores y, más tarde, direutor del periódicu Estáu de Mines. Foi escoyíu pal cargu de conseyeru municipal de Belo Horizonte (1927-1930). En 1928 foi contratáu como profesor de Derechu Penal, pasando a dar clases nos cursos de doctoráu na mesma Facultá onde se formó.
Trayeutoria
En política, sofitó l'Aliança Lliberal y foi unu de los mentores intelectuales de la Revolución de 1930. Salió escoyíu como diputáu pa la constituyente de 1934. El 4 de mayu de 1937, sofitáu por Getúlio Vargas, ganó'l líder mineru, tamién de l'Aliança Lliberal, Antônio Carlos, na disputa pola presidencia de la Cámara dos Deputados, lo que lo convertía en sustitutu de Getúlio Vargas, pos nun esistía la figura del vicepresidente na Constitución de 1934. Mientres la so xestión, el presidente Getúlio Vargas instauró'l Estado Novo en Brasil, al traviés del golpe d'Estáu de 10 de payares de 1937.
Col Congresu Nacional zarráu, Pedro Aleixo volvió l'abogacía, siendo escoyíu en 1938 presidente del Colexu d'Abogaos de Minas Gerais. Dellos años dempués dixebróse de la política de Getúlio Vargas, siendo unu de los signatarios del Manifiestu de los Mineros, el 24 d'ochobre de 1943, en favor de la torna al estáu de Derechu.
Fundador de la Unión Democrática Nacional (UDN), foi escoyíu presidente de la seición minera d'esti partíu. Más tarde foi escoyíu diputáu provincial y foi secretariu d'estáu del Interior y Xusticia nel gobiernu Milton Campos, de 1947 hasta xunetu de 1950. Electu nuevamente diputáu federal en 1958 y 1962, pola UDN, destacar pola so acérrima oposición a los gobiernos de Juscelino Kubitschek y João Goulart. Foi unu de los líderes civiles del golpe militar de 1964, afiliándose a l'Alianza Renovadora Nacional (Arena). Ente'l 10 de xineru y el 30 de xunu de 1966 exerció'l cargu de ministru d'Educación y Cultura nel gobiernu Castelo Branco.
Vicepresidente
Electu vicepresidente de la República na candidatura del mariscal Costa e Silva, pola Alianza Renovadora Nacional, el 3 d'ochobre de 1966, Pedro Aleixo asitiar contra'l AI-5, llegando inclusive a ellaborar una respuesta a la Constitución de 1967, con cuenta de restaurar la llegalidá. Pero, la enfermedá del presidente de la República torgó que tal intención llevar a cabu. Peracabáu l'alloñamientu de Costa e Silva el 31 d'agostu de 1969, en virtú d'una trombosis, foi torgáu d'exercer el so derechu constitucional d'asumir el cargu polos ministros militares, que más tarde consideraron estinguíu el so mandatu por fuercia del AI-12 de 6 d'ochobre de 1969. En 1970 desconectar del partíu Arena ya intentó entamar, ensin ésitu, el Partíu Democráticu Republicanu.[2]
Como vicepresidente de la república, foi'l postreru n'exercer al par la presidencia de Senáu Federal. Asumió la presidencia de la República ente 11 y 14 d'abril de 1967, en razón d'un viaxe de Costa e Silva a Uruguái.
Homenaxes
En 2001, l'Estáu de Mines ganó nueva y moderna see, na avenida Getúlio Vargas, nel barriu de los Funcionarios, zona noble de Belo Horizonte, que recibió'l nome de Edificio Pedro Aleixo. Aleixo foi unu de los fundadores del periódicu Estáu de Mines, el mayor de Minas Gerais y unu de los más importantes de Brasil.
En 2011, conforme a la llei nᵘ12.486, de 12 de setiembre, el nome de Pedro Aleixo foi incluyíu na galería de los que fueron unxíos pola Nación Brasilana pa la Suprema Maxistratura. Eso significa que ten de ser consideráu ex-presidente de la República, a tolos efeutos llegales.
En São Gonçalo, nel estáu de Rio de Janeiro, hai una cai nel so homenaxe nel barriu de Lagoinha, tercer Distritu del conceyu. Hai tamién en Belo Horizonte y Sidrolândia (MS) una escuela municipal col so nome, inaugurada en 1976. Tamién nel barriu Sierra, na mesma ciudá, hai una escuela provincial col so nome.
La Biblioteca de la Cámara dos Deputados de Brasil, per mediu del Resolvimientu nᵘ104, de 3 d'avientu de 1984, pasó a llamase Biblioteca Pedro Aleixo.[3]
Bibliografía
- O Peculato non Direito Penal Brasileiro. Tesis presentada na Facultá de Derechu de la Universidá de Minas Gerais pa la cátedra de Derechu Penal, Belo Horizonte: Gráfica Belo Horizonte, 1956.
- Imunidades parlamentares. Belo Horizonte: Revista Brasilana d'Estudios Políticos, 1961.
- Em defesa do Congresso Nacional. Discursu pronunciáu na sesión de 19 d'abril de 1963, Brasilia, Cámara dos Deputados: 1963.
Referencies
