Pedro José Carbo y Noboa (19 de marzu de 1813 – 24 d'avientu de 1894) foi un políticu, diplomáticu y escritor ecuatorianu.[2]
Biografía
Fíu del Coronel José Carbo Unzueta y de la Sra. Josefa Noboa y Arteta. Estudió en Guayaquil hasta la so mocedá y acompañó al Dr. Vicente Rocafuerte a Méxicu en calidá de secretariu. En 1833 volvió a Guayaquil y darréu empezó a figurar na vida pública del país. En 1835, al cayer del poder Juan José Flores y nel gobiernu del Dr. Vicente Rocafuerte foi llamáu pa desempeñar el cargu de Oficial Mayor del Ministeriu del Interior y Rellaciones Esteriores, más tarde foi nomáu Secretariu de la Comisión Codificadora y unviáu como Secretariu de la Llegación Ecuatoriana ante'l gobiernu de República de la Nueva Granada, onde amás actuó como Encargáu de Negocios. Darréu viaxó a Perú onde desempeñaría los mesmos cargos.
En 1845, cuando la Revolución Marcista punxo fin a 15 años de dominación floreana, foi nomáu Ministru Xeneral del Gobiernu Provisional, amás de ser unu de los comisionados pol Gobiernu de Guayaquil pa tratar col Xeneral Juan José Flores los términos so los cualos roblóse'l Tratáu de la Virginia. Esi mesmu añu asistió como Diputáu pola Provincia del Guayas a la Convención Nacional que s'axuntó en Cuenca, y más tarde allegó tamién a delles Asamblees en representación de les provincies del Guayas, Pichincha y Chimborazo.
En 1864 foi propuesta la so candidatura a la presidencia, pero dáu'l fraccionamiento políticu prefirió arrenunciar y empezó a atacar duramente al réxime de Gabriel García Moreno, razón pola cual foi obligáu a exiliase en París y depués nel Perú.
Homenaxes y distinciones
Bibliografía
Referencies
Enllaces esternos
.svg)
