Pskov (/pskof/ (?·i)rusu: Псков; en rusu antiguu: Плѣсковъ, Pleskov; letón: Pleskava; estoniu: Pihkva y alemán: Pleskau) ye una ciudá nel noroeste de Rusia, hispanización del nome d'esta ciudá: Peskov. Ta alcontrada a unos 20 km al este de la frontera con Estonia, nel ríu Velíkaya, al sureste del llagu Peipus. La ciudá ye'l centru alministrativu del óblast de Pskov.
El nome de la ciudá, orixinalmente solletráu Pléskov, quiciabes puede ser traducíu como "la ciudá de les agües pures".
La mención más temprana dar nel añu 903, lo cual quedó rexistráu nel matrimoniu d'Ígor de Kiev con una dama local Santa Olga. Los peskovianos delles vegaes tomen anguaño como la fecha de la fundación de la ciudá, y nel añu 2003 realizóse un gran xubiléu pa celebrar el 1.100 aniversariu de Pskov.
El primer príncipe de Pskov foi San Vladímir, el fíu más nuevu de Sudislav. Fechu prisioneru pol so hermanu Yaroslav, foi lliberáu décades más tarde. Nel sieglu XII y XIII, la ciudá perteneció políticamente a la República de Nóvgorod. En 1241, foi tomada polos Caballeros Teutónicos, pero Alejandro Nevski lliberar dellos meses dempués mientres una campaña llexendaria dramatizada por Serguéi Eisenstein nuna película de 1938.
Catedral de la Santísima Trinidá y la Torre de la Campana
P'asegurar la so independencia de los caballeros, los peskovianos escoyeron a un príncipe lituanu, llamáu Dovmont, como'l so xefe militar y príncipe en 1266.
Fortificando la ciudá, Dovmont dirixó a los caballeros al Rakvere y más allá d'Estonia. Los sos restos y espada tán calteníos nel Kremlin local, y el centru de la ciudadela, alzada por él mesmu, inda lleva'l nome de la ciudá de Dovmont.
República Peskoviana
Sobre'l sieglu XIV, la ciudá funcionaba como una república soberana de facto. La mayor parte del poder formar los comerciantes quien incluyeron a la ciudá na Lliga Hanseática. La independencia foi oficialmente reconocida por Nóvgorod en 1348. Dellos años más tarde, la veche (parllamentu) promulga un códigu de llei (llamáu la Carta de Pskov) la cual foi una de les principales fontes de tolos códigos de llei rusos publicaos en 1497.
Para Rusia, la República de Pskov foi una ponte escontra Europa. Para Europa, foi un puestu avanzáu de Rusia y suxetu a numberosos ataques al traviés de la historia. Increíblemente, el Kremlin (llamáu polos peskovianos el Krom) aguantó 26 cercos mientres el sieglu XV en solitariu. Nesi momentu, cinco muralles de piedra arrodiar, faciendo la ciudá práuticamente inexpugnable. Florió una escuela llocal de pintura d'icono, y les sos maestros arbañiles fueron consideraos los meyores de Rusia. La mayoría de les carauterístiques peculiares de l'arquiteutura rusa fueron introducíes primero en Pskov. Finalmente, en 1510 la ciudá cayó so les fuercies moscovitas. La deportación de families nobles ye un argumentu de la ópera de Nikolái Rimski-Kórsakov Pskovityanka (1872). Como la segunda gran ciudá de Moscovia, Pskov inda atrai exércitos enemigos. El más conocíu, atopar nun enllargáu cercu por 50.000 homes de les fuercies del exércitu polacu mientres el final de la etapa de la Guerra Livona (1581-1582). El rei de PoloniaEsteban I Báthory acometió unos 31 ataques pa tomar por asaltu la ciudá, que foi defendida principalmente por civiles. Inclusive dempués de qu'unu de los murios de la ciudá fuera destruyíu, los peskovianos iguaron el furacu y repelieron l'ataque. "Ye sorprendente como la ciudá recuérdame a París" escribe unu de los franceses presente nel cercu de Batory.
Pedro'l Grande anexona Estonia y Letonia a empiezos del sieglu XVIII a la fin del periodu de Pskov nel papel tradicional como la frontera fundamental y la llave de la Rusia interior. De resultes, la importancia y el bienestar de la ciudá tornó dramáticamente, anque pasó a ser una capital separada del gobiernu dende 1777. Equí foi onde'l postreru zar de Rusia abdicó en marzu de 1917.
Mientres la Primer Guerra Mundial, Pskov aportó a el centru d'intensa actividá detrás de la llinia del frente, y dempués de la Conferencia de Paz rusu-xermánica de Brest-Litovsk (22 d'avientu de 1917-3 de marzu de 1918), nel iviernu de 1917-1918, l'Exércitu Imperial Xermanu invadió l'área. Pskov tamién foi ocupada pol exércitu estoniu ente febreru y xunu de 1919 mientres la Guerra d'independencia estonia.
La ciudadela medieval facilitó una pequeña proteición contra la moderna artillería y, mientres la Segunda Guerra Mundial, la ciudá sufrió cuantiosos daños so la ocupación alemana dende'l 9 de xunetu de 1941 hasta'l 23 de xunetu de 1944. Munchos vieyos edificios, particularmente ilesies, sufrieron la destrucción primero que les tropes de la Wehrmacht pudieren ocupar la ciudá. Anque una enorme proporción de la población morrió mientres la guerra, Pskov tien dende entós que lluchar pa recuperar esta tradicional posición como principal centru industrial y cultural de la Rusia Occidental.
Llugares y vistes
Kremlin de Pskov
Pskov inda caltién munches de les sos antigües muralles medievales, construyíes sobre'l sieglu XIII. El Kremlin, o ciudadela medieval, paez tan impresionante como siempres. Dientro de la so muralla álzase la Catedral de la Trinidá de 77,5 m d'altor, fundada en 1138 y reconstruyida en 1690. La catedral contién les tumbes de los santos Vsévolod (fináu en 1138) y Dovmont (fináu en 1299). Otres vieyes catedrales afaten l'abadía Mirozhsky (rematada sobre 1152), San Juan (rematada sobre 1243), y el monesteriu de Snetogorsky (construyíu en 1310 y pintáu en 1313).
Pskov ye sobremanera ricu en pintoresques ilesies, de minúscules dimensiones y dataes principalmente ente'l sieglu XV y el XVI. Entá habiendo docenes d'elles, les más notables son: San Basilio sobre la Llomba (1413), Santos Cosme y Damián cercana a la ponte (1463), San Jorge a les Faldes de la Llomba (1494), Asunción nel Cai (1444, 1521), y San Nicolás en Usokha (1536). L'arquiteutura residencial del sieglu XVII ta representada por casones comerciales, tales como la Casa del Sal, les cámares Pogankin, y la casona Trubinsky.
Ente les vistes na vecindá de Pskov ta Izborsk, un asentamientu d'unu de los hermanos del xefe varegoRiúrik nel sieglu IX, una de les terribles fortaleces de la Rusia medieval; el Monesteriu de las Cuevas de Pskov, el monesteriu más antiguu funcionando en Rusia y un imán pa los pelegrinos de tola nación; del sieglu XVI el Monesteriu Krypetski; Monesteriu Elizárovo, que sirvió como un gran centru cultural y lliterariu de la Rusia medieval; y Mijáilovskoye, una familia nial d'Aleksandr Pushkin onde escribió dalgunos de los meyores párrafos en llingua rusa. El poeta nacional de Rusia ta soterráu nel antiguu claustru próximu a los Sagraos Montes. Desgraciadamente, l'área actual tien solamente una mínima infraestructura turística, y el corazón históricu de Pskov rique importantes inversiones pa potenciar el so turismu.
Economía
Industria alimentaria, electromecánica, mecánica, testil.
.svg)
