El 1 de payares de 2017 convirtióse nel máximu goliador de la hestoria del Manchester City, con 178 tantos.
Trayeutoria
Entamos
Sergio Agüero nació'l 2 de xunu de 1988 nel hospital Piñero, de la ciudá de Buenos Aires. Ye'l segundu de los siete fíos d'una familia humilde, pa que'l so bienestar económico la so prominente carrera significó una gran ayuda.[6] Darréu vivió en González Catán, Florencio Varela y Quilmes. Foi nel ambiente familiar onde se ganó'l so nomatu de Kun, deformación de Kum-Kum, personaxe de dibuxos animaos xaponés del gustu del pequeñu Sergio.[7][8]
En dando los sos primeros pasos nes precaries canches de los clubes Llomba Allegre (Quilmes) y Los Primos (Berazategui), llegó a Independiente, equipu del cual ye hincha, con nueve años d'edá.[9][7] Nes divisiones inferiores (prenovena y novena) de dicha institución consagróse campeón per primer vegada.[9][8]
Independiente
Debutó profesionalmente el 5 de xunetu de 2003, partíu en qu'Independiente recibió a San Lorenzo pola últimu fecha del Tornéu de Clausura 2003. Trátase d'un alcuentru ensin importancia, con dellos suplentes en dambos bandos. Óscar Ruggeri, entós direutor téunicu del club, decidió l'ingresu del Kun a los 24 minutos del segundu tiempu en remplazo de Emanuel Rivas. Con 15 años, 1 mes y 3 díes, Agüero convirtióse nel xugador más nuevu en debutar na Primer División arxentina, batiendo'l récor impuestu por Diego Armando Maradona trenta años antes.[6] La so actuación, nel marcu d'un partíu apático, foi polo xeneral bien recibida pola prensa.[10][11][12] El so debú coincidió, de casualidá, cola despidida de quien probablemente fuera l'últimu ídolu del Colloráu hasta la so esplosión: Gabriel Milito, quien emigraba a España.[13]
Siete minutos dempués d'entrar, Kun (asina-y dicen nel club) metió una llinda gabita y pasó con velocidá al ataque. Y depués una paré con Insúa. Lo meyor: un pique rompiendo la defensa y un centru que nun pudo coneutar Maximiliano Ayala. Bien, ¿non?
A pesar del so tempranu debú, Agüero nun volvió ser teníu en cuenta por Ruggeri nin pola so reemplazante Osvaldo Sosa no que restaba d'esi añu. La so situación camudó cola torna de José Omar Pastoriza a la conducción d'Independiente. Siete meses dempués del so primer partíu, Sergio volvió vistir la camiseta colorada, frente a Cienciano de Perú, pola Copa Libertadores 2004,[14] convirtiéndose asina tamién nel xugador más nuevu n'apostar la Copa Libertadores (récor que caltuvo mientres trés años).[15] Repitió un mes dempués ante El Nacionalecuatorianu, siendo estos los sos únicos alcuentros internacionales col club.[16] El 19 de xunu en Rafaela, pol Tornéu Clausura 2004, llogró per primer vegada la titularidá y permaneció nel campu los 90 minutos.[17]
Daniel Bertoni dio-y ciertu espaciu como suplente, pero foi Pedro Monzón quien-y confió la titularidá nos únicos trés partíos del so curtiu ciclu al mandu de la institución, al zarru del Apertura 2004. Precisamente, nel primeru d'estos, ante Estudiantes, Sergio atopar por primer vegada col gol: a los 23 minutos del primer tiempu disparó dende fora del área grande, encaxando la pelota nel ángulu cimeru esquierdu y marcando el 1-2. Yera'l 26 de payares de 2004.[18]
Nel Clausura 2005César Luis Menotti confió-y la titularidá nos sos últimos trés partíos, antes de convertise na nueva víctima de la crisis del club. Ente ellos, el primeru de los sos trés enfrentamientos con Racing: l'únicu que nun ganó y l'únicu nel que nun marcó.[19]
La temporada 2005-06, col respaldu del so mayor maduror y la esperiencia del Mundial Xuvenil de Países Baxos ganáu cola Seleición arxentina y cola estabilidá de Julio César Falcioni como direutor téunicu, Agüero vivió la so etapa d'esplosión nel club de los sos amores, que lo terminó catapultando a Europa. De los 38 partíos de la temporada solo tuvo ausente en dos, en dambos casos por suspensión, y marcó un total de 18 goles. El 11 de setiembre del 2005, Agüero fixo un gol memorable frente al clásicu rival, Racing Club, en refugando a un defensor y engabitar delles vegaes, cerrando la goliada por 4-0 a favor del Colloráu.
Foi tamién nesta temporada na qu'Agüero recibió'l so primer y única espulsión n'Arxentina. Foi tres una manotada solmenada a un rival nel alcuentru ante Tiro Federal, pol Apertura 2005.[20]
El so desempeñu foi clave pal funcionamientu del equipu. Con actuaciones allabaes pola prensa, inclusive llegó a falase d'una posible convocatoria al Mundial 2006, que finalmente non se produció.[21][22][23]
Dalgunes de les meyores muestres del so desempeñu viéronse precisamente nos clásicos contra Racing, siendo bien recordáu pola afición colorada'l so gol anotáu nel alcuentru correspondiente a l'Apertura 2005.[24] Tamién lo son los dos goles (sobremanera'l segundu) convertíos na Clausura 2006, y que significaron la victoria frente al vecín rival.[25]
La so destacada actuación atraxo l'atención de diversos clubes europeos, y primero que rematara'l campeonatu yá s'especulaba con una posible tresferencia al Atlético de Madrid. Pola fecha 17 del Tornéu Clausura, ante Olimpo en Bahía Blanca, Agüero recibió la so quinta amonestación. Ésta torgólu despidise ante la so xente nel clásicu con Boca, a apostase una selmana dempués. El castigu llevó llárimes a los güeyos del Kun, tal como lo rexistraron les cámares de televisión.[26] En referencia al gol anotáu de penalti en dichu partíu manifestó:
“Creo que foi'l mio últimu gol n'Independiente”[27]
Ye que, dempués de Boca, solo restaba la visita a Rosario Central y Sergio, de nun ser convocáu al Mundial, yera un candidatu firme pa representar a l'Arxentina nel Tornéu Esperances de Toulon, lo que-y torgaría tar presente na última fecha. Sicasí, y debíu precisamente tantu a que nun taba refugáu de la convocatoria mayor como pol so posible venta, foi refugáu d'esta seleición xuvenil.[28]
Esto dexó-y viaxar a Rosario p'apostar el que sería'l so postreru partíu n'Independiente, el 14 de mayu, alcuentru nel que'l so equipu vio atayaes les sos aspiraciones continentales per tercer temporada consecutiva, al cayer por 2-0.[29]
El 30 de mayu foi oficializáu'l trespasu del 90% del so pase al Atlético de Madrid, en cuenta de 20 millones d'euros, marcando un récor tantu pal fútbol arxentino como pa la entidá española.[30][31][9]
Atlético de Madrid
Temporada 2006-07
Agüero con Atlético de Madrid.
Tres un primer partíu simbólicu ante'l filial del club marcando un gol,[32] Sergio debutó oficialmente cola camiseta del Atlético de Madrid el 27 d'agostu de 2006, na victoria del so equipu 1-0 como visitante frente al Racing de Santander, pola primer fecha de Lliga. Ingresó a los 22 minutos del segundu tiempu en reemplazu de Mista.[33]
El 17 de setiembre tuvo la so primer oportunidá como titular, na visita al Athletic Club. Nesi partíu marcó'l so primer gol nel so nuevu equipu, a los diecinueve minutos del segundu tiempu.[34]
Mientres la temporada 2006-07 nel Atlético apostó los cuarenta y dos partíos oficiales del so equipu, ventisiete d'ellos como titular, marcando siete goles. El Atleti quedó na séptima posición de Lliga, clasificando a la Copa Intertoto, y avanzó hasta los dieciseisavos de final de la Copa del Rei.
Temporada 2007-08
Agüero con Atlético de Madrid en 2007.
La temporada 2007-08 atopó a Sergio, que venía de ser campeón y recibir el botín y balón d'oru na Copa Mundial Sub-20 de Canadá, na so meyor versión europea. Collaboró por que'l so equipu fuera unu de los ganadores de la Copa Intertoto, clasificando a la Copa de la UEFA, según tamién p'algamar los dieciseisavos de final d'ésta. Precisamente nesta competición, el 16 d'agostu marcó'l so primer gol internacional, frente al FK Vojvodinaserbiu.[35]
El saldu de la so temporada en "Europa" foi de nueve partíos, seis goles y una espulsión. Recibió esta postrera precisamente nel partíu d'ida polos dieciseisavos de final de la Copa de la UEFA frente al Bolton Wanderersinglés, por "cuspir" a un rival. Esto torgó-y tar presente nel enfrentamientu de vuelta, nel que'l so equipu quedó esaniciáu.[36] Na Copa del Rei participó en cuatro partíos, quedando'l so equipu esaniciáu en cuartos de final.
Sicasí, les sos actuaciones más destacaes fueron na Lliga apostando trenta y siete partíos y marcando venti goles (goliador del equipu y terceru de la lliga).[37] Sufrió los sos primeres dos espulsiones, frente al Getafe y l'Espanyol, anque la primera d'elles foi retirada darréu.[38] Al pie de los sos compañeros llogró un cuartu yá que dexó clasificar al Atlético a la Lliga de Campeones de la UEFA tres doce años.[39] Recibió gracies a les sos grandes actuaciones la primer edición del Premiu Antonio Puerta[40] (meyor xugador de la temporada) y el Trofeo EFE (meyor xugador iberoamericanu).[41]
El 1 de marzu de 2008, cumplió la que munchos calificaron como la so meyor actuación na entidá madrilana. Foi na visita del Barcelona, pola ventena sesta fecha de Lliga. N'empezando perdiendo por 0-1, dos goles d'Agüero, una asistencia so a Maxi Rodríguez y un penalti tamién fabricáu por él (que Forlán tresformó en gol) dieron la vuelta al resultáu. La prensa polo xeneral allabó'l so desempeñu.[42] El periódicu español El Mundo calificó al Kun como:
Un futbolista enorme, distintu, descaráu, chulu, indiferente ante les circunstancies y ante el rival, terrible na gambeta, terrible nel engañu, terrible na definición. Terrible Agüero, Sergio, el Kun, que rescató al so equipu cuando taba muertu y mató al Barcelona.[43]
La temporada 2008-09 presentó pal Atlético un triple desafíu: Lliga, Copa del Rei y Lliga de Campeones. Sergio empezó la temporada tan solu cuatro díes dempués de la final olímpica, collaborando con un gol por que'l so equipu ganara al FC Schalke 04alemán por 4-0 y clasificárase a la fase de grupos de la Lliga de Campeones.[44] Por Lliga debutó ante Málaga el 31 d'agostu. Pola Copa del Rei, l'Atlético cayó n'octavos de final frente al Barcelona, con apenes una participación del delanteru arxentín.
Agüero y Pepe nun Derbi nel Santiago Bernabéu na temporada 2010—11.
Al empiezu de la 2010-11, foi campeón de la Supercopa d'Europa en venciendo al Inter de Milán por 2-0 onde anotó'l segundu gol. Esa mesma temporada, el 11 d'avientu de 2010 apostó frente al Deportivo de La Coruña el que sería'l so partíu númberu 300 -ente toles competiciones xugaes con Independiente, Atlético de Madrid y les distintes categoríes de la Seleición arxentina-, terminando'l partíu con una victoria dos a cero, na qu'él mesmu anotó los dos goles del so equipu. El 4 de xineru de 2011, Sergio anunció[45] la renovación del so contratu hasta 2014[46] y un día dempués foi escoyíu segundu capitán del equipu,[47] rangu compartíu col uruguayu Diego Forlán. El 30 d'abril de 2011, consiguió en Riazor, frente al Deportivo de La Coruña, na trentena cuarta xornada de Lliga, el so gol númberu 98 col Atlético de Madrid, entrando asina nel top 10 de los máximos goliadores de la historia del club. El so gol sirvió pa consiguir los trés puntos rematando'l partíu con cero a unu. El 21 de mayu de 2011 consiguió'l so primera hat-trick en Primer División y nel Atlético de Madrid, na victoria por 3-4 ante'l Mallorca, na xornada 38 de Lliga, siendo'l so segundu gol nel partíu'l so centésimu cola camiseta del Atlético de Madrid en toles competiciones apostaes. Solo dos díes depués, el 23 de mayu, anunció na so páxina web[48] el so deséu d'abandonar l'Atlético de Madrid. Pasaron más de dos meses hasta que se concretó la so salida del club. Magar la prensa deportiva española publicó que podía salir con direición al Real Madrid, (más tarde demostróse que felicidá llegada enxamás tuvo siquier cerca de producise)[49]Barcelona[50] o Juventus,[51] a la fin foi'l Manchester City[52] el que se fixo col xugador arxentín. El Manchester City y l'Atlético de Madrid algamaron un alcuerdu pal trespasu del futbolista por unos 45 millones d'euros y Agüero robló un contratu por seis años a razón de nueve millones d'euros per añu.
El 15 d'agostu de 2011 producióse'l debú d'Agüero cola camiseta del Manchester City. Nel minutu 59 de la primer xornada de la Premier League sustituyó a Nigel de Jong siendo nesi momentu la resultancia favorable unu a cero al Manchester City frente al Swansea. A los ocho minutos d'entrar nel campu, Agüero consiguió'l so primer gol cola so nueva camiseta y tres minutos dempués asistó a David Silva por qu'anotara el tercer gol del so equipu. El partíu remató con una victoria por cuatro a cero, anotando nos minutos finales Agüero el so segundu gol. El so téunicu, Roberto Mancini, afirmó qu'Agüero yera "una fotocopia de Romário".[53] Nos siguientes partíos, el futbolista arxentín completó un espectacular entamu na Lliga inglesa con 6 goles en 4 partíos, consiguiendo'l so primera "hat-trick" na Premier League el 10 de setiembre ante'l Wigan.[54] El 14 de setiembre debutó col Manchester City na Lliga de Campeones nel empate a unu frente al S.S.C. Nápoles y el 18 d'ochobre consiguió'l so primer gol nesta competición cola camiseta del City. Sergio empezó'l partíu correspondiente a la cuarta xornada de la fase de grupos nel banquín pos volvía a una convocatoria dempués de superar una mancadura.[55] Entró al campu nel minutu 62 sustituyendo, de nuevu, a Nigel de Jong cuando'l marcador amosaba un empate a unu en casa frente al Villarreal y nel últimu sollutu del partíu, cuando yá pasaben unos segundos de los trés minutos añadíos pol árbitru, Agüero emburrió al fondu de la portería un centru de Pablo Zabaleta enllargáu por David Silva poniendo'l definitivu dos a unu nel marcador.
Na xornada siguiente de Lliga de Campeones, el 2 de payares de 2011, de nuevu frente al Villarreal, apostó'l so partíu númberu trescientos ente toles competiciones apostaes colos clubes Independiente, Atlético de Madrid y Manchester City. El 29 de payares debutó anotando un gol na Carling Cup na victoria cero a unu frente al Arsenal nel partíu de cuartos de final de la competición clasificando d'esta manera pa les semifinales. El 8 de xineru de 2012 debutó, tamién anotando un gol, na FA Cup na derrota por dos a trés ante'l Manchester United nel partíu correspondiente a la tercer ronda na que'l so club quedó esaniciáu. El 16 de febreru de 2012 debutó nos dieciseisavos de final de la Europa League (competición a la que'l Manchester City aportara productu de la so eliminación de la Lliga de Campeones), de nuevu, anotando un gol. Sergio saltó al campu nel minutu 78 cuando'l marcador yera d'empate a unu frente al Porto y nel minutu 85 consiguió'l gol que fixo'l definitivu unu a dos. El 13 de mayu de 2012 anotó un gol nel tiempu de descuentu frente al Queens Park Rangers, que supunxo'l trunfu (3-2) y la Premier League pal Manchester City.[56]
La temporada 2012-13 empezó cola disputa'l 12 d'agostu de la Community Shield, títulu qu'enfrenta al campeón de la Premier League (Manchester City) y al de la FA Cup (Chelsea). El Manchester City proclamóse campeón ganando al Chelsea por 3-2. D'esta forma, Agüero consiguió'l so segundu títulu cola camiseta del City.[57]
Col representativu arxentín, Agüero apostó dos Mundiales Sub-20, Holanda 2005 y Canadá 2007, resultando campeón en dambos.
N'Holanda, siendo'l más nuevu de la delegación (un añu menor que Lionel Messi, el siguiente na llista), tuvo una participación secundaria. Apostó cuatro de los siete partíos (incluyendo la semifinal y final), siempres ingresando como suplente, y nun marcó goles. Na final contra Nixeria, recibió una falta nel área que Messi convirtió en gol, dexando la victoria y el títulu.
Foi en Canadá, yá con esperiencia europea y de Seleición mayor, onde Agüero se convirtió en capitán y conductor de la so Seleición camín de la so sesta corona xuvenil. Sergio apostó los siete partíos como titular, convirtiendo seis goles y amosando un gran nivel, lo que-y mereció'l gallardón del Balón d'Oru y Bota d'Oru (meyor xugador y goliador respeutivamente) y convirtióse nel tercer xugador de la hestoria en llograr dos títulos Sub-20.
En siendo convocáu pa los amistosos preparatorios frente a Guatemala (del que s'ausentó por una mancadura) y Cataluña (non oficial, apostáu'l 24 de mayu de 2008), Sergio formó parte de la llista definitiva del direutor téunicu Sergio Batista pa defender l'oru nos Xuegos Olímpicos de Beixín 2008.
Agüero apostó cinco de los seis partíos de la so Seleición, toos como titular. A pesar d'ello nun pudo marcar sinón hasta les semifinales, onde cumplió un bien destacáu papel frente a Brasil, anotando dos goles y recibiendo una falta nel área que Juan Román Riquelme convirtió nel terceru. El 23 d'agostu, con Sergio na cancha, Arxentina venció a Nixeria por 1-0 nel Estadiu Nacional de Beixín, llogrando asina la medaya d'oru, tercer títulu oficial p'Agüero cola so seleición.
En siendo dexáu de llau por José Pékerman na convocatoria pal Mundial 2006, Agüero debutó nel primer amistosu de la Era Basile. Foi en ganar frente a Brasil nel Emirates Stadium de Londres, el 3 de setiembre de 2006. Sergio ingresó por Carlos Tévez a los venti minutos del segundu tiempu. Darréu apostó los amistosos frente a España (2006), Francia y Australia (2007), ingresando como suplente y ensin anotar. Por competiciones oficiales, quedó fora de la llista definitiva pa la Copa América 2007 (lo que-y dexó apostar y ganar el Mundial Sub-20), pero formó parte de les dos primeres convocatories pa les Eliminatories. El 17 de payares, nel Estadiu Monumental y frente a Bolivia, foi titular per primer vegada na Seleición mayor y anotó el so primer gol, abriendo'l marcador a los 41 minutos por aciu una cabezada.[58]
El 31 de mayu de 2011 Sergio Batista oficializó una llista preliminar de xugadores p'apostar la Copa América 2011 ente los que s'atopaba Agüero.[59] El 25 de xunu confirmóse[60] qu'Agüero taría ente los 23 xugadores escoyíos pa participar nel tornéu. Agüero debutó nel primer partíu de la so seleición nel tornéu entrando nel minutu 70 en sustitución de Lavezzi. Nel momentu que salió al campu, Arxentina perdía 0 a 1 contra Bolivia. A los seis minutos d'entrar, consiguió'l gol que significaba l'empate a unu definitivu. Nel tercer y postreru partíu de la fase de grupos, Agüero apostó'l so primer partíu como titular. Tres dos empates nos dos primeros partíos, Arxentina precisaba ganar pa clasificase pa la siguiente fase. Agüero contribuyó a la victoria por trés a cero marcando dos goles. Nel partíu de cuartos de final, Arxentina cayó esaniciada ante Uruguái na tanda de penaltis dempués de rematar el partíu con empate a unu. Agüero empezó l'alcuentru como titular pero foi sustituyíu nel minutu 80 por Carlos Tévez.
Amás, foi'l goliador de la Seleición Arxentina en dos Copes Américas consecutives (2011 y 2015), y nun Mundial (2018).
Como particularidá hai que dicir qu'Agüero namái una vegada pudo xugar los 90 minutos nun partíu mundialista (contra Islandia, en 2018), siendo non convocáu (por Pekerman en 2006) y/o mayormente apostráu al bancu (por Maradona en 2010, Sabella en 2014 y por Sampaoli en 2018) pa ser utilizáu dacuando como sustitutu nos minutos finales de los partíos.
Tuvo en pareya con Gianinna Maradona, fía del ex-futbolista y exdireutor téunicu de la seleición arxentina, Diego Maradona, dende principiu de 2008, cola que tien un fíu, llamáu Benjamín Agüero Maradona, nacíu'l 19 de febreru de 2009 en Madrid.[67]
Sentimentalmente tamién se-y venceyó con anterioridá a les modelos Eliana Guercio, con quien caltendría un curtiu romance, y Jesica Ciriu, escontra la cual demostraría un fondu interés.[68] Dende l'añu 2012[69] hasta l'añu 2017[70] tuvo en pareya cola cantante tropical arxentina Karina.[71]
A Sergio gusta de la cumbia y grabó xunto col grupu Los Lleales un cantar nel so honor llamada El Kun Agüero.[72]
Fragmentu de El Kun Agüero:
La enchida glaya: «¡Vamos Kun Agüero!» Fuercia, que'l mundu quier vierti amosando'l to coraxe allegres a la xente col to xuegu
Ente los sos pasatiempos atópase xugar cola Xbox, afición que comparte col so compañeru de la infancia, Gustavo Galeron.[73]
Sergio siempres demostró una fidelidá notable al so club d'orixe, el Club Atlético Independiente del cual ye aficionáu. En xunetu de 2011 y en siendo cuestionada la so fidelidá escontra'l cuadru Colchoneru, dueñu del so pase, Agüero contestó diciendo que nun yera aficionáu del Atlético de Madrid y si ser del cuadru d'Avellaneda. Tamién declaró innumberables vegaes que solo xugaría n'Independiente dientro de l'Arxentina.[74]
↑ 6,06,1Borasteros, Daniel; Casar, Alejandro (1 de xunu de 2006). El País (ed.): «23 millones por un menor d'edá». elpais.com. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
↑ 9,09,19,2«Kun Aguero». kun-aguero.com.ar. Archiváu dende l'orixinal, el 14 de xineru de 2008. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
↑ 10,010,1Diariu Olé (ed.): «Páxaru de bon Agüero». old.ole.com.ar (6 de xunetu de 2003). Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
↑Castillo, Hernán (6 de xunetu de 2003). Diariu Clarín (ed.): «San Lorenzo, de la galera». edant.clarin.com. Archiváu dende l'orixinal, el 2008-12-27. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
↑Diariu Olé (ed.): «¿La última diablura?». old.ole.com.ar (29 d'abril de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 11 d'ochobre de 2008. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
↑Diariu Olé (ed.): «Agüero nun va a Toulon». old.ole.com.ar (6 de mayu de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 11 d'ochobre de 2008. Consultáu'l 29 d'avientu de 2012.
↑ Diariu Clarín (ed.): «Archived copy». edant.clarin.com (17 de setiembre de 2006). Archiváu dende l'orixinal, el 2016-03-04. Consultáu'l 24 de xineru de 2013.
.jpg)
.jpg)
.svg){kind=small}
