El sieglu XX foi'l periodu entendíu ente'l 1 de xineru de 1901 y el 31 d'avientu del 2000. Foi'l décimu y últimu sieglu del II mileniu. Nun tien de confundir se cola centena d'años conocida como centuria de los 1900, qu'empezó'l 1 de xineru de 1900 y terminó'l 31 d'avientu de 1999.
Carauterizáu poles meyores de la teunoloxía; medicina y ciencia polo xeneral; fin de la esclavitú nos llamaos países desenvueltos; lliberación de la muyer na mayor parte de los países; pero tamién por crisis y despotismos humanos en forma de rexímenes totalitarios, que causaron efeutos tales como les Guerres Mundiales; el xenocidiu y l'etnocidio, les polítiques d'esclusión social y la xeneralización del desemplegu y de la probeza. De resultes, afondáronse les desigualdaes en cuanto al desenvolvimientu social, económicu y teunolóxicu y tocantes a la distribución de la riqueza ente los países, y les grandes diferencies na calidá de vida de los habitantes de les distintes rexones del mundu. Nos últimos años del sieglu, especialmente a partir de 1989-1991 col derrumbe de los rexímenes coleutivistes d'Europa, empezó'l fenómenu llamáu globalización o mundialización.
Al faer balance d'esta centuria, Walter Isaacson, direutor xerente de la revista Time declaró: “Foi unu de los sieglos más sorprendentes: inspirador, espantible dacuando, fascinante siempres”.
Nos alboreceres del sieglu XX, la dinastía manchú de China, l'Imperiu otomanu y dellos imperios europeos controlaben gran parte del mundu. Tan solo'l Imperiu británicu apoderaba una cuarta parte del planeta y de los sos habitantes. Muncho primero de rematar el sieglu, tales imperios habíen quedáu apostraos a los llibros d'historia. “Pa 1945 —indica The Times Atlas of the 20th Century— terminara la era del imperialismu.” A la fin del sieglu, tres la disolución de la Xunión Soviética, el primeru y mayor estáu socialista, los Estaos Xuníos d'América quedaron como única superpotencia mundial.
