Дэвід Вудард (нарадз. 6 красавіка1964 года, Санта-Барбара, Каліфорнія, ЗША) — амерыканскі пісьменнік і дырыжор. На працягу 1990-х гадоў ён стварыў тэрмін «прэквіем», моўную кантамінацыю слоў «preemptive» і «requiem». Гэтым словам ён апісаў уласны будысцкі спосаб напісання музыкі, прызначанай спецыяльна для выканання падчас або незадоўга да смерці суб’екта[3][4].
Рытуальная служба Лос-Анджэлеса, у якой Вудард працаваў дырыжорам або музычным кіраўніком, праводзіла ва ўжо не працуючым фунікулёры Палёт анёла (Angels Flight) грамадзянскі абрад у гонар ахвяры няшчаснага выпадку Леона Прапорта і яго пацярпелай ўдавы Лолы[5][6]:125. Ён таксама кіраваў паніхідамі, прысвечанымі дзікім жывёлам, напрыклад, каліфарнійскаму бураму пелікану на абрывістым беразе пляжу, месцы падзення птушкі[7][8]:152–153.
Вудард таксама вядомы сваімі рэпрадукцыямі Dreamachine (Машыны сноў) — лямпы, якая выклікае лёгкія галюцынацыі і выстаўлялася ў музеях мастацтваў па ўсім свеце. У Нямеччыне і Непале ён вядомы дзякуючы сваім публікацыям у часопісе Der Freund (Сябар), сярод якіх ёсць артыкулы на тэмы міжвідавай кармы, свядомасці раслін і парагвайскагапаселішчы Нуэва Германія[9].
У 2003 годзе Вудард быў абраны дэпутатам у Джунипер Хілс (акруга Лос-Анджэлес), штат Каліфорнія. Будучы на гэтай пасадзе, ён прапанаваў заключыць пагадненне аб пабрацімстве з мястэчкам Нуэва Германія ў Парагваі. Каб ўвасобіць у жыццё сваю ідэю, Вудард адправіўся ў былое вегетарыянска-феміністычнае паселішча-утопію і сустрэўся з яго муніцыпальным кіраўніцтвам. У выніку першага візіту ён вырашыў не ўсталёўваць з суполкай адносін, але знайшоў там цікавы аб’ект для вывучэння ў сваіх наступных працах. Ён асабліва зацікавіўся першаснымі трансгуманістычнымі ідэямі тэарэтыка-распрацоўніка Рыхарда Вагнера і Элізабэт Форстэр-Ніцшэ, якая разам са сваім мужам Бернхардам Форстэрам заснавала гэтую калонію і жыла там на працягу 1886—1889 гадоў.
Вудард і Бероуз, побач з «Машынай сноў», каля 1997 г.[10]:98–101
З 2004 па 2006 гады Вудард узначальваў шматлікія экспедыцыі ў Нуэва Германія, заручыўшыся падтрымкай віцэ-прэзідэнта ЗШАДзіка Чэйні[11]. У 2011 годзе Вудард дазволіў швейцарскаму пісьменніку-раманісту Крысціяну Крахту апублікаваць іх аб’ёмную асабістую перапіску, якая ў асноўным датычыцца паселішчы Нуэва Германія[12]:113–138; яна выйшла ў свет у двух тамах пад штэмпелем Гановерскага ўніверсітэта Wehrhahn Verlag (Верхан Ферлаг)[13]:180–189. Выданне Frankfurter Allgemeine Zeitung (Франкфурцкая ўсеагульная газета) у сваім аглядзе кнігі адзначае: «[Аўтары] сцерлі мяжу паміж жыццём і мастацтвам»[14]. Выданне Der Spiegel (Люстэрка) лічыць, што першы том, Five Years (Пяць гадоў)[15], з’яўляецца «спірытуалістычнай падрыхтоўчай працай» да наступнага рамана Крахта Imperium (Імперыя)[16].
Як лічыў Эндру МакКанн, Вудард адправіўся «ў падарожжа да таго, што засталося ад таго месца, дзе нашчадкі першых пасяленцаў жылі ў радыкальна абмежаваных умовах» і натхніўся на «папулярызацыю культурнага профілю абшчыны і будаўніцтва мініятурнага Байтройтскага опернага тэатра на тым жа месцы, дзе некалі была сямейная рэзідэнцыя Элізабэт Форстэр-Ніцшэ»[17]. На працягу апошніх гадоў Нуэва Германія стала больш ветлівым і адкрытым для наведвання месцам, дзе можна пераначаваць, паснедаць і наведаць імправізаваны гістарычны музей.
Машына сноў
З 1989 па 2007 гады Вудард будаваў рэпрадукцыі Машыны сноў[18][19], страбаскапічнай вынаходкі, распрацаванай Брыёнам Гайсінам і Іэнам Соммервілям. Яна ўяўляе з сябе цыліндр з медзі або паперы з прарэзамі, які круціцца вакол электрычнай лямпы. Назіранне за машынай з зачыненымі вачыма можа выклікаць псіхічныя аберацыі, якія можна параўнаць з адчуваннямі падчас наркатычнай інтаксікацыі ці снамі[20][заўв 1].
Пасля дэманстрацыі Машыны сноў на Ports of Entry (Партах прыбыцця)[21][22] — візуальна-рэтраспектыўнай мастацкай выстаўцы Уільяма С. Бероуза 1996 года ў Музеі мастацтваў акругі Лос-Анджэлес, Вудард пасябраваў з аўтарам вынаходкі і падарыў яму на яго 83 (і апошні) дзень нараджэння «Багемскую мадэль» (вырабленую з паперы)[23][24]:23. Папярэдняя машына была прададзеная ў 2002 годзе прыватнаму калекцыянеру на аўкцыёне Sotheby’s (Сотбіс), а апошняя—аддадзена маёнткам Барроуз у часовае карыстанне і выстаўлена ў Spencer Museum of Art (музеі мастацтваў Спенсера)[25].
Зноскі і заўвагі
Заўвагі
↑У 1990 годзе Вудард прыдумаў выдуманую псіхаактыўную прыладу, Feraliminal Lycanthropizer (Фералімінальны лікантрапізатар), эфект уплыву якога нібыта з'яўляецца супрацьлеглым аналагічнага дзеяння Машыны сноў.
↑Chandarlapaty, R., «Woodard and Renewed Intellectual Possibilities», ў Seeing the Beat Generation (Джэферсан, Паўночная Караліна: McFarland & Company, 2019), c. 98-101.
↑Schröter, J., "Interpretive Problems with Author, Self-Fashioning and Narrator, " ў Birke, Köppe, рэдактары, Author and Narrator (Берлін: De Gruyter, 2015), с. 113—138.