Adem Handžić

Adem Handžić (Tešanj, 4. maj 1916 – Sarajevo, 28. novembar 1998) bio je historičar osmanista.^[1]

Završio je Višu islamsku šerijatsko-teološku školu u Sarajevu 1940. Radio je u Kotarskom sudu u Tešnju 1941-1942. Kao stipendista fondacije Alexander von Humboldt studira orijentalistiku na Filozofskom fakultetu u Beču. Poslije Drugog svjetskog rata radio je u Doboju i Tuzli. U Orijentalnom institutu u Sarajevu radio je do penzionisanja 1983.

Adem Handžić doktorirao je 1970. u Sarajevu odbranivši disertaciju pod nazivom: "Tuzla i njena okolina u XVI vijeku". Njegov naučni interes bio je usmjeren na izučavanje razvoja gradova te ekonomsku i demografsku historiju osmanske vladavine u Bosni i Hercegovini. Objavljivao je izvornu osmansku građu značajnu za historiju Bosne i Hercegovine. Učestvovao je na brojnim naučnim skupovima u zemlji i inozemstvu. Svoje radove objavljivao je u brojnim časopisima (Prilozi za orijentalnu filologiju, Članci i građa za kulturnu istoriju istočne Bosne, Godišnjak Društva istoričara Bosne i Hercegovine, Radovi Muzeja grada Zenice, Anali Gazi Husrev-begove biblioteke, Prilozi Instituta za istoriju, Jugoslovenski istorijski časopis Beograd, Çevren Priština, Südost-Forschungen München, Iktisat Fakültesi Mecmuasi Istanbul i drugi).

• Tuzla i njena okolina u XVI vijeku. Sarajevo 1975.
• Population of Bosnia in the Ottoman Period: A Historical Overview. Istanbul 1994.
• Studije o Bosni - historijski prilozi iz osmansko-turskog perioda (s bibliografijom). Istanbul 1994.
• Pregled islamskih kulturnih spomenika u Bosni do kraja 19. stoljeća. Tešanj 2016.

• Ahmed S. Aličić, Preporod 23 (649), Sarajevo 1998, 26.
• Mubera Bavčić, Bibliografija radova dr. Adema Handžića, Prilozi za orijentalnu filologiju 47-48, Sarajevo 1999, 191-199.
• Amir Brka, O dr. Ademu Handžiću, Tešanj, 2017, 32 str.