Crno-bijele slike kombinuju crnu i bijelu boju kako bi proizvele spektar ahromatskih nijansi sive boje. Poznata je i kao siva skala u tehničkom kontekstu.
Rane fotografije, s kraja 19. i početka, do sredine 20. stoljeća, su se često razvijale u crno-bijeloj tehnici, kao alternativa sepiji zbog ograničene dostupnosti filmske trake u to vrijeme. Također, crno-bijela tehnika je bila prisutna i u ranim televizijskim prijenosima, koji su se prikazivali mijenjanjem intenziteta monohromatskih fosfora s unutrašnje strane ekrana, prije nego je uvedena tehnika boje od 1950-ih pa nadalje.
Crno-bijela tehnika se nastavlja koristiti u određenim dijelovima moderne umjetnosti, bilo kao stilski izbor ili za dočaravanje percepcije o historijskom djelu ili ambijentu.
Fotografija
McDonald jezero, Nacionalni park Glacier, Montana – Ansel Adams – snimljeno između 1933. i 1942.
Savremena primjena
Od kasnih 1960-tih, rijetko koji mainstream filmovi su snimani u crno-bijeloj tehnici. Razlozi su uglavnom komercijalni, budući da je teško prodati film za televizijsko emitovanje ako nije u boji. 1961. godina je bila posljednja godina u kojoj je većina holivudskih filmova bila objavljena u crno-bijeloj tehnici.[1]
Računarstvo
U terminologiji računarstva, crno-bijelo se ponekad koristi za označavanje binarne slike koja se sastoji isključivo od čisto crnih i čisto bijelih piksela; ono što bi se inače nazivala crno-bijela slika, tj. slika koja sadrži nijanse sive, u ovom kontekstu se odnosi na sivu skalu.[2]
