Edingtonova sjajnost ili Edingtonova luminoznost predstavlja jednakost pritiska zračenja i gravitacione sile kod crnih rupa. Ona ustvari pokazuje granicu sjajnosti crne rupe. Naziv potječe od britanskog astronoma Artura Edingtona (en. Arthur Eddington) koji je 1912. modelirao unutrašnju strukturu zvijezda.[1] Ona zavisi samo od mase centralnog objekta. Sjajnost se može opisati i kao količina gasa pod akrecijom, gdje se oko 10% mase pretvara u akreciju. Ona se usko povezana s pojmom Edingtonovog nivoa akrecije. Pritisak zračenja je toliko jak da se gura okolna materija tj. gas.[2]
Astronomi za sada polaze od dva moguća scenarija:[3]
Ukoliko crna rupa ima veću sjajnost od Edingtonove onda se akrecija odvija na višem nivou gdje materija ne pada u crnu rupu.
Ako je sjajost blizu Edingtonove onda jaku vjetrovi tjeraju materiju i sprečavaju je da se približi crnoj rupi.
