Imunska memorija ispoljava se kao sposobnost imunskog sistema da brzo i specifično prepozna antigene s kojima se tijelo ranije susrelo i pokrene odgovarajući imunski odgovor. Općenito su to sekundarni, tercijarni i drugi kasniji imunski odgovori na isti antigen. Ova memorija odgovorna je za adaptivnu komponentu imunskog sistema, posebne T- i B-ćelije, tzv. memorijske T i B-ćelije. Imunska memorija osnova je vakcinacije.[1][2]
Razvoj
Imunsko pamćenje nastaje nakon primarnog imunskog odgovora na antigen. Takvu stvara svaka osoba nakon prethodne početne izloženosti potencijalno opasnom agensu. Tok sekundarnog imunskog odgovora sličan je primarnom. Nakon što memorijska B-ćelija prepozna antigen, ona predstavlja peptid: MHC II kompleks obližnjim efektorskim T-ćelijama. To dovodi do aktivacije tih ćelija i njihovog brzog razmnožavanja. Nakon što je nastao primarni imunski odgovor, efektorske ćelije imunskog odgovora bivaju eliminirane. Međutim, u tijelu su prethodno stvorena antitijela, koja su komponenta imunske memorije, a sastoje se od humoralne imunosti i čine važan odbrambeni mehanizam kod naknadnih infekcija. Osim formiranih antitijela, u tijelu ostaje mali broj memorijskih T i B-ćelija, koje čine ćelijsku komponentu imunskog pamćenja. U tijelu ostaju u stanju mirovanja, a pri drugom ili sljedećem susretu s istim antigenom u stanju su odmah reagirati i eliminirati ga. Memorijske ćelije imaju dug život i u tijelu traju do nekoliko desetljeća.[3][4][2]
Memorijske B-ćelije
Memorijske B-ćelije jesu plazma ćelije koje su sposobne proizvoditi antitijela duže vrijeme. Za razliku od B-ćelija, koje su uključene u primarni imunski odgovor, memorijski B-ćelijski odgovor malo je drugačiji. Memorijska B-ćelija već je prošla klonsko širenje, diferencijaciju i sazrijevanje afiniteta, tako da je u stanju podijeliti se više puta brže i proizvesti antitijela s mnogo većim afinitetom (posebno IgG). Suprotno tome, obična plazma ćelija potpuno je diferencirana i ne može se dalje stimulirati antigenom da se podijeli ili poveća proizvodnju antitijela. Aktivnost B-ćelija u memoriji u sekundarnim organima limfnog sistema najveća je tokom prve dvije nedjelje nakon infekcije. Nakon toga, poslije dvije do četiri sedmice, sposobnost njihovog odgovora opada. Nakon reakcije germinalnog centra ćelije memorije plazme nalaze se u koštanoj srži, koja je glavno mjesto stvaranja antitijela u imunskoj memoriji.[5]
Memorijske T-ćelije
Memorijske T-ćelije mogu biti i CD4+ i CD8+. Njima nije potrebna daljnja stimulacija antigena da bi se razmnožile; stoga im ne treba signal putem MHC-a. Ovaj hemokin ukazuje na smjer migracije u sekundarne limfne organe. One memorijske T-ćelije koje ne ispoljavaju CCR7 (to su CCR7–) imaju receptore da migriraju do mjesta upale u tkivu i predstavljaju neposrednu populaciju ćelija efektora. Nazvane su memorijske T-ćelije efektora (TEM).[6]
Nakon ponovljenih stimulacija stvaraju velike količine IFN-y, IL-4 i IL-5. Suprotno tome, memorijske TR-ćelije CCR7+ nemaju proupalnu i citotoksičnu funkciju, ali imaju receptore za migraciju limfnih čvorova. Nazvane su T-centralne memorijske ćelije (TCM). Obje populacije tih memorijskih ćelija potječu od običnih T-ćelija i ostaju u tijelu nekoliko godina nakon inicijalne imunizacije.[7]
Također pogledajte
Reference
- ^ Travers, Paul, et al. Janeway's immunobiology. Garland Science, 2008.
- ^ a b Hammarlund, Erika, et al. "Duration of antiviral immunity after smallpox vaccination." Nature medicine 9.9 (2003): 1131.
- ^ Sprent, Jonathan, and Susan R. Webb. "Intrathymic and extrathymic clonal deletion of T cells." Current opinion in immunology 7.2 (1995): 196-205.
- ^ Crotty, Shane, et al. "Cutting edge: long-term B cell memory in humans after smallpox vaccination." The Journal of Immunology 171.10 (2003): 4969-4973.
- ^ Travers, Paul, et al. Janeway's immunobiology. Garland Science, 2008
- ^ Kassiotis, George, et al. "Impairment of immunological memory in the absence of MHC despite survival of memory T cells." Nature immunology 3.3 (2002): 244.
- ^ Sallusto, Federica, et al. "Two subsets of memory T lymphocytes with distinct homing potentials and effector functions." Nature 401.6754 (1999): 708.
