| Nedžad Ibrišimović |
|---|
| Rođenje | (1940-10-20) 20. oktobar 1940.
Sarajevo |
|---|
| Smrt | 15. septembar 2011(2011-09-15) (70 godina)
Sarajevo |
|---|
| Zanimanje | književnik |
|---|
| Jezik | Bosanski |
|---|
| Nacionalnost | Bošnjak |
|---|
Nedžad Ibrišimović (20. oktobar 1940 – 15. septembar 2011) bio je bosanskohercegovački književnik, vajar i akademik.[1]
Od 1993. do 2001. bio je predsjednik Društva pisaca Bosne i Hercegovine. Najpoznatiji je po romanima Ugursuz (1968) i Vječnik (2005). Bio je jedan od osnivača Bošnjačke akademije nauka i umjetnosti 2011. Ibrišimovićevi romani prevođeni su na češki, turski, albanski, engleski, francuski, španski, njemački i italijanski jezik.
Biografija
Rođen je 20. oktobra 1940. u Sarajevu. U trećoj godini života ostao je bez oca i s majkom odlazi u Žepče, gdje završava osnovnu školu. Nakon jednogodišnjeg pohađanja tehničke škole u Zenici, 1957. odlazi u Sarajevo i pohađa srednju školu za primijenjene umjetnosti, Odsjek za vajarstvo, i završava je 1961. Nakon godinu dana nastavničkog rada u Žepču, upisuje se na studij filozofije u Sarajevu i diplomira 1977.
Bio je urednik u listovima Naši dani i Oslobođenje, jedno vrijeme bio je nastavnik u Goraždu, ali je uglavnom bio profesionalni književnik.
Tokom rata u Bosni i Hercegovini na Dobrinji je organizovao KZB "Preporod", koja je radila i u doba blokade tog dijela Sarajeva.
Bio je član Udruženja likovnih umjetnika Bosne i Hercegovine od 1982. Od te godine do 2000. imao je deset samostalnih izložbi. Bio je predsjednik Društva pisaca Bosne i Hercegovine, od 1993. do 2001, a od 1995. do 1998. glavni i odgovorni urednik časopisa za književnost Život. Prevođen je na češki, turski, albanski, engleski, francuski, španski, njemački i Italijanski jezik.
Nakon izlaska iz štampe djela Vječnik (2005), Društvo pisaca Bosne i Hercegovine kandidovalo ga je za Nobelovu nagradu.
Umro je 15. septembra 2011. u Sarajevu u 71. godini.[2][3][4]
Nagrade
- 1975. Šestoaprilska nagrada Grada Sarajeva za roman Ugursuz;
- 1970. za televizijsku adaptaciju Ugursuza prvu nagradu za dramski tekst na Bledskom festivalu;
- 1971. za roman Karabeg godišnju nagradu Izdavačkog preduzeća "Svjetlost";
- 1989. za roman Braća i veziri godišnju nagradu Izdavačkog preduzeća "Veselin Masleša";
- 1992. Nagrada Društva pisaca BiH za knjigu Knjiga Adema Kahrimana;
- 2004. Nagrada "Skender Kulenović" za Izabrana djela I - X;
- 2005, za roman "Vječnik" nagrada Bošnjačke zajednice "Preporod";
- 2005, za roman "Vječnik" Udruženje izdavača i knjižara BiH godišnja nagradu;
- 2006, za roman "Vječnik" nagrada Hasan Kaimija.
Bibliografija
- Kuća zatvorenih vrata (Sarajevo, 1964)
- Najbolji časovničar na svijetu" (radio drama), 1967.
- Pisac i njegova kreatura" (radio drama), 1968.
- Zlatni most" (radio drama), 1968.
- Ugursuz (Sarajevo, 1968)
- Karabeg (Sarajevo, 1971)
- Priče (Sarajevo, 1972)
- Glas koji je pukao o Egidiju" (radio drama), 1974.
- Živo i mrtvo (radio drama), 1978
- Zmaj od Bosne (Sarajevo, 1980)
- Car si ove hevte (Sarajevo, 1980)
- Šamili tubakovi (Sarajevo, 1984)
- Nakaza i vila (Sarajevo, 1986)
- Drame (Sarajevo, 1988)
- Kuća bez vrata i druge priče (Sarajevo, 1989)
- Braća i veziri (Sarajevo, 1989)
- Dva dana u Al-Akru (Sarajevo, 1989)
- Knjiga Adema Kahrimana napisana Nedžadom Ibrišimovićem Bosancem (Sarajevo, 1992)
- Zambaci moje duše (Sarajevo, 1994)
- Vječnik (Sarajevo, 2005)
- El-Hidrova knjiga (Sarajevo, 2011)
Reference
Vanjski linkovi
