Patrick Blackett

Patrick Maynard Stuart Blackett, Baron Blackett OM CH FRS ^[1] (18. novembar 1897 - 13. juli 1974.) bio je britanski eksperimentalni fizičar poznat po svom radu na oblačnim komorama, kosmičkim zrakama i paleomagnetizmu, dobitnik Nobelove nagrade za fiziku 1948.^[2] 1925. postao je prva osoba koja je dokazala da radioaktivnost može uzrokovati nuklearnu transmutaciju jednog hemijskog elementa u drugi.^[3] Također je dao veliki doprinos u Drugom svjetskom ratu savjetujući o vojnoj strategiji i razvijajući operativna istraživanja. Njegovi ljevičarski pogledi vidjeli su izlaz u razvoju trećeg svijeta i utjecaju na politiku u laburističkoj vladi 1960-ih.^[4][5]

Blackett je rođen u Kensingtonu u Londonu, kao sin Arthura Stuarta Blacketta, burzovnog posrednika, i njegove supruge Caroline Maynard.^[6] Njegova mlađa sestra bila je psihoanalitičarka Marion Milner. Njegov djed po ocu, vlč. Henry Blackett, brat australijskog arhitekte Edmunda Blacketa, bio je dugo godina vikar u Croydonu. Njegov djed s majčine strane Charles Maynard bio je oficir u Kraljevskoj artiljeriji u vrijeme indijske pobune. Porodica Blackett živjela je uzastopno u Kensingtonu, Kenleyu, Wokingu i Guildfordu, Surrey, gdje je Blackett išao u pripremnu školu. Glavni hobi su mu bili modeli aviona i kristalni radio. Kad je otišao na intervju za upis na Royal Naval College, Osborne, Isle of Wight, Charles Rolls je prethodnog dana završio let preko kanala, a Blackett koji je pratio let na svom kristalnom radiju uspio je opširno izlagati na tu temu. Bio je prihvaćen i tamo je proveo dvije godine prije nego što je prešao u Dartmouth gdje je "obično bio šef svog razreda".^[7]

Nakon što je 1921. diplomirao na Magdalene Collegeu, Blackett je proveo deset godina radeći u Cavendish Laboratory kao eksperimentalni fizičar kod Ernesta Rutherforda, a 1923. postao je stipendist King's Collegea u Cambridgeu, na poziciji koju je obnašao do 1933.

Rutherford je otkrio da se jezgro atoma dušika može raspasti ispaljivanjem brzih alfa čestica u dušik. Zatražio je Blacketta da iskoristi oblačnu komoru kako bi pronašao vidljive tragove ovog raspada, a do 1925. godine snimio je 23.000 fotografija na kojima se vidi 415.000 tragova ioniziranih čestica. Osam od njih je račvasto, a to je pokazalo da je kombinacija dušikovog atoma i alfa čestica formirala atom fluora, koji se zatim raspao u izotop kisika 17 i protona. Blackett je objavio rezultate svojih eksperimenata 1925.^[8] Time je postao prva osoba koja je namjerno transformisala jedan element u drugi.^[9]

Blackett je proveo neko vrijeme 1924–1925 u Göttingenu, Njemačka, radeći s Jamesom Franckom na atomskim spektrima. 1932. godine, radeći sa Giuseppeom Occhialinijem, osmislio je sistem Geigerovih brojača koji su snimali fotografije tek kada je čestica kosmičkog zraka prešla komoru. Pronašli su 500 tragova čestica kosmičkih zraka velike energije u 700 automatskih ekspozicija. Blackett je 1933. otkrio četrnaest tragova koji su potvrdili postojanje pozitrona i otkrili sada trenutno prepoznatljive suprotne spiralne tragove proizvodnje para pozitron/elektron. Ovaj i taj rad o uništavanju zračenja učinio ga je jednim od prvih i vodećih stručnjaka za antimateriju.

Godine 1948. dobio je Nobelovu nagradu za fiziku za istraživanje kosmičkih zraka koristeći svoj izum protukontrolisane oblačne komore.