Epoko Heian

Historio de Japanio
Prahistoria Japanio 35.000– 538 a.K. Japania paleolitiko 35.000–10.000 a.K. Ĵomon-epoko 10.000–300 a.K. Jajoi-epoko 300 a.K.–250 p.K. Kofun-epoko (parto de Jamato) 250–538 Antikva Japanio Asuka-epoko (parto de Jamato) 538–710 Nara-epoko 710–794 Heian-epoko 794–1185 Ĉusej Kamakuro-epoko 1185–1333 Muromaĉi-epoko 1336–1573 Sengoku-epoko Kinsej Azuĉi-momojama-epoko 1568–1603 Edo-epoko 1603–1868 Nuntempaj epokoj Meiĵi-epoko 1868–1912 Taiŝo-epoko 1912–1926 Ŝoŭa-epoko 1926–1989 Gendaj Heisei-epoko 1989–2019 Reiva-epoko 2019–nuntempo
Glosaro Japana Imperio Japania mono

La epoko Heian aŭ la periodo Heian (平安時代 [hej.an-ĝidai], heian signifas pacon) estas la epoko de ĉirkaŭ 400 jaroj inter 794 kaj 1185 aŭ 1192, de kiam Kammu translokigis la ĉefurbon al Kioto (kies tiama nomo estis Heian-kjō — ĉefurbo de paco), ĝis kiam Minamoto no Joritomo iĝis ŝoguno.

Tiu epoko estas konsiderata kulmino de la imperiestreco kaj famas pro artoj, ĉefe poezio kaj literaturo. Tiam oni parolis kaj skribis la klasikan japanan lingvon kaj interalie evoluigis la skribsistemojn de hiragana kaj katakano.

Regenteco de klano Fuĵivara komenciĝis en la jaro 858.

• http://www.hukam.net/essay.php?id=156
• http://www.samurai-archives.com/chronol.html Arkivigite je 2006-02-08 per la retarkivo Wayback Machine

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo pri Japanio. Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton).