Maurice PIALAT (franca prononco: [pjala]; 31a de aŭgusto 1925 – 11a de januaro 2003) estis franca kina reĝisoro, scenaristo kaj aktoro fama pro la rigora kaj nesentimentalisma stilo de siaj filmoj. Lia verkaro estis ofte priskribita kiel "realisma",[1] kvankam multaj kinkritikistoj[1][2] agnoskas, ke li ne tute kongruas kun la tradicia difino de realismo.
Vivo kaj kariero
Pialat naskiĝis en Cunlhat, Puy-de-Dôme, Francio. Li dekomence klopodis iĝi pentristo, sed ne sukcesis.[3] Akirinta kameraon estante 16-jaraĝa, li elturniĝis por dokumentaj filmoj antaŭ fari sian unuan elstaran kurton, L'amour existe, en 1960.
Pialat venis al longaj filmoj malfrue. Li reĝisoris sian debutan filmon de 1969 nome L'enfance nue (Nuda infanaĝo) estante jam 44-jaraĝa. Tiu filmo, kiu estis kun-produktorita de la fama reĝisoro de la Franca Nova Ondo nome François Truffaut, ricevis la Premion Jean Vigo.
Dum sia 35-jara kariero, Pialat faris dek plej gravajn filmojn, multaj el kiuj — ĉefe Loulou — estis interpretita kiel membiografia.[4] Li reĝisoris Gérard Depardieu en kvar filmoj: Loulou, Police, Sous le soleil de Satan (Sub satana ĉielo), pro kiu Pialat ricevis la Oran Palmon en la Festivalo de Cannes de 1987, kaj Le Garçu (1995).
En angla-lingva kinkritiko, li estas ofte komparita al sia usona samtempulo John Cassavetes.[3]
Filmoj
- L'enfance nue (1968)
- La maison des bois (Televida serio) (1971)
- Nous ne vieillirons pas ensemble (1972)
- La gueule ouverte (1974)
- Passe ton bac d'abord (1979)
- Loulou (1980)
- À nos amours (1983)
- Police (1985)
- Sous le soleil de Satan (1987)
- Van Gogh (1991)
- Le Garçu (1995)
Notoj
Eksteraj ligiloj
