- *Eble vi serĉis romanon nomita Soleco.
- *Tiu ĉi artikolo temas pri stato de unuopulo. Pri loĝigita loko temas artikolo Solejo.
Soleco aŭ izoleco estas objektiva stato de unuopulo, kiu ne havas sufiĉon de kontaktoj kun aliaj homoj kaj eskapas tiel el sia socia medio. La unuopulo povas veni en la solecon el diversaj kaŭzoj:
- propravole (enĉerpi fortojn, pripensi sen distrado)
- sub premoj de eksteraj fortoj, sed malgraŭ tio laŭ propra decidiĝo (sekve de timoj)
- tute nepropravole, subpreme de eksteraj cirkonstancoj (pro akcidento aŭ farado de aliaj personoj)
Kun la soleco estas ofte miksata soliĝinteco, sed tiu estas subjekta emocia stato de unuopulo, kiu, ofte al reago je soleco, ekvivas grandan sopiron pri kontakto kun alia persono aŭ aliaj homoj.
Solemulo estas individuo kiu sekvas sian propran vojon en komunumo kaj havas malmultajn aŭ preskaŭ neniujn interagojn kun aliaj homoj aŭ kiuj limigas la interagadon ekzemple al la profesie necesa.
En literaturo
