Sagarrondoa (Malus domestica) sagarrak ematen dituen fruta-arbola da.
Orain dela 15.000 urte inguru sortu zela uste da, Kaukaso aldean. Europaraerromatarrek ekarri zuten. Jatorri amerikarreko barietateak badaude ere, kontinente hartan kolonizatzaileen bitartez nagusiki zabaldu zen sagarrondoa. Gaur egun 1.000 barietate baino gehiago daude, espezie artean egin diren nahasteen ondorioz.
Erabileraren arabera, lau sagarrondo-mota bereizten dira: jateko sagarrak ematen dituztenak, sagardotarakoak, makatz edo basatiak (mentu-oin gisa erabiliak) eta apaingarriak. Sagarrondo kultibatuak (jateko eta sagardotarako sagarrak ematen dituztenak eta apaingarriak), oro har, txertatu egin ohi dira, eta sagarrondo-barietate desberdinak nahiz mentu-oinak hibridazioz lortzen dira.
Sagar mota bakoitzak duen itxuraren, ahogozoaren, heltzen den garaiaren, edo zabaldu zen lekuaren arabera, izen asko eta oso desberdinak hartu izan ditu euskaraz: udare edo madari-sagarra, urdin-sagarra, San Juan-sagarra, San Ignazio-sagarra, Santio-sagarra, Errezil-sagarra, Azpeiti-sagarra, ibarbi-sagarra, gazi-handia, mandaka, geza-zuria, garratxa, errege-sagarra, golden sagarra, besteak beste. Lehen ezagutzen ziren zenbait mota ez dira inon aurkitzen eta beste batzuk, berriz, desagertzeko arriskuan daude.
Ezaugarriak
Hosto erorkorreko zuhaitz txikia da: 2-10 m garai izan daiteke.
Adaburu zabala du sagarrondoak, eta adar asko ditu.
Zurtoina – Azala
Enbor zuzena, leuna eta grisa -zeharka zartatua─ du sagarrondoak.
Hostoak
Sagarrondoaren hostoak obalatuak edo eliptikoak dira, eta meheki horzdunak. Txortena luzea dute.
Loreak
Sagar loreak.
Loratzea apirilean edo maiatzean izaten da.
Loreak ─zuriak edo arrosak─ korinbotan elkartuta daude, eta hostoak baino lehen sortzen dira.
Sagarrondoaren fruitua ─sagarra─ pomo motakoa da.
Munduan gehien kultibatzen den fruitua da sagarra.
Habitata
Gaur egun, klima epeleko hainbat herrialdetan kultibatzen dira sagarrondoak.
Euskal Herriko lurralde hezeetan dugun fruta-arbolarik ugariena eta hedatuena da sagarrondoa.
Gaur egun, sagastiak utziegiak daude Euskal Herrian[erreferentzia behar] ─ez dira behar bezala zaintzen─: sagarrondoetan, askotan, mihurak sortzen dira ─landare bizkarroiak─, eta hori utzikeriaren adierazlea da.
Sagarrondoaren zura gogorra eta erresistentea da, eta, hori dela eta, ebanisterian eta zurgintzan estimatua. Zuraren kolore arrea eta ehundura fina dela eta, oso preziatua da tailatzeko.
