Yn 1842 sette er út ein mei in stúdzje Klassike Filology. Hy promovearre yn 1849 en waard learaar Ierdrykskunde en Skiednis oan it Steedlik Gymnasium yn Leiden. Fruin beklaaide as earste de learstoel Heitelânske Skiednis - dat betsjut Nederlânske skiednis - oan de Ryksuniversiteit Leien, fan 1860 oant 1894. Hy oanfurdige syn amt mei it útsprekken fan de rede De onpartijdigheid van den geschiedschrijver.
It wie Fruin syn stribjen om fan ferheljende skiednis nei mear analysearjende skiednis te kommen. Teffens hie er each foar it belang fan it detail yn it histoaryske barren. Fruin syn fyzje op de skiednis hat it stimpel fan it Thorbeckiaanskeliberalisme. Dêrtroch krige er striderij mei de antirevolúsjonêrGroen van Prinsterer, dy't goekunde fan him wie. Syn beneikommen fan de 17e iuw wie lukwols nasjonalistysk. De Republyk wie in apart gefal yn de Europeeske skiednis. Syn ûnuansearre fyzje op Lieuwe van Aitzema hat jierrenlang beskiedend west.
Fruin lit yn it boek Tien Jaren, dat er foar syn learlingen op it gymnasium skreau, sjen hoe't De Nederlânske Opstân him ûntjoech fan in hast helpleaze tastân ta in skraachwurk oerwinning yn 1588 oant benei wûn yn 1598. Dy ûntwikkeling is foar in part ta te skriuwen oan ynternasjonale faktoaren sa as de oarloch fannijs tusken Frankryk en Spanje, mar ek oan de politike betûftens fan in Johan van Oldenbarnevelt en de militêre bekwamens fan Maurits fan Nassau. Yn de meast kritike faze fan de Tachtichjierrige Oarloch hiene de opstannige goaen poerbêste oanfierders ta harren foldwaan dy't de oermastering fan Spanje tichterby brocht hawwe.
Het vaderlandse verleden : Robert Fruin en de Nederlandse geschiedenis / gearstald en ynlaat troch Herman Paul en Henk te Velde. - Amsterdam : Bakker, 2010. - 293 s. : yll., portr. ; 20 cm. Utj. mei by gelegenheid fan it lustrum fan de Universiteit Leien. - Mei literatueropjefte, reg. ISBN 978-90-351-3544-4
