De tsjerke (it skip) waard boud yn 1669-1672 op de fûneminten fan in midsiuwske tsjerke dy't yn 1669 ôfbrutsen wie en dy't foar de reformaasje wijd wie oan de hillige Martinus. De toer bleau stean mar waard wol feroare en fersierd mei bline nissen. Yn 1862 waard it sealtek fan de midsiuwske toer ferfongen troch in spits.
Tusken 1972 en 1980 binne tsjerke, toer en oargel restaurearre.
Om de tsjerke foar de takomst te behâlden is de tsjerke yn 2013 tagelyk mei de tsjerke fan Ingelum mei de begraafplakken en it lân oan de Stifting Tsjerken Bitgum en Ingelum oerdroegen.[2]
Ynterieur
De tsjerke hat in geve ynrjochting út it midden fan de 17e iuw. De preekstoel is út it jier 1673. Ek it doophek en de mei fykwurk fersierde wangen fan de frouljusbanken datearje út dy tiid. Fierder is der in 18e-iuwske hearebank en in renêssânseepitaaf fan sânstien foar Joh. Onuphrius Schwartzenberg († 1584) en Maria von Grombach († 1564).
Van Oeckelen-oargel
Under it koar is de grêfkelder fan de famylje Thoe Schwartzenberg en Hohenlansberg, inisjatyfnimmer ta de herbou fan de tsjerke. De grêfkelder is dutsen troch in stjerferwulft. Yn de grêfkelder stiet ek de kiste fan de Sweedske greve Gustaaf Carlson († 1708), in soan fan kening Karel X Gustaaf, dy't mei Isabella Susanna von Schwarzenberg († 1723) troud, dy't de earste stien foar de tsjerke lei.
