Para outras páxinas con títulos homónimos véxase:
Acción.
A acción social é toda acción que teña un sentido para quen a realizan, afectando a conduta doutros, orientándose a acción mencionada por devandita afectación. Unha acción é toda conduta humana na que o individuo, ou individuos que a producen, establécena cun sentido persoal.[1] A acción social estará referida á conduta doutros. Non todo contacto entre homes é de carácter social. Non é idéntica, nin homoxénea, non toda acción social é orientada polas accións doutros.
Acción e socioloxía
A acción individual provén, en definitiva, das ideas e das crenzas que levamos depositadas na nosa mente. Cando dita acción inflúe, dalgunha forma, no noso ambiente social, podemos dicir que se trata dunha acción social. Tales ideas e crenzas poden non ter unha correspondencia certa coa realidade, por iso é polo que a acción terá un fundamento subxectivo, en moitos casos. Non só debemos describir que ideas producen tales accións, senón tamén describir os efectos producidos por esas accións.
Segundo Max Weber, a socioloxía é unha ciencia que procura a comprensión e interpretación da acción social para, dende ela, conseguir unha explicación causal tanto do curso da propia acción social como dos seus efectos.
Marx despois de publicar o “Manifesto do Partido Comunista”, deu outro significado á acción social, asociándoa a unha mercadoría determinada. A acción social é entendida entón como a manifestación dunha forza colectiva e anónima nas mercadorías. Doutra banda, Comte, o fundador da socioloxía moderna, destacou que a instrución metafísica e literaria “exerce unha acción social moi perturbadora nas clases ilustradas e que se faría moito máis perigosa se se estendese ós proletariados.
Herbert Spencer aseveraba que a gran masa dos individuos é a que produce a acción social, e aínda que admitía que a suma de Acción Social dunha sociedade pouco numerosa non pode compararse coa dunha sociedade grande, defendía a idea que a aceptación indiscutida dos efectos da acción social é a consecuencia natural da espera colectiva destes resultados.
Herdeiro da filosofía positivista e crítico do evolucionismo social anglosaxón, Durkheim compartiu con Comte a idea de que só unha elite é quen de apreciar a orixe e orientación da forza colectiva exercida por e sobre a sociedade. Respecto diso escribiu: “a acción social segue camiños desviados de máis e demasiados escuros, emprega mecanismos psíquicos demasiados complexos para que o observador vulgar poida percibir de onde provén”.[2]
Notas
- ↑ Mayorca, Juan Manuel (1976). Introducción a la Sociología. El Cojo. p. 19.
- ↑ Emile Durkheim, Les formes élémentaires de la vie religieuse (1912), París, Ed. Livre de Poche, 1991, p. 369.
Véxase tamén
Bibliografía
- Weber, Max. (1921) 1977. Economía e sociedade. Fondo de Cultura Económica. México. 1205p.
- Giner, Salvador. 2001 Teoría Sociolóxica Clásica Ariel, Madrid.
Outros artigos
