Aida de Acosta Root Breckinridge, nada en Elberon (Nova Jersey) o 28 de xullo de 1884 e finada en Bedford (Nova York) o 26 de maio de 1962, foi unha socialiteestadounidense, a primeira muller en realizar un voo en solitario nunha aeronave de motor.[1] En 1903, mentres estaba en París coa súa nai, viu por primeira vez un dirixible. Entón tomou só tres leccións de voo antes de voar ela mesma.
Posteriormente, tras perder a vista dun ollo por mor dun glaucoma, converteuse en defensora da mellora do coidado dos ollos e foi directora executiva do primeiro banco de ollos dos Estados Unidos.[2][3]
O 27 de xuño de 1903, en París, cando Acosta tiña dezanove anos, o pioneiro da aviación brasileiro Alberto Santos-Dumont ensinoulle a manexar o seu dirixible persoal, "No. 9". Santos-Dumont era a estrela de París nesa época, voando o seu dirixible ata o centro para ir ao seu restaurante preferido e deixándoo estacionado na rúa mentres ceaba. Acosta voou a aeronave de Santos-Dumont en solitario dende París ao Château de Bagatelle mentres Santos-Dumont ía en bicicleta debaixo dela, movendo os brazos e berrándolle consellos.[5]
Acosta posterior dixo que trala súa primeira aterraxe, Santos-Dumont lle preguntou como fora a experiencia. "É moi agradable, M. Santos-Dumont", contestou. "Mademoiselle," berrou el, "vous êtes la première aero-chauffeuse du monde!" ("Señorita, vostede é a primeira muller aerocondutora do mundo!"). Ela foi de feito a primeira muller que pilotou unha aeronave motorizada, case seis meses antes de que os irmáns Wright voasen por primeira vez nunha nave máis pesada có aire.[6]
O primeiro voo acabou nun campo de polo en Bagatelle na parte norte do Bois de Boulogne, durante un partido entre os equipos estadounidense e británico. Os espectadores axudárona a baixar da cesta. Tras ver algo do partido con Santos-Dumont, Acosta volveu subir á cesta e levou a máquina de volta Neuilly St. James. O percorrido completou durou unha hora e media.
Consecuencia do voo
Aida de Acosta voando a un partido de polo en 1903
Cando oíron do voo, os pais de Acosta horrorizáronse. Estaban seguros que ningún home casaría cunha muller que fixera tal cousa, así que se encargaron de calar a historia ata moitos anos despois, cando na década de 1930 ela a contou ao seu marido e a un oficial naval novo chamado Tenente George Calnan durante unha cea.
Acosta é a única persoa á que Santos-Dumont permitiu voar nunha das súas aeronaves. Ademais, Santos-Dumont, solteiro empedernido sen lazos románticos coñecidos, conservou unha fotografía de no seu escritorio xunto un vaso de flores frescas durante toda a súa vida. Non obstante, non existen evidencias de que Santos-Dumont e Acosta permanecesen en contacto despois do voo. Sobre a morte de Santos-Dumont, Acosta dixo que apenas o coñecía.
Defensa do coidado ocular
En 1922, Aida sufriu un glaucoma. O seu oftalmólogo foi o célebre especialista William H. Wilmer, a quen a revista Time definiu como "o mellor cirurxián ocular que os Estados Unidos nunca tiveron".[7] Finalmente perdeu a visión dun ollo, mais o doutor Wilmer salvoulle o outro, e inspirouna a organizar unha campaña de recollida de fondos que resultou na consecución de tres millóns de dólares para o establecemento do Instituto de Ollos Wilmer no Hospital Johns Hopkins, primeiro instituto de ollos nos Estados Unidos.[2][8][9] En 1945 converteuse na directora executiva do Eye-Bank for Sight Restoration de Nova York, primeiro banco de ollos do país.[10]
Falecemento
Acosta faleceu en Bedford, Nova York, aos 77 anos.[11]
