Albert Namatjira

Albert Namatjira
	;
Biografía
Nacemento	(en-au) Elea Namatjira ; 28 de xullo de 1902 ; Hermannsburg, Australia (en)
Morte	8 de agosto de 1959 (57 anos); Alice Springs, Australia
Lugar de sepultura	Alice Springs General Cemetery (en)
Relixión	Luteranismo
Actividade
Campo de traballo	Acuarela
Ocupación	pintor
Xénero artístico	Arte de paisaxes
Premios
	Medalla da Coroación da Raíña Isabel II de 1953 ;
Descrito pola fonte	Grande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Наматжира Альберт)

Albert Namatjira, nado co nome Elea Namatjira en Alice Springs o 28 de xullo de 1902 e finado o 8 de agosto de 1959, foi un pintor aborixe australiano dos Arrernte. A súa obra supón un dos fundamentos da arte contemporánea indíxena australiana.

Traxectoria

Naceu co nome de Elea Namatjira pero foi renomeado como Albert despois de que fose bautizado polo rito cristiá. A pesar de nacer en Alice Springs, medrou na misión cristiá de Hermannsburg. Xa era un artista con talento antes de que o pastor Albrecht da misión o agasallara en 1934 cun equipo de pintura.

En 1936 acompañou como guía ó artista australiano Rex Battarbee na súa viaxe para pintar o próximo Palm Valley, e é alí onde lle ensinou a Namatjira a técnica da acuarela. Baixo a tutela e apoio de Battarbee comezou a desenvolver a súa propia técnica. As súas acuarelas das áridas paisaxes do deserto, realizadas ó estilo occidental, chegaron a adquirir gran fama. Na súa primeira exposición de pintura, en Melbourne en 1938, vendéronse tódolos cadros.

En 1957 outorgáronlle os dereitos de cidadanía australiana, dez anos antes de que os recibise toda a poboación aborixe do país.

Non é até a década de 1980 cando, grazas á abundancia de exposicións, publicacións e documentais sobre Namatjira, comézouselle a recoñecer que, pese a que pintara con técnicas e materiais occidentais, estivera adaptando o simbolismo de occidente ós seus propios propósitos culturais aborixes.

A súa pintura baséase na tradición, mitoloxía e cultura dos Arrernte. Así, por exemplo, o emprego de tons ocres correspóndese coas cores que empregaban os seus antergos. Tamén se percibe a repetición de rochas e árbores en moitas das súas obras como creación de símbolos eternos propios das concepcións espirituais da súa cultura ancestral.