Bruce McLaren

Bruce McLaren
	;
Biografía
Nacemento	30 de agosto de 1937 ; Auckland, Nova Zelandia
Morte	2 de xuño de 1970 (32 anos); Circuito de Goodwood, Reino Unido (pt)
Causa da morte	accidente de tráfico
Educación	Auckland University of Technology (en)
Actividade
Campo de traballo	Fórmula 1 e carreira de Fórmula 1
Ocupación	piloto de motociclismo, enxeñeiro, piloto de automobilismo, piloto de Fórmula Un
Deporte	Motociclismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Premios
	(1969) Trofeo Segrave; New Zealand Sports Hall of Fame; Motorsports Hall of Fame of America ;
Descrito pola fonte	Obálky knih,
Sitio web	bruce-mclaren.com…

Bruce Leslie McLaren, nado en Auckland o 30 de agosto de 1937 e finado en Inglaterra o 2 de xuño de 1970, foi un deseñador de coches de carreiras, piloto, enxeñeiro e inventor neozelandés.

O seu nome pervive no equipo McLaren que é un dos máis exitosos na historia do campionato da Fórmula Un, cos pilotos e coches de McLaren gañando doun total de 20 campionatos do mundo. Os coches de McLaren dominaron por completo a CanAm con 56 vitorias, un número considerable deles con el ao volante, entre 1967 e 1972 (e cinco campionatos de construtores), e gañou tres carreiras das 500 Millas de Indianápolis, así como as 24 Horas de Le Mans e as 12 Horas de Sebring.

Traxectoria

McLaren asistiu a Escola Primaria de Meadowbank. Como neno de nove anos, contraeu a síndrome de Legg-Calvé-Perthes, ou Necrose Avascular da Cabeza do Fémur na cadeira que deixou a súa perna esquerda máis curta que a dereita, que lle deixou unha leve coxeira.

Os seus pais, Les e Ruth McLaren, eran donos dunha estación de servizo e un taller en Upland Road, Remuera, Auckland. Bruce pasou todas as súas horas libres dando voltas no taller.

Les McLaren restaurou un vello Austin 7 Ulster, de 14 anos de idade, Bruce o utilizou en 1952, cando participou na súa primeira competición, unha subida. Dous anos máis tarde participou na súa primeira carreira de verdade e mostrouse como unha promesa. El cambiou o Austin por Ford 10 especial e un Austin-Healey, e logo un F2 Cooper-Climax deportivo. Inmediatamente comezou a modificalo e melloralo, a tal punto que foi subcampión na serie 1957-8 no campionato de Nova Zelandia.

Andaina como piloto

A súa actuación no Gran Premio de Nova Zelandia en 1958 foi sinalada polo gran piloto australiano Jack Brabham (que máis tarde invitaría a McLaren a pilotar para el). Debido ao seu evidente potencial a organización do New Zealand International Grand Prix elixiuno como seu "piloto en Europa" plan deseñado para dar a un piloto neozelandés prometedor todo un ano de experiencia cos mellores do mundo. McLaren foi o primeiro gañador, que sería seguido por outros máis adiante, incluíndo a Denny Hulme.

McLaren foi a Cooper e quedou sete anos. Competiu en F2 e inscribiuse no Gran Premio de Alemaña en Nürburgring no que os coches de F1 e F2 competiron xuntos. Asombrou ao mundo do motor ao quedar primeiro na F2 e quinto na xeral, cos mellores pilotos do mundo.

McLaren uniuse á fábrica do equipo Cooper de F1 xunto con Jack Brabham en 1959 e gañou o Gran Premio dos Estados Unidos de 1959 á idade de 22 anos e 80 días, converténdose no gañador máis novo do GP ata ese momento. Seguiu cunha vitoria no Gran Premio da Arxentina, a primeira carreira da tempada de Fórmula Un de 1960, e acabaría subcampión da tempada que gañou Brabham.

McLaren gañou o Gran Premio de Mónaco de 1962, terminando terceiro no campionato dese ano. Ao ano seguinte fundou Bruce McLaren Motor Racing Ltd, que permanece no campionato de Fórmula Un simplemente como equipo McLaren. McLaren seguiu a correr e gañar en Cooper (incluíndo o Gran Premio de Nova Zelandia de 1964).

McLaren deixou Cooper ao final de 1965, e anunciou o seu propio equipo de carreiras de GP, co co-piloto e compañeiro neozelandés Chris Amon. Amon deixouno en 1967 para pilotar para Ferrari. En 1968, McLaren estivo acompañado por outro colega neozelandés Denny Hulme, quen se converteu en campión do mundo en 1967 con Brabham. McLaren acadou o seu cuarto triunfo da súa carreira correndo co seu propio monopraza McLaren en Spa en 1968, logrando o equipo a primeira vitoria nun Gran Premio. Hulme gañou dúas veces co McLaren-Ford. O campionato de 1969 tamén foi un éxito, con McLaren terminando terceiro na clasificación a pesar de non lograr ningunha vitoria. En homenaxe á súa terra natal, os coches de McLaren presentaron o logotipo "speedy Kiwi".

Can-Am Series

Foi nas carreiras de autos deportivos de velocidade onde se demostrou o estilo de deseño de McLaren, e demostrou o enxeño de forma gráfica. Cando o Can-Am comezou a ser moi popular entre os afeccionados do Canadá e dos Estados Unidos de América, os novos coches de McLaren terminaron segundos en dúas ocasións, e o terceiros noutras dúas ocasións, en seis carreiras.

En 1967 gañaron cinco de seis carreiras e en 1968, catro de seis. Os McLaren ao ano seguinte resultaron inmellorables, gañando 11 de 11 carreiras. En dúas carreiras, terminaron 1º-2º-3º. (McLaren, Hulme e Mark Donohue).

En 1966 el e o seu copiloto Chris Amon gañaron a prestixiosa carreira das 24 Horas de Le Mans nun Ford GT40.

Carreira como construtor

Bruce era un piloto competitivo, pero de moitos aspectos o seu legado, o McLaren Racing Team, é un testemuño das súas habilidades como, analista, enxeñeiro e director que contribuíron moito ao éxito dos coches que levaban o seu nome. Cando Bruce estaba probando os primeiros coches deportivos de McLaren, ao saír dos pits decatouse de que o tapón do deposito de combustible estaba axitándose cara a arriba e cara a abaixo mentres conducía. O pensamento aerodinámico do momento era que debería ser premido máis firmemente no seu lugar cando a velocidade do coche aumentaba. No seu lugar, rebotaba máis vigorosamente cando aumenta a velocidade. Ao instante a súa frustración polo descoido cambiou e tivo unha visión. Ao deterse nos pits saltou do coche, correu cara a unha caixa de ferramentas mecánicas, agarrou un par de tesoiras e empezou a cortar a carrocería detrás do radiador. Subiu de novo no coche e de inmediato comezou a facer tempos de volta máis rápidos que antes.

Máis tarde, explicou, Eu fun o primeiro enfadado porque o tapón de enchido non fora ben pechadoa, pero logo empecei a preguntarme por que non estaba sendo premido polo fluxo de aire. A única resposta foi que tiña que haber unha fonte de presión de aire maior baixo del que sobre o mesmo. A partir dese período chegaron os "narices" que foron unha característica clave do deseño de McLaren, incluso no McLaren F1 de estrada, desde ese día.

Bruce McLaren, sinalou que os coches do seu equipo eran lixeiramente menos innovadores que os Coches Chaparral do piloto rival/deseñador Jim Hall, pero a súa fiabilidade foi recompensado con vitorias nas carreiras e no campionato. Moito tempo logo da súa morte esta cultura impúxose e cando Ron Dennis comprou o equipo viuse reforzada polas leccións aprendidas na súa carreira como mecánico de carreiras.

Morte

Bruce McLaren morreu aos 32 anos, cando o seu coche de Can-Am estrelouse na recta Lavant xusto antes da curva Woodcote no Circuíto de Goodwood en Inglaterra o 2 de xuño de 1970. El estaba pondo a proba o seu novo M8D cando a carrocería fallou a gran velocidade. A perda de carga aerodinámica desestabilizou o coche, que trompeou, saíu da pista e chocou contra un búnker.

Eoin Young sinalou que Bruce McLaren escribira virtualmente o seu propio epitafio no seu libro de 1964 Desde o Cockpit. Ao referirse á morte do seu compañeiro de equipo Timmy Mayer, McLaren escribira:

A noticia de que morrera ao instante foi un golpe terrible para todos nós, pero ¿quen pode dicir que el non ollara máis, fixera máis e aprendera máis nos seus poucos anos do que moitos en toda unha vida?

"Por facer algo así é polo que vale a pena morrer no intento de facelo mellor pero non se pode ser temerario. Sería perder o tempo non facer nada coas habilidades dun, pois sinto que a vida mídese no rendemento, non soamente en anos."

Legado

Bruce McLaren Intermediate Escola en West Auckland foi nomeada así logo da súa morte. Orixinalmente ía ser chamado Henderson Sur Intermediate.
No ano 2000 Motorsport Nova Zelandia e o Trust Prodrive crearon a "Bolsa Bruce McLaren" para axudar aos pilotos novos que destaquen en Nova Zelandia.
Incluído no New Zealand Sports Hall of Fame en 1990.
Incluído no International Motorsports Hall of Fame en 1991.
Incluído no Motorsports Hall of Fame of America en 1995.
O Bruce McLaren Trust, con sede en Auckland, Nova Zelandia, perpetúa a súa memoria e mantén un pequeno museo no piso onde Bruce creceu (encima dunha gasolineira en Remuera)
O 20 de xaneiro de 2007, na rolda de Nova Zelandia da A1 Grand Prix series, anunciouse que vaise rodar unha película sobre Bruce McLaren.^[1]
O equipo Universidade de Auckland Fórmula SAE, utiliza o número 47 de darreiras de Bruce como o seu número de coche na memoria de Bruce.

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	WDC	Pts.
1958	Cooper Car Company	Cooper T45 F2	Climax Straight-4	ARX	MON	NED	500	BEL	FRA	RU	ALE 5*	POR	ITA	MAR 12			NC	0*
1959	Cooper Car Company	Cooper T45 F2	Climax Straight-4	MON 5	500	NED											6º	16´5
1959	Cooper Car Company	Cooper T51	Climax Straight-4				FRA 5	RU 3	ALE Ret	POR Ret	ITA Ret	USA 1					6º	16´5
1960	Cooper Car Company	Cooper T51	Climax 4 en liña	ARX 1													2º	34 (37)
1960	Cooper Car Company	Cooper T53	Climax 4 en liña		MON 2	500	NED Ret	BEL 2	FRA 3	RU 4	POR 2	ITA	USA 3				2º	34 (37)
1961	Cooper Car Company	Cooper T55	Climax V8	MON 6	NED 12	BEL Ret	FRA 5	RU 8	ALE 6	ITA 3	USA 4						8º	11
1962	Cooper Car Company	Cooper T60	Climax V8	NED Ret	MON 1	BEL Ret	FRA 4	RU 3	ALE 5	ITA 3	USA 3	RSA 2					3º	27 (32)
1963	Cooper Car Company	Cooper T66	Climax V8	MON 3	BEL 2	NED Ret	FRA 12	RU Ret	ALE Ret	ITA 3	USA 11	MEX Ret	RSA 4				6º	17
1964	Cooper Car Company	Cooper T66	Climax V8	MON Ret													7º	13
1964	Cooper Car Company	Cooper T73	Climax V8		NED 7	BEL 2	FRA 6	RU Ret	ALE Ret	AUT Ret	ITA 2	USA Ret	MEX 7				7º	13
1965	Cooper Car Company	Cooper T73	Climax V8	RSA 5													9º	10
1965	Cooper Car Company	Cooper T77	Climax V8		MON 5	BEL 3	FRA Ret	RU 10	NED Ret	ALE Ret	ITA 5	USA Ret	MEX Ret				9º	10
1966	Bruce McLaren Motor Racing	McLaren M2B	Ford V8	MON Ret							USA 5	MEX Ret					16º	3
1966	Bruce McLaren Motor Racing	McLaren M2B	Serenissima V8		BEL DNS	FRA	RU 6	NED DNS	ALE	ITA							16º	3
1967	Bruce McLaren Motor Racing	McLaren M4B	BRM V8	RSA	MON 4	NED Ret	BEL										14º	3
	Anglo American Racers	Eagle T1G	Weslake V12					FRA Ret	RU Ret	ALE Ret
	Bruce McLaren Motor Racing	McLaren M5A	BRM V12								CAN 7	ITA Ret	USA Ret	MEX Ret
1968	Bruce McLaren Motor Racing	McLaren M7A	Cosworth V8	RSA	ESP Ret	MON Ret	BEL 1	NED Ret	FRA 8	RU 7	ALE 13	ITA Ret	CAN 2	USA 6	MEX 2		5º	22
1969	Bruce McLaren Motor Racing	McLaren M7A	Cosworth V8	RSA 5													3º	26
1969	Bruce McLaren Motor Racing	McLaren M7C	Cosworth V8		ESP 2	MON 5	NED Ret	FRA 4	RU 3	ALE 3	ITA 4	CAN 5	USA NTS	MEX DNS			3º	26
1970	Bruce McLaren Motor Racing	McLaren M14A	Cosworth V8	RSA Ret	ESP 2	MON Ret	BEL	NED	FRA	RU	ALE	AUT	ITA	CAN	USA	MEX	14º	6

* McLaren non puido puntuar no Gran Premio de Alemaña de 1958 porque pilotaba un coche de Fórmula 2.

Resultados nas carreiras Non de campionato

(Chave) (Carreiras en letra grosa indican pole position) (Carreiras en italica indican volta rápida)

Ano	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	17	18	19	20	21
1961	LOM	GLV	PAU	BRX 2	VIE	AIN 2	SYR WD	NAP	LON	SIL Ret	SOL 4	KAN	DAN	MOD	FLG	OUL 3	LEW	VAL	RAN	NAT	RSA
1962	CAP	BRX	LOM	LAV 1	GLV 2	PAU	AIN 2	INT 5	NAP	MAL	CLP 3	RMS 1	SOL	KAN	MED	DAN	OUL Ret	MEX Ret	RAN	NAT
1963	LOM 4	GLV 2	PAU	IMO	SYR	AIN 5	INT 2	ROM	SOL	KAN	MED	AUT	OUL 6	RAN
1964	DMT 3	NWT Ret	SYR	AIN Ret	INT 15	SOL	MED	RAN
1965	ROC 5	SYR	SMT 4	INT 6	MED	RAN
1967	ROC Ret	SPR 5	INT 5	SYR	OUL	ESP
1968	ROC 1	INT 2	OUL
1969	ROC Ret	INT 6	MAD	OUL
1970	ROC Ret	INT 4	OUL