Durante o Golpe de Estado estaba en Madrid co seu marido. Iniciaron unha defensa activa da Segunda República Española mediante labores pedagóxicas e publicacións culturais. En febreiro de 1939 logrou chegar a París, mentres que Dieste foi levado ao campo de concentración de Saint-Cyprien. Estiveron no exilio en Bos Aires, Cambridge e Monterrey. En México deu aulas no Instituto Tecnológico. En Bos Aires fixo revisións de libros e traducións para a Editorial Atlántida, impartiu conferencias (entre elas unha sobre Dulcinea) e deu aulas como interina.
En 1961 instaláronse en Rianxo. En 1964 logrou recuperar o seu posto como inspectora de ensino, destinada na provincia da Coruña. Alternaron a súa residencia entre Rianxo e A Coruña, onde mercaron un piso. Xubilouse en 1976 e desde entón adicouse á obra do seu home ata a morte deste en 1981. Foi testamenteira da obra e a memoria de Dieste, amais de arquiveira, copista e editora.
Foi nomeada filla adoptiva de Rianxo.
Obra
“Diario de sueños”, en P.A.N. Revista epistolar y de ensayos. Madrid, Imprenta Juan Pueyo, n.º 2, pp. 31–32 (1935).
“Epistolario. Como parece que son las mujeres”, en P.A.N. Revista epistolar y de ensayos, n.º 6, pp. 121–122 (1935).
La Edad Media. Bos Aires, Atlántida, 1945.
“No aniversario de Rafael Dieste”, Encrucillada, n.º 30, p. 51-54 (setembro de 1982).
“Prólogo” en DIESTE, R.: La Isla. Tablas de un naufragio, Barcelona, Anthropos, 1985.
“Semblanza cronológica de Rafael Dieste”, Documentos A, Barcelona, Anthropos, n.º1 (1990), p. 46-199.
“Dos cartas incompletas sobre el proceso creador”, Documentos A, n.º1 (1991), p. 39-43.
“Testimonio personal de Carmen Muñoz”, Documentos A, n.º1 (1991), p. 198-48.
Epistolario amoroso (ed. de Xosé Luís Axeitos), A Coruña, La Voz de Galicia, 1995, (Biblioteca Galega).
Epistolario (ed. de Xosé Luís Axeitos e Rosario Portela Yañez), Sada, Ediciós do Castro, 2005, (Biblioteca del Exilio, VII) .