Coel Hen

Coel Hen ou Coel o vello (en galés: Coil) é o nome dun rei lendario das tribos celtas do norte de Inglaterra e sur de Escocia no século IV. Isto correspóndese co que os galeses chaman Yr Hen Ogledd.

Coel Hen^[1] era para algúns autores,^[2] o derradeiro dos Duces Britanniarum con control militar no norte da Britania romana. Ao retirarse a última das lexións romanas no 407, Coel Hen mantívose como caudillo das forzas locais.^[3]

O período do 410 ao 455 foi unha "Idade Escura" en Inglaterra, de anarquía tribal, guerras, fames negras e conflitos relixiosos, pese ao cal Coel Hen puido manter o reino unido. O seu territorio coñeceuse como Yr Hen Ogledd, en galés "O Vello Norte".^[4]

Á súa morte, o seu reino teríase dividido entre os seus fillos ou os seus comandantes, co que gradualmente a organización tornou ás súas bases tribais históricas. Algúns deses reinos foron Gododdin, Alt Clut, Novant, Rheged, Bernicia e Elmet.

Moito tempo despois, en xenealoxías do século XII, os seus reis eran chamados Gwyr e Gogledd ("Homes do Norte")^[5] e adoitaban ser considerados descendentes de Coel Hen.

• Koch, John T. (2006). Celtic Culture: A Historical Encyclopedia (en inglés). ABC-CLIO. ISBN 9781851094400. 
• Morris, John (1973). The Age of Arthur: A History of the British Isles from 350 to 650 (en inglés). Nova York: Charles Scribner's Sons. 
• Jackson, Kenneth (1953). Language and History in Early Britain (en inglés). Edimburgo: Edinburgh University Press.