Epiderme e derme da pel.Esquema das zonas da pel. A. Epiderme. B. Zona de solapamento entre a epiderme e a derme papilar debido á presenza das papilas dérmicas da derme papilar que ascenden ata a epiderme. C. Derme reticular.Pel humana.
A derme[1] ou o derma[2] é a segunda capa da pel situada debaixo da epiderme. Está entre a epiderme e o tecido subcutáneo, que é un tecido conectivo que amortece o corpo das tensión mecánicas. A derme dá á pel as súas características consistencia e resistencia. Divídese en dúas rexións, a máis superficial, adxacente á epiderme, denomínase derme papilar, e a máís profunda e grosa é a derme reticular.[3] A derme está estreitamente unida á epiderme por medio dunha membrana basal. Os compoñentes estruturais da derme son o coláxeno, fibras elásticas, e matriz extrafibrilar (antes chamada substancia fundamental).[4] Tamén contén mecanorreceptores que perciben as sensacións de tacto e calor, folículos pilosos, glándulas sudoríparas, glándulas sebáceas, glándulas apócrinas, vasos linfáticos e vasos sanguíneos. Os seus vasos sanguíneos proporcionan nutrientes e eliminan os refugallos procedentes das células dérmicas e epidérmicas (aínda que non entran na epiderme).
A rexión papilar está composta por tecido conectivo areolar laxo. Recibe este nome polas proxeccións chamadas papilas, que se estenden cara á epiderme e conteñen redes terminais de capilares sanguíneos e corpúsculos de Meissner táctiles.[6]
Estrato reticular
A rexión reticular está debaixo da papilar e xeralmente é máis grosa. Está composta de tecido conectivo irregular denso, e recibe o seu nome polas densas concentracións de fibras de coláxeno, elásticas, e reticulares que discorren ondulantemente por ela. Estas fibras proteicas danlle á derme as súas propiedades de resistencia, extensibilidade e elasticidade. Tamén están localizadas nesta rexión as raíces dos cabelos, as glándulas sebáceas e sudoríparas, os receptores táctiles, uñas, e vasos sanguíneos.
