Deserto da Patagonia

Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde agosto de 2017.)

Deserto da Patagonia

Tipo	deserto ecorrexión da WWF
Localización
División administrativa	Veinticinco de Mayo (departamento de Rio Negro), Arxentina (pt)
41°19′S 69°19′O / -41.32, -69.32
Características
Punto máis alto	Domuyo (en)  (4.709 m )

O deserto da Patagonia, tamén coñecido como estepa da Patagonia, é o maior deserto da Arxentina e o oitavo maior deserto do mundo por área, ocupando unha área de aproximadamente 673 000 km². Atópase principalmente na Arxentina, con pequenas partes en Chile e está limitado polos Andes, polo oeste, e polo océano Atlántico polo leste, na rexión da Patagonia, no sur da Arxentina. Ó norte do deserto atópase a rexión de Cuyo e as Pampas. A parte central da estepa está dominada por gamallos e plantas herbáceas que son maiores cara ó oeste, onde hai máis precipitacións e gramíneas.^[1] Topograficamente, o deserto componse de chairas e macizos atravesados por vales de ríos e canóns. As partes máis occidentais teñen lagos de orixe glaciar e montañas con bosques de clima frío.

Estivo habitado por cazadores recolectores dende tempos prehispánicos, e dende o século XIX tivo migracións de mapuches, chilenos, arxentinos, galeses e outros pobos europeos que o transformaron nunha zona fronteiriza conflitiva nunha parte integral da Arxentina, con gandería de vacas, ovellas e cabalos.

Acadou grande importancia económica no século XIX, cando se descubriron abondosas reservas minerais. A súa maior riqueza é o petróleo, mentres que o seu subsolo é rico en ferro. De poboación reducida, ten como actividades aínda a agricultura de cereais e a gandería tradicionais. De grande extensión, limita polo océano Atlántico e pola Cordilleira dos Andes, cun clima variado de semiárido a polar.