A imaxe de arriba ten dous cadrados, un encima do outro. Os vértices dun son os catro elementos clásicos (aire, lume, terra e auga) en inglés. Os do outro son as propiedades (quente, seco, frío e húmido).
Galeno, médico grego do século II, desenvolveu e expandiu significativamente a teoría dos catro humores, que se asocia cos catro elementos da natureza. Aínda que Hipócrates, considerado o "pai da medicina", tamén se referiu aos humores para describir o corpo humano, foi Galeno quen detallou de forma máis explícita a súa asociación cos catro elementos clásicos: auga, lume, terra e aire.[2]
Na teoría dos catro humores de Galeno, cada humor estaba asociado cun dos elementos:
Esta teoría foi unha parte central da medicina antiga e da comprensión do corpo e a saúde. Segundo esta teoría, o equilibrio entre os catro humores era necesario para manter a saúde, mentres que un desequilibrio levaba á doenza.[4]
Na alquimia
A teoría dos catro elementos tivo unha influencia significativa na alquimia, que foi unha práctica antiga centrada na transformación e purificación das substancias e en como os alquimistas tentaron transformar materiais comúns en elementos máis nobres (por exemplo a transmutación, converter metais base en ouro). Os catro elementos eran vistos como os compoñentes fundamentais de toda a materia, que interactuaban para formar as diferentes substancias do mundo natural. As operacións alquímicas, como a destilación, calcinación, sublimación e fermentación, foron entendidas e explicadas a través das propiedades dos catro elementos. Por exemplo, o lume era esencial no proceso de calcinación, mentres que a auga xogaba un papel clave na destilación. Ademais da súa aplicación práctica, os elementos tamén tiñan unha forte dimensión simbólica na alquimia. Eran asociados con cualidades espirituais, filosóficas e astrolóxicas (cada elemento asociábase con certos signos zodiacais e planetas, o que se cría que afectaba ás propiedades e efectos das substancias alquímicas).
