O estilo Lois XVI, tamén chamado Luís Seize, é un estilo de arquitectura, mobiliario, decoración e arte que se desenvolveu en Francia durante o reinado de 19 anos de Lois XVI (1774–1793), xusto antes da Revolución Francesa. Viu a fase final do estilo barroco así como o nacemento do neoclasicismo francés. O estilo foi unha reacción contra o elaborado ornamento do período barroco anterior. Inspirouse en parte nos descubrimentos de pinturas, esculturas e arquitectura romanas antigas en Herculano e Pompeia. As súas características incluían a columna recta, a sinxeleza do poste e lintel, o arquitrabe do templo grego. Tamén expresaba os valores inspirados por Rousseau do retorno á natureza e a visión da natureza como un modelo idealizado e salvaxe, pero aínda ordenado e inherentemente digno para as artes.[1]
Os traballos de tapicería reais dos Gobelinos, Aubusson e Beauvais continuaron facendo grandes tapices, pero unha parte cada vez maior da súa actividade foi a fabricación de tapicerías para os novos conxuntos de cadeiras, sofás e outros complementos para as residencias reais e a nobreza. O papel tapiz tamén se converteu nunha parte importante do deseño interior, grazas aos novos procesos desenvolvidos por Reveillon.
