Eugène Atget

Eugène Atget

Nome orixinal	(fr) Jean Atget
Biografía
Nacemento	(fr) Jean Eugène Auguste Atget 12 de febreiro de 1857 Libourne (Francia)
Morte	4 de agosto de 1927 (70 anos) XIV Distrito de París (Francia)
Lugar de sepultura	cemiterio de Bagneux, 4 (valor descoñecido–valor descoñecido)
Outros nomes	Eugène Atget
Actividade
Lugar de traballo	París (1878–1927)
Ocupación	fotógrafo, architectural photographer (en)
Período de actividade	1877 - 1927
Participou en
24 de xuño de 1977	Documenta 6
	foto '37 (en)
Obra
Arquivos en	Institut Français d'Architecture (en) [ 039 Ifa, ATGEU]
Sinatura
Descrito pola fonte	Modern Times: Photography in the 20th Century (en) Obálky knih,

Jean Eugène Auguste Atget, nado en Libourne (Xironda) o 12 de febreiro de 1857 e finado en París o 4 de agosto de 1927, foi un fotógrafo francés.

Logo de traballar en diversos oficios como camareiro ou actor, establécese en París onde se converte en fotógrafo ambulante. Para subsistir dedícase a sacar retratos de persoas na rúa; tamén empeza a crear unha colección propia de fotografías da vida diaria da cidade a principios do século XX. Algúns dos temas máis recorrentes dunha colección que alcanzou máis de 4.000 imaxes son os monumentos, parques, vendedores, prostitutas ou escaparates . A fotógrafa americana Berenice Abbott, asistenta de Man Ray, adquiriu os seus negativos. O museo de monumentos históricos de París conseguiu 2.000 traballos de Adget en 1927.

As súas fotografías son suxestivas e reflicten a vida diaria parisiense, dunha forma espontánea, libre das ataduras doutros movementos máis artísticos. Malia a súa ilustre clientela de artistas (Georges Braque, André Derain, Maurice Utrillo, Mauricio de Vlaminck, André Dunoyer de Segonzac, Moïse Kisling, Tsugouharu Foujita), a situación financeira de Atget é precaria (vivirá durante un tempo so cos ingresos da súa muller), particularmente durante e despois da Primeira guerra mundial, no transcurso da cal cesa progresivamente de fotografar ata os anos 1920.

Ao final da súa vida a súa figura xa era coñecida entre escritores e pintores da época. Os surrealistas gabárono ao veren nas súas imaxes, sobre todo nas figuras reflectidas nas cristaleiras, unha visión natural e pura que suxire algo fantasmal. Aínda así morreu na miseria.

Nos Estados Unidos está considerado como un mestre da fotografía, en Francia vólvese a descubrir a partir dos anos 1980. A Bibliothèque nationale de France (París) deu unha retrospectiva de Atget desde o 27 de marzo ata o primeiro de xullo do 2007.

• 
  Músicos nunha rúa de París.
• 
  Hotel Thiroux de Montsauge - 1906.
• 
  Colonne Moris, Place Saint-Sulpice, Paris, 1910-1911.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Eugène Atget

Este artigo ou sección precisa dunha revisión do formato que siga o libro de estilo da Galipedia. Pode axudar a mellorar este artigo e outros en condicións semellantes.

• Jean-Claude Lemagny, Sylvie Aubenas, Pierre Borhan, Luce Lebart, Atget le pionnier, Marval, 2000 (ISBN 2-86234-298-X).

• Sylvie Aubenas, Arbres inédits d'Atget, Marval, 2002.
• (en) Clark Worswick, Berenice Abbott and Eugene Atget, Arena, 2002.
• Josiane Sartre, Atget. L'art décoratif, 2002 (ISBN 2-08-010790-9).
• Le Paris d'Atget, Taschen, coll. « Icons », 2004.
• Autour d'Atget ; Beauvais, Actualité des faubourgs, Jean de Calan, Guillaume Le Gall, Imaginayres 2005.
• Sylvie Aubenas, Guillaume Le Gall (dir.), Atget : une rétrospective, Hazan, 2007.