Heduvixes I de Polonia

Heduvixes I de Polonia

Nome orixinal	(pl) Jadwiga Andegaweńska
Biografía
Nacemento	3 de outubro de 1373 ↔ 18 de febreiro de 1374 Buda (Reino de Hungría)
Morte	17 de xullo de 1399 (19/29 anos) Cracovia (Reino de Polonia)
Causa da morte	complicación do parto
Lugar de sepultura	Catedral de Wawel (pt)
Raíña de Polonia
16 de outubro de 1384 (Gregoriano) – 17 de xullo de 1399 (Gregoriano) ← Lois I de Hungría – Ladislau II de Polonia →
Queen Consort of Poland (en)
1384 – 1399
Raíña Reinante
Datos persoais
Relixión	Igrexa católica
Actividade
Ocupación	Raíña Reinante
Enaltecemento
santa
Día de festividade relixiosa	17 de xullo
Outro
Título	Raíña
Familia	Casa de Anjou-Sicilia
Cónxuxe	Ladislau II de Polonia (1386–)
Fillos	Elizabeth Bonifacia of Poland
Pais	Lois I de Hungría   e Isabel da Bósnia
Irmáns	María I de Hungría Catarina da Hungria
Descrito pola fonte	Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Obálky knih,

Heduvixes^[1] I de Anjou-Hungría (en polaco: Jadwiga Andegaweńska, en húngaro: Hedvig, en alemán: Hedwig), nada o 18 de febreiro de 1374 e finada en Cracovia o 17 de xullo de 1399, foi a raíña^[2] de Polonia (1382-1399) á morte do seu pai o rei Lois I de Hungría, que herdara tamén o trono de Polonia. Aínda que Heduvixes gobernou Polonia e a súa irmá máis vella, María I, reinou en Hungría,^[3][4] ambas acabaron casadas con poderosos nobres que evitaron que reinasen de xeito independente. É venerada pola igrexa católica como Santa Heduvixes a Raíña, considerada como santa húngara e polaca. É a patroa das raíñas e da Europa Federal.

Heduvixes pertenceu á Casa dos Anjou de Hungría. Naceu en 1374 no palacio real de Buda,^[5] como unha das fillas do poderoso rei Lois I de Hungría e da súa segunda esposa, Isabel de Bosnia.^[6][7] Ao nacer Heduvixes, Hungría achábase na súa época dourada medieval, onde o monarca gobernaba un imperio composto por case dez estados menores na Europa Central. As minas de ouro e prata húngaras abastecían en gran parte as nacións europeas, e as froitas e as verduras húngaras eran coñecidas nas cortes dos reinos occidentais. Deste xeito, cando morreu o rei Casimiro III de Polonia en 1370 e o fillo da súa irmá (Lois I de Hungría) herdou o reino, os dous estados, aínda que funcionaban independentemente, estaban gobernados polo mesmo monarca. Isto levou a certos problemas ao comezo, mais considerábase máis tráxico o drama que tiña que resolver Lois I: non contaba con fillos herdeiros varóns, así que fixo que as súas fillas fosen aceptadas pola nobreza como as súas sucesoras trala súa morte mediante o Privilexio de Koszyce o 17 de setembro de 1374.^[8][9][10] Lois I faleceu en 1382, e de inmediato xurdiron conflitos sucesorios, onde as súas fillas foron coroadas como raíñas, mais non exerceron o poder independentemente.

Heduvixes fora comprometida en matrimonio co duque Guillerme de Austria, que nesa época era un mozo de catorce anos.^[11] Con todo, a nobreza polaca non desexaba ver un Habsburgo no trono de Polonia xunto á raíña,^[12][13] así que conseguiron a anulación do compromiso. Por outra banda, considerando moito máis conveniente, estes arranxaron que a raíña Heduvixes de dez anos de idade fose tomada como esposa polo pagán Jagiełło, duque de Lituania,^[14] quen para casar tivo que se converter ao cristianismo, lográndose finalmente a conversión dos lituanos e a asimilación ao mundo "cristián civilizado" medieval. Automaticamente volveuse o soberano polaco co nome de Ladislau II de Polonia. Ladislau pasou a exercer o goberno, quedando a raíña en segundo plano. A pesar diso, foi unha fervente colaboradora do seu esposo.

O matrimonio non tivo descendencia, xa que a única filla do matrimonio, Elżbieta Bonifacja, morreu ás tres semanas de nacer, o 13 de xullo de 1399.^[15] Heduvixes tamén estaba no sei leito de morte. Ela mesma aconsellou o seu marido que casase con Ana de Cilli, neta de Casimiro o Grande,^[16] o que fixo, e faleceu o 17 de xullo de 1399, catro días despois da súa filla.^[15][17] Ambas foron enterradas xuntas na catedral de Wawel o 24 de agosto de 1399,^[15][17] como dicía a última vontade da raíña. O 12 de xullo de 1949 abriuse a tumba, máis non quedaba ningún resto da súa filla.^[18]

A pesar de ser venerada en Europa durante séculos, non foi até 1979 cando o papa Xoán Paulo II rezou ante o seu sartego. Foi beatificada en 1986 e canonizada en Cracovia o 8 de xuño de 1997.^[19] É a santa patroa das raíñas e da Europa Unida.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Heduvixes I de Polonia

• Brzezińska, Anna (1999). "Jadwiga of Anjou as the Image of a Good Queen in Late Medieval and Early Modern Poland". The Polish Review (The Polish Institute of Arts and Sciences of America) XLIV (4): 407–437. 
• Davies, Norman (2005). God's Playground: A History of Poland, Volume I: The Origins to 1795 (Revised Edition). Columbia University Press. ISBN 978-0-231-12817-9. 
• Deletant, Dennis (1986). "Moldavia between Hungary and Poland, 1347–1412". The Slavonic and East European Review 64 (2): 189–211. 
• Duczmal, Małgorzata (1996). Jagiellonowie. Cracovia: Wydawnictwo Literackie. ISBN 83-08-02577-3. 
• Engel, Pál (2001). The Realm of St Stephen: A History of Medieval Hungary, 895–1526. I.B. Tauris Publishers. ISBN 1-86064-061-3. 
• Frost, Robert I. (2015). The Oxford History of Poland-Lithuania, Volume I: The Making of the Polish-Lithuanian Union, 1385–1567. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-820869-3. 
• Gromada, Thaddeus V. (1999). "Oscar Halecki's Vision of Saint Jadwiga of Anjou". The Polish Review (The Polish Institute of Arts and Sciences of America) XLIV (4): 433–437. 
• Halecki, Oscar (1991). Jadwiga of Anjou and the Rise of East Central Europe. Polish Institute of Arts and Sciences of America. ISBN 0-88033-206-9. 
• Heinze, Karl (8 de decembro de 2003). Baltic Sagas. Virtualbookworm Publishing. ISBN 1-58939-498-4. 
• Jackson, Guida M. (1999). Women Rulers Throughout the Ages: An Illustrated Guide. ABC-CLIO. ISBN 1-57607-091-3. 
• Jasienica, Paweł (1988). Polska Jagiellonów [Jagellonian Poland] (en polaco). Państwowy Instytut Wydawniczy. ISBN 83-06-01796-X. 
• Knoll, Paul W. (2011). "Religious Toleration in Sixteenth-Century Poland: Political Realities and Social Constraints". En Louthan, Howard; Cohen, Gary B.; Szabo, Franz A. J. Diversity and Dissent: Negotiating Religious Difference in Central Europe, 1500–1800. Berghahn Books. pp. 30–52. ISBN 978-0-85745-108-8. 
• Lukowski, Jerzy; Zawadzki, Hubert (20 de setembro de 2001). A Concise History of Poland. Cambridge University Press. ISBN 0-521-55917-0. 
• Monter, William (2012). The Rise of Female Kings in Europe, 1300–1800. Yale University Press. ISBN 978-0-300-17327-7. 
• Sedlar, Jean W. (1994). East Central Europe in the Middle Ages, 1000–1500. University of Washington Press. ISBN 0-295-97290-4. 
• Sroka, Stanisław Andrzej (1999). Genealogia Andegawenów węgierskich [Genealogy of the Hungarian Angevins] (en polaco). Towarzystwo Naukowe Societas Vistulana. ISBN 83-909094-1-3. 
• Turnbull, Stephen; Hook, Richard (30 de maio de 2003). Tannenberg 1410. Osprey Publishing. ISBN 1-84176-561-9. 
• Wdowiszewski, Zygmunt (2005). Genealogia Jagiellonów i Domu Wazów w Polsce (en polaco). Avalon. 
• Wolf, Armin (1993). "Reigning Queens in Medieval Europe: When, Where, and Why". En Parsons, John Carmi. Medieval Queenship. Sutton Publishing. pp. 169–188. ISBN 0-7509-1831-4.