As illas da Sociedade (Îles de la Société en francés) ou oficialmente Archipel da Société forman un arquipélago no Pacífico Sur, administrativamente forman parte da Polinesia Francesa. Crese que o arquipélago foi bautizado así polo capitán James Cook durante a súa primeira viaxe en 1769, supostamente na honra da Royal Society, o promotor da primeira expedición científica británica das illas. Con todo, Cook mesmo declarou no seu diario que chamounas "Sociedade porque unha estaba contigua á outra.[1]
As illas convertéronse en protectorado francés en 1843 e en colonia en 1880. Tiñan unha poboación de 235.295 habitantes en 2012, cubrindo unha superficie duns 1.593 quilómetros cadrados.
Non existe un nome tahitiano para o arquipélago e utilízase a transcrición fonética T´taiete a partir do inglés Society.
As illas están divididas xeográfica e administrativamente en dous grupos. De leste a oeste son:
Existe unha lenda sobre a creación destas illas, recollida por Josep Maria de Sagarra no libro A ruta blava (A ruta azul). Di que antes había cinco lúas sobre o ceo de Tahití que tiñan un rostro humano, moito máis acusado que a Lúa actual. Quen as miraba fixamente volvíase tolo. O deus creador Taaroa, enfadado co seu maleficio, fíxoas tremer producindo grandes terremotos ata que caeron á auga. As cinco lúas, ao caer, formaron as cinco illas ao oeste de Tahití: Moorea, Maiao, Huahine, Raiatea e Bora Bora.
A colonización
O neerlandés Jacob Roggeveen, en 1722, foi o primeiro europeo en atopar unha illa do arquipélago, a pequena Maupiti. Despois, Samuel Wallis, en 1767, descubriu Tahití. O francésLouis Antoine de Bougainville, en 1768, chamou ao arquipélago illas Borbón en honra á familia real francesa. O inglés James Cook, en 1767, chamouna Society Islands en honra á Sociedade Real de Londres, organizadora da viaxe.
Entre 1772 e 1775, o vicerrei do Perú, o catalán Manuel Amat e Juniet, organizou tres expedicións ás illas da Sociedade. Tendo noticia da expedición de James Cook, e ante o temor dunha colonización británica da illa, ordenou unha primeira expedición ao mando de Domingo Bonechea, con Tomás Gayangos de axudante, a bordo da fragata "Águila". Na segunda expedición (1774-1775), Domingo Bonechea e José Andía e Varela, a bordo dos barcos "Águila" e "Júpiter", recoñecen ou descobren unha ducia de illas entre os arquipélagos Tuamotu e das Illas Austrais, e establecen unha misión en Tahití, que non tivo éxito. Nesta expedición morreu Domingo Bonaechea, cuxa saúde estaba debilitada.
.svg)
