Jochen Rindt

Jochen Rindt
	; (1970)
Biografía
Nacemento	18 de abril de 1942 ; Maguncia, Alemaña
Morte	5 de setembro de 1970 (28 anos); Circuíto de Monza, Italia
Causa da morte	morte accidental, accidente de tráfico
Lugar de sepultura	Zentralfriedhof Graz (en)
Actividade
Ocupación	piloto de Fórmula Un, piloto de automobilismo
Nacionalidade deportiva	Austria
Deporte	automobilismo
Participou en
	24 Horas de Le Mans
Familia
Cónxuxe	Nina Rindt
Pais	Karl Rindt e Ilse Rindt
Descrito pola fonte	Obálky knih,

Karl Jochen Rindt, nado en Maguncia o 18 de abril de 1942 e finado en Monza (Italia) o 5 de setembro de 1970, foi un piloto de carreiras alemán, se ben representou a Austria durante a súa carreira. É o único piloto en gañar postumamente o Campionato do Mundo de Pilotos de Fórmula Un (en 1970), logo de morrer durante os adestramentos do Gran Premio de Italia. Lonxe da Fórmula Un, Rindt tivo un grande éxito noutras fórmulas de monoplazas. En 1965 gañou a carreira das 24 Horas de Le Mans, pilotando un Ferrari 250LM en colaboración con Masten Gregory dos Estados Unidos de América. Era amigo persoal de Jackie Stewart, e foi veciño do escocés en Suíza.

Traxectoria

Despois de que os seus pais morresen durante un bombardeo aéreo na segunda guerra mundial mudouse cos seus avós a Graz (Austria), onde creceu e empezou a correr en competicións automobilísticas. Aínda que sempre correu cunha licenza austríaca, xamais adquiriu a nacionalidade austríaca, conservando a alemá.

Rindt pilotando un Lotus F2 en Nürburgring en 1970.

A pesar de ter un grande éxito en Fórmula 2 (gañando, por exemplo, o Trofeo de Londres de 1964), Rindt fallou na elección dos coches de F1. Rindt fixo o seu debut na Fórmula Un co Rob Walker Racing Team no Gran Premio de Austria de 1964. Ía ser o seu único Gran Premio do ano. De 1965 a 1967, Rindt correu para a Cooper Car Company, anotando 32 puntos en 29 carreiras. En 1968, Rindt correu para Brabham, pero a súa tempada non foi o que esperara debido a problemas técnicos. Tamén competiu nas 500 Millas de Indianápolis, tanto en 1967 e 1968, pero non pasou do posto 24.

Rindt destacou por ser un piloto excepcionalmente rápido, cun control do coche excelente e moitos reflexos, pero raramente tiña un coche igual a seu talento, ata que en 1969 Rindt cambiouse a Lotus e a súa carreira colleu o pulo definitivo. Rindt obtivo a primeira vitoria da súa carreira no Gran Premio dos Estados Unidos de 1969 en Watkins Glen. Rindt terminou ese ano con 22 puntos, e o cuarto posto no Mundial de Fórmula 1. Rindt mantivo unha tensa relación con Colin Chapman, Rindt prefería unha base tecnolóxica estable fronte á necesidade de Chapman de innovar e inventar, pero os dous forxaron unha alianza exitosa. A primeira vitoria de Rindt na tempada de 1970 foi en Mónaco, onde superou a Jack Brabham na última curva. Co Lotus 72, Rindt gañou ese ano catro Grandes Premios nos Países Baixos, Francia, Gran Bretaña e Alemaña.

Durante os adestramentos do Gran Premio de Italia de 1970 no Autodromo Nazionale de Monza, preto de Milán, Chapman e Rindt acordaron en seguir o exemplo de Jackie Stewart (Tyrrell) e Denny Hulme (McLaren) e correr sen ás nun intento de reducir a resistencia e obter unha maior velocidade máxima. O poderoso Ferrari Flat-12 de Jacky Ickx e Clay Regazzoni fora ata 16 km/h máis rápido que o Lotus na carreira anterior en Austria. O compañeiro de equipo de Rindt John Miles non estaba contento coa configuración das ás nos adestramentos do venres, informando que o auto "non seguía unha traxectoria recta". Rindt informou que non había tales problemas, Chapman Lembra que Rindt informou que o coche era "case 800 rpm máis rápido na recta", sen ás.

Ao día seguinte, Rindt correu con relacións de transmisión máis altas no seu coche, para aproveitar a ventaxe da fricción reducida, aumentando a velocidade máxima ata os 330 km/h. Na quinta volta da última sesión de adestramentos, Hulme, que estaba detrás de Rindt, informou que na freada da curva Parabólica: "o coche de Jochen abriuse lixeiramente e logo desviouse bruscamente á esquerda contra a barreira de seguridade". Chocou contra o muro, rompéndose as pernas e cravándose algunhas pezas do monopraza no peito e abdome cando trompeaba. Aínda que Rindt de 28 anos foi trasladado de urxencia ao hospital, foi declarado morto. Foi o segundo líder do equipo Lotus que morría en dous anos, Jim Clark morrera en 1968 nunha carreira de Fórmula 2 en Hockenheim. Un tribunal italiano ditaminou despois que o accidente iniciouse por unha falla no eixo do freo dianteiro dereito, pero que a morte de Rindt foi causada polas barreiras de protección mal instaladas.

Rindt está enterrado no cemiterio central (Zentralfriedhof) en Graz.

No momento da súa morte Rindt gañara cinco dos dez Grandes Premios dese ano, o que significaba que tiña unha gran vantaxe no Campionato do Mundo. Nese momento, en teoría podería ser superado por Jacky Ickx da Ferrari. Con todo o seu compañeiro do equipo Lotus, Emerson Fittipaldi, gañou o penúltimo Gran Premio do ano en Watkins Glen, EUA, privando a Ickx dos puntos que necesitaba para gañar o título, e así Rindt converteuse no primeiro Campión do Mundo póstumo do automobilismo. O trofeo foi presentado á súa viúva finlandesa Nina Rindt nee Lincoln, filla do famoso corredor finlandés, Curt Lincoln. Nun tráxico xiro irónico, sóubose que Jochen prometera a Nina retirarse da F1 se gañaba o campionato do mundo.

Rexistro de carreiras

Resultados completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	Pos.	Puntos
1964	Rob Walker Racing Team	Brabham BT11	BRM V8	MON	NED	BEL	FRA	GBR	ALE	AUT Ret	ITA	USA	MEX				NC	0
1965	Cooper Car Company	Cooper T73	Climax V8	RSA Ret													13º	4
1965	Cooper Car Company	Cooper T77	Climax V8		MON NSC	BEL 11	FRA Ret	GBR 14	NED Ret	ALE 4	ITA 8	USA 6	MEX Ret				13º	4
1966	Cooper Car Company	Cooper T81	Maserati V12	MON Ret	BEL 2	FRA 4	GBR 5	NED Ret	ALE 3	ITA 4	USA 2	MEX Ret					3º	22 (24)
1967	Cooper Car Company	Cooper T81	Maserati V12	RSA Ret	MON Ret						CAN Ret						13º	6
		Cooper T81B	Maserati V12			NED Ret	BEL 4	FRA Ret					USA Ret	MEX
		Cooper T86	Maserati V12						GBR Ret	ALE Ret		ITA 4
1968	Brabham Racing Organisation	Brabham BT24	Repco V8	RSA 3	ESP Ret	MON Ret											12º	8
1968	Brabham Racing Organisation	Brabham BT26	Repco V8				BEL Ret	NED Ret	FRA Ret	GBR Ret	ALE 3	ITA Ret	CAN Ret	USA Ret	MEX Ret		12º	8
1969	Gold Leaf Team Lotus	Lotus 49B	Ford V8	RSA Ret	ESP Ret	MON	NED Ret	FRA Ret	GBR 4	ALE Ret	ITA 2	CAN 3	USA 1	MEX Ret			4º	22
1970	Gold Leaf Team Lotus	Lotus 49C	Ford V8	RSA 13		MON 1	BEL Ret										1º	45
		Lotus 72	Ford V8		ESP Ret
		Lotus 72C	Ford V8					NED 1	FRA 1	GBR 1	ALE 1	AUT Ret	ITA NTS	CAN	USA	MEX
Fonte:^[1]

Resultados na Fórmula 1 fora do campionato

(key) (Carreiras en grosa indican pole position) (Carreiras en cursiva indican volta rápida)

Ano	Equipo	Chasis	Motor	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14
1963	Jochen Rindt	Cooper T67	Ford V8	LOM	GLV	PAU	IMO	SYR	AIN	INT	ROM	SOL	KAN	MED	AUT Ret	OUL	RAN
1965	Cooper Car Company	Cooper T77	Climax V8	ROC 7	SYR	SMT DSC	INT Ret
1965	Roy Winkelmann Racing	Brabham BT16	BRM V8					MED Ret	RAN
1966	Cooper Car Company	Cooper T81	Maserati V12	RSA	SYR	INT 5	OUL
1967	Cooper Car Company	Cooper T81	Maserati V12	ROC Ret	SPR	INT	SYR	OUL 6	ESP
1968	Brabham Racing Organisation	Brabham BT26	Repco V8	ROC	INT	OUL Ret
1969	Team Lotus	Lotus 49B	Ford V8	ROC Ret	INT 2	MAD
1969	Team Lotus	Lotus 63	Ford V8				OUL 2
1970	Team Lotus	Lotus 49C	Ford V8	ROC 2
1970	Team Lotus	Lotus 72	Ford V8		INT Ret	OUL 2
Fonte:^[2]

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1964	North American Racing Team	David Piper	Ferrari 250LM	P 5.0	0	Ret	Ret
1965	North American Racing Team	Masten Gregory	Ferrari 250LM	P 5.0	348	1º	1º
1966	F.R. English Ltd. \ Comstock Racing	Innes Ireland	Ford GT40 Mk I	S 5.0	8	Ret	Ret
1967	Porsche System Engineering	Gerhard Mitter	Porsche 907	P 2.0	103	Ret	Ret
Fonte:^[3]

Resultados completos nas 500 Millas de Indianápolis

Ano	Chasis	Motor	Saída	Final
1967	Eagle	Ford	32º	24º
1968	Brabham	Repco	16º	32º
Fonte:^[4]

Predecesor: Jackie Stewart	Campión da Fórmula 1 1970	Sucesor: Jackie Stewart

Notas

↑ Small, Steve (1994). The Guinness Complete Grand Prix Who's Who. Guinness. p. 319. ISBN 0-85112-702-9.
↑ "Racing". jochenrindt.com. Natasha Rindt. Arquivado dende o orixinal o 27 de xaneiro de 2016. Consultado o 27 January 2016.
↑ "All Results of Jochen Rindt". racingsportscars.com. Consultado o 26 January 2016.
↑ Henry 1990, pp. 107–108.