Myron Leon "Mike" Wallace, nado en Brookline (Massachusetts) o 9 de maio de 1918 e finado en New Canaan (Connecticut) o 7 de abril de 2012, foi un xornalista estadounidense, presentador de concursos, actor e personalidade dos medios de comunicación. Entrevistou un amplo rango de xornalistas durante a súa carreira de setenta anos. Foi un dos correspondentes orixinarios de 60 Minutes, de CBS, que se estreou en 1968. Wallace retirouse como correspondente a tempo completo en 2006, mais continuou a aparecer ocasionalmente no programa ata 2008.
Wallace, procedente dunha familia de apelido orixinariamente Wallik,[2] naceu en 1918, in Brookline, Massachusetts,[2] de proxenitores inmigrantes xudeusrusos,[2][3] Durante a súa vida identificouse como xudeu. o seu pai era tendeiro e corretor de seguros.[4] Wallace acudiu ao Brookline High School, graduándose en 1935.[5] Graduouse na Universidade de Míchigan catro anos despois cun grao en artes. Mentres era estudante universitario traballou como reporteiro para o Michigan Daily é pertenceu ao Alpha Gamma Chapter da fraternidade Zeta Beta Tau.[6]
Carreira
O primeiro traballo de Wallace foi como presentador de noticias e escritor para WOOD Radio en Grand Rapids, Míchigan. Alí estivo ata 1940 cando se uniu a WXYZ Radio en Detroit como locutor. Despois foi traballador independente de radio en Chicago.
No inicio da súa carreira, presentou programas de acción para a radio como Ned Jordan, Secret Agent e The Green Hornet. A finais da década de 1940, converteuse en parte do equipo de locutores para a rede de radio da CBS. Tivo poucas ocasións para amosar o seu lado cómico cando apareceu traballando ao lado do líder de orquestra Spike Jones en rutinas de diálogo.
Durante a década de 1950, Wallace presentou varios concursos como The Big Surprise, Who's the Boss? e Who Pays?, algo común para os xornalistas da época, como Douglas Edwards, John Daly, John Cameron Swayze e Walter Cronkite. Conduciu o programa piloto para Nothing but the Truth, de Bud Collyer cando foi estreado baixo o título de To Tell the Truth e foi panelista ocasional do programa durante os anos cincuenta. Tamén fixo anuncios para unha variedade de produtos.
Neste período presentou dous programas nocturnos de entrevistas, Night Beat (transmitido en Nova York só polo canal WABD) e The Mike Wallace Interview en ABC. As súas entrevistas eran tan duras (algo pouco común na televisión daqueles tempos) que o seu alcume chegou a ser "Mike Malice" (Mike Malicia).
A principios da década de 1960, a principal fonte de ingresos de Wallace proviña dos anuncios que realizaba para a marca de cigarros Parliament. Despois da morte do seu fillo máis vello decidiu regresar ás noticias e reciciu a oferta de presentar unha versión inicial de The CBS Morning News, o que fixo entre 1963 e 1966. O 14 de marzo de 2006 anunciou que se retiraba de 60 Minutes despois de 37 anos no programa.
Pasamento
Wallace faleceu na súa residencia de New Canaan, Connecticut, de causas naturais o 7 de abril de 2012, un mes e dous días antes do seu 94.º aniversario.[2][7] A noite despois da súa morte, Morley Safer anunciou o seu pasamento en 60 Minutes. O 15 de abril de 2012 emitiuse un capítulo completo de 60 Minutes dedicado a lembrar a súa vida.[8][9][10]
Vida persoal
Wallace en 2007
Wallace tivo dous fillos coa súa primeira esposa, Norma Kaphan.[11] O fillo máis novo de Wallace, Chris, tamén é xornalista. O seu fillo máis vello, Peter, faleceu aos dezanove anos nun accidente de escalada en Grecia en 1962.[12]
Entre 1949 e 1954, Wallace estivo casado con Patrizia "Buff" Cobb, actriz fillastra de Gladys Swarthout. Os dous presentaron "Mike and Buff Show" en CBS a principios da década de 1950. Tamén presentaron "All Around Town" en 1951 e 1952.[13]
Durante moitos anos, Wallace sufriu sen sabelo de depresión. Nun artigo que escribiu para Guideposts, Wallace explicou que "tiña días en que me sentía triste e necesitaba máis esforzo do habitual sacar adiante as cousas que tiña que facer".[14][15]
Retratos ficticios
Wallace foi interpretado polo actor Christopher Plummer no filme de 1999, The Insider. O guión estaba baseado nun artigo publicado en Vanity Fair, "The Man Who Knew Too Much", de Marie Brenner, que como Wallace cedeu ás presións para matar a historia sobre Jeffrey Wigand, un delator que trataba de expor as perigosas prácticas de negocios de Brown & Williamson. A Wallace, pola súa parte, non lle gustou o seu retrato en pantalla e mantivo que el estaba moi ansioso por mostrar a historia completa de Wigand.
↑H.W. Wilson Company (1978). Current biography yearbook. H. W. Wilson Co. p. 418. Consultado o 8 de abril de 2012.
↑Brozan, Nadine. "Chronicle", The New York Times, 16 de marzo de 1993. Consultado o 5 de febreiro de 2008. "Mike Wallace is lending a hand to his old school, Brookline High School, at a benefit -- unusual for a Massachusetts public school -- in New York tomorrow evening. Mr. Wallace, class of '35, will interview the school's acting headmaster, Dr. Robert J. Weintraub, at a cocktail party that is expected to draw 60 or so Brookline graduates to the University Club on West 54th Street."
The Mike Wallace Interview archives of his New York interview show from the late 1950s. Hosted by the Harry Ransom Center at the University of Texas at Austin.
.jpg)
