Débese ter en conta que no mercado non existen produtos substitutivos, é dicir, non existe ningún outro ben polo cal se poida substituír sen ningún inconveniente e, polo tanto, este produto é a única alternativa que ten o consumidor para mercar. Adóitase definir tamén como "mercado no que só hai un vendedor", pero dita definición corresponderíase máis co concepto de monopolio puro.
O monopolista controla a cantidade de produción e o prezo. Pero iso non significa que poida cobrar o que queira se pretende maximizar os beneficios. Para iso o monopolista debe descubrir os seus custos e as características da demanda do mercado (elasticidade, preferencias etc.). Con esta información decide cal é a cantidade que vai producir e vender; e o seu prezo.
Desde un punto de vista económico pódese afirmar que o custo marxinal do monopolista -incremento do custo por unidade fabricada- representa a oferta total do mercado e o ingreso medio do monopolista -prezo por unidade vendida- non é máis que a curva de demanda do mercado. Para elixir o nivel de produción maximizador do beneficio, o monopolista ha de coñecer o seu ingreso marxinal (variación que experimenta o ingreso cando a oferta varía nunha unidade).
