Ordenouse sacerdote o 19 de decembro de 1835[1] e entrou na Sociedade de María en 1836 e xa nese ano na compañía de Pierre Chanel e mais de Jean-Baptiste François Pompallier marchou cara ao Pacífico para principiar o seu labor misioneiro nun navío que partiu de Le Havre en decembro e que, vía primeiro Valparaíso e logo Tahití e Tonga, chegou a Wallis o 1 de novembro de 1837 onde se instalou Bataillon, con outro misioneiro, coa encarga de levar o cristianismo á poboación local mentres a Chanel correspondeulle Futuna como a súa misión[2].
Pierre Bataillon foi quen de converter os principais xefes da illa e para 1840 toda Wallis era católica[3]. Pola contra, en Futuna, Chanel provocou a ira de habitantes locais que lle deron morte e deveu así o primeiro mártir católico de Oceanía. Mentres en Wallis, Pierre Bataillon logrou co apoio dos reis tradicionais exercer un poder teocrático[4] que se reforzou coa súa consagración como bispo titular de Eno e titular da vasta vigairía apostólica de Oceanía central polo seu bispo coadxuntor Guillaume Douarre, que xa fora consagrado en Roma[5]. Bataille enviou misioneiros ás Fidxi, Tonga e Samoa e mesmo logrou a conversión ao catolicismo do pequeno atol de Rotuma.
O 8 de decembro de 1847 nun terreo en Lano doado polos xefes de Wallis estableceu unha especie de seminario para formar catequistas e sacerdotes, aínda que con escasos froitos nestes primeiros anos[6], logo estableceu outro establecemento semellante en Futuna e vogou de illa en illa. En xuño de 1851 visitou Futuna e en agosto e setembro estivo nas Fidxi, Tonga e Rotuma para aportar a Samoa o 29 de novembro e alí decidiu aveciñarse en Apia e principiou a construción dunha igrexa en pedra que quedou concluída en 1857; durante eses anos viaxou con asiduidade a Sydney na procura de material.
En xaneiro de 1852 tras un ciclón devastar as Tokelau enviou o navío Kate para acorrer á súa poboación co transporte de dezaseis mil cocos e provisións de auga. Os seus habitantes, ata entón hostís aos brancos, convertéronse progresivamente e 490 decidiron embarcar para Wallis.
En 1857 foi a Europa para procurar novas normas para a misión e logrou o envío de novos misioneiros. En 1863 consagrouse a Louis André Elloy, misioneiro en Samoa dende 1856, como bispo de Tipasa e coadxuntor de Bataillon pero non se levaban entre eles e entraron nun conflito que durou nove anos ata 1872, que implicou o establecemento de Bataille en Wallis en agosto de 1871 e lastrou o desenvolvemento da actividade misioneira na rexión[7]. Non obstante, en 1874 Bataille reconstruíu o antigo edificio de Lano e estableceu o primeiro seminario católico homologable de Oceanía en Wallis[8] do que ían saír os primeiros sacerdotes en 1886, tres de Wallis e un de Futuna, anos despois da morte de Bataille[6].
Notas
↑Perbal, Albert (1936). "Pour comprendre la question du clergé indigène". Revue d'histoire des missions13 (2): 180.
↑Lamport, Mark A., ed. (2018). "New Caledonia (with Wallis and Futuna)". Encyclopedia of Christianity in the Global South, Volume 2. Rowman & Littlefield. p. 581.
↑Huetz de Lemps, Christian (2012). "La présence de la France et des Français dans les îles du Pacifique au temps des colonies (1840–1960)". En Bonnichon, Philippe e Gény, Pierre. Présences françaises outre-mer (XVIe-XXIe siècles). Karthala. p. 735.
↑Wiltgen, Ralph M. (2010). The Founding of the Roman Catholic Church in Oceania, 1825 to 1850. Pickwick. p. 241.
↑ 6,06,1Broadbent, John (1996). "Early Catholic Attempts at Forming a Priesthood in the Pacific". En Munro, Doug e Thornley, Andrew. The Covenant Makers: Islander Missionaries in the Pacific. Institute of Pacific Studies. pp. 115–124.
↑Wiltgen, Ralph M. (2008). The Founding of the Roman Catholic Church in Melanesia and Micronesia, 1850-1875. Pickwick. pp. 429–458.
↑Bell, J. E. (1967). "Bataillon, Pierre Marie". En McDonald, William. New Catholic Encyclopedia.
