Plutón (deus)

Plutón ^[a] foi o deus do inframundo na mitoloxía romana. O seu equivalente na mitoloxía grega era Hades, aínda que Plutón era máis benigno. En canto á etimoloxía do nome confúndeselle coa de Pluto, o deus grego das riquezas.

Orixinalmente, non posuían os romanos unha noción dun reino para a felicidade ou infelicidade posmorte, como o Hades grego - senón unha inmensa cavidade, chamada Orco, que máis tarde pasou a identificarse co submundo grego. Ao deus que o comandaba, entón, incorporaron Hades, so o seu epíteto de Pluto.^[1]

Tamén era responsábel de todo que se encontra baixo a terra.

Era fillo de Saturno e de Rea e irmán de Xúpiter e Neptuno. Cando Xúpiter fixo a repartición do Universo, deulle a Plutón o imperio dos infernos. Plutón era tan macabro e asustador, que non conseguía encontrar muller que o aceptase para casar. Por iso resolveu roubar Proserpina, filla de Xúpiter e de Ceres - deusa da agricultura - cando ía a camiño da fonte de Aretusa, na Sicilia, para buscar auga. Plutón é representado cunha coroa de ébano na cabeza, as chaves dos infernos na man, nun coche tirado por cabalos negros.^[2]

Na súa homenaxe era celebrado un gran festival en febreiro, no que lle eran ofrecidos sacrificios de touros e cabras negros (chamados de februationes) por un sacerdote caracterizado por unha coroa de ciprés, e coa duración de doce noites.^[3] Non había, en Roma, templos dedicados a Plutón.^[3]

Plutón é casado coa sobriña Proserpina, filla de Ceres (equivalentes, respectivamente, ás deusas gregas Perséfone e Deméter).^[4]

1. ↑ En latín, Pluto; en grego, Πλούτων, Plútôn.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Plutón