Pobo manchú

Pobo manchú
Cixi, Guangxu e Puyi
Poboación
Poboación total: Total: 10 430 000 (2010)
Rexións principais:
China	10 410 585[1]
Taiwán	12 000[2]
Aspectos culturais
Lingua	Maioritariamente mandarín. Só 10 persoas falan lingua manchú
Relixión	Maioritariamente non relixiosos. Xamanismo, budismo, relixión tradicional chinesa e cristianismo.
Grupos relacionados	Evenkis, nanai, oroqen, udege, xibe e outros pobos tungús

Este artigo amosa letras manchús. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Os manchús^[3] ou manchurianos^[4] (manchú:ᠮᠠᠨᠵᡠ manju; chinés tradicional e simplificado: 滿族; pinyin: Mǎnzú; Wade-Giles: Man³-tsu²) son unha minoría étnica da China e o pobo do cal deriva o nome de Manchuria.^[5] Tamén son chamados "manchús de borla vermella", en referencia á decoración dos sombreiros tradicionais manchús.^[6][7] A dinastía Jin (1616-1636) e a dinastía Qing (1636–1912) foron estabelecidas polos manchús, que son descendentes do pobo jurchen que anteriormente estabelecera a dinastía Jin (1115–1234) na China.

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Pobo manchú

• Crossley, Pamela Kyle (1991). Princeton University Press, ed. Orphan Warriors: Three Manchu Generations and the End of the Qing World. ISBN 0-691-00877-9. 
• Crossley, Pamela Kyle. 1987. “Manzhou Yuanliu Kao and the Formalization of the Manchu Heritage”. The Journal of Asian Studies 46 (4). Association for Asian Studies: 761–90. doi:10.2307/2057101.
• Huang, Pei. 1990. “New Light on the Origins of the Manchus”. Harvard Journal of Asiatic Studies 50 (1). Harvard-Yenching Institute: 239–82. doi:10.2307/2719229.
• Rawski, Evelyn S. (2001). University of California Press, ed. The Last Emperors: A Social History of Qing Imperial Institutions. ISBN 0-520-22837-5. 
• Shao, Dan (2011). University of Hawaii Press, ed. Remote Homeland, Recovered Borderland: Manchus, Manchoukuo, and Manchuria, 1907-1985. ISBN 978-0824834456.