O símbolo "Om", concepto chave do Vedanta, mencionado en todas as Upanishads.
O Vedanta (Devanagari: वेदान्त, Vedānta) é unha das seis grandes correntes filosóficas indias[1]. A palabra era utilizada en orixe nesta tradición para referirse as ensinanzas que trataban co grupo de Vedas coñecidos como Upanishads.
O nome significa literalmente "O Remate dos Vedas", pois pretende ser compendio e esencia da ensinanza destes. Tamén se utiliza Vedanta para referírse a aquela persoa que acadou un coñecemento profundo dos catro Vedas [2].
Ao redor do século VIII a palabra comezou a referirse máis especificamente a aquelas filosofías de liberación que apuntaban á realidade última (Brahman).
Adi Shankara, tamén chamado Shankaracharya, foi o primeiro filósofo que consolidou a doutrina Advaita Vedanta e, por extensión, do Vedanta en xeral. Hoxe en día segue a ser unha das principais referencias desta corrente.
O Vedanta non se cinge ou restrinxe a unhas determinadas escrituras nin ten unha fonte de referencia exclusiva.
Vedanta e Mimamsa
Dende o xiro que se produciu (século VIII), no Avaita cara a unha visión máis en liña coas coñecidas como "filosofías de liberación" , esta tamén é coñecida como Uttarā Mīmāṃsā: "A Última Indagación", ou a "Indagación Superior" e equipárase, en ocasións coa Pūrva Mimamsa, ou "Indagación Antiga". A Pūrva Mimamsa, habitualmente coñecida simplemente como Mimamsa, trata coa parte dos mantras védicos que se ocupa dunha parte máis ritual, mentres que o Vedanta trata de dar explicación ás ensinanzas esotéricas dos Āraṇyakas, e das Upanishads.
↑Robert E. Hume, Professor Emeritus of History of Religions at the Union Theological Seminary, wrote in Random House's The American College Dictionary (1966): "It [Vedānta] is concerned with the end of the Vedas, both chronologically and teleologically."
