Weltschmerz (do alemán, pronunciado [ˈvɛltʃmɛɐ̯ts]); literalmente dor do mundo ou cansazo do mundo, é un concepto literario que describe o sentimento experimentado por un individuo que entende que a realidade física nunca pode satisfacer as esixencias da mente,[1][2] resultando nun "estado de cansazo ou tristeza en relación coa vida derivada da aguda conciencia do mal e do sufrimento".[3]
O termo foi acuñado polo autor romántico alemán Jean Paul Richter na súa novela de 1827Selina,[1] e na súa definición orixinal no Deutsches Wörterbuch dos irmáns Grimm, denota unha profunda tristeza pola insuficiencia do mundo ("tiefe Traurigkeit über die Unzulänglichkeit der Welt "). A tradución pode diferir segundo o contexto; en referencia ao "eu" pode significar "cansazo do mundo", mentres que en referencia ao mundo pode significar "a dor do mundo". [4]
Federico C.Beiser define Weltschmerz de forma máis ampla como "un estado de ánimo de cansazo ou tristeza sobre a vida que xorde da aguda conciencia do mal e do sufrimento",[7] e sinala que na década de 1860 a palabra foi usada ironicamente en Alemaña para referirse á hipersensibilidade destas mesmas preocupacións.
O termo é un xermanismo usado en galego e noutras linguas de orixe europea, como o inglés, castelán, portugués, catalán etc.[8]
Exemplos
O significado moderno de Weltschmerz na lingua alemá é a dorpsicolóxica causada pola tristeza que pode ocorrer cando un se decata de que as propias debilidades son provocadas pola insuficiencia e crueldade do mundo e das circunstancias (físicas e sociais).[9]
En Tropic of Cancer, Henry Miller describe a un coñecido, "Moldorf", que ten receitas para Weltschmerz en anacos de papel no peto. John Steinbeck escribiu sobre este sentimento en dúas das súas novelas; en East of Eden, Samuel Hamilton séntao despois de coñecer a Cathy Trask por primeira vez, e coñécese como os Welshrats en The Winter of Our Discontent . Ralph Ellison usa o termo en Invisible Man en relación co patetismo inherente ao canto dos espirituais: "debaixo da rapidez do ritmo cálido había un ritmo máis lento e unha cova e entrei e mirei arredor e escoitei a unha vella cantando un espiritual tan cheo de Weltschmerz como o flamenco". Kurt Vonnegut fai referencia ao sentimento na súa novela Player Piano, na que o senten o doutor Paul Proteus e o seu pai. Na novela Free Fall in Crimson, de John D. MacDonald, Travis McGee describe Weltschmerz como "a ansia dun lugar que nunca viches".
↑Os xermanismos son adaptados ás normas morfosintácticas desas linguas; en alemán os substantivos son escritos sempre comezando por maiúscula, porén, palabras incorporadas ao DRAG como 'weltanshaaung' non son escritas en cursiva ou escritura itálica, nin comezando por maiúscula.
