As estatísticas do Censo dos Estados Unidos para as áreas metropolitanas elabóranse de acordo ás definicións que a continuación se detallan.
A Oficina de Administración e Orzamento define o conxunto de núcleos centrais das áreas estatísticas (CBSA no acrónimo en inglés) en todo o país. Os CBSA están delimitados sobre a base dunha área urbana central ou un grupo urbano — noutras palabras: unha área limiar dunha relativamente alta densidade de poboación. Os CBSA están compostos de condados e equivalentes a condados[2][3]. Os condados que conteñen o núcleo da área urbana son coñecidos como condados centrais do CBSA. Hai condados circundantes adicionais, coñecidos como condados periféricos, que poden ser incluídos no CBSA se estes condados teñen fortes lazos sociais e económicos cos condados centrais, medidos polo nivel de desprazamentos e o emprego. Os condados periféricos inclúense no CBSA se o nivel de intercambio de emprego (medido polo total de desprazamentos nunha dirección e outra) é do 25% ou máis, aínda que eses números son estimativos e fanse excepcións. Algunhas áreas do interior deses condados periféricos poden atoparse en zonas rurais. Do mesmo xeito que as MSA, os CBSA subdivídense en áreas estatísticas micropolitanas (μSA) en base á poboación da zona urbana do núcleo central. Baixo certas condicións, un ou máis CBSA poden ser agrupados para formar unha grande entidade estatística coñecida como área estatística combinada (co acrónimo CSA).
Ademais, nunha terminoloxía anterior, que xa non se emprega, podíamos encontrar tamén a área estatística metropolitana estándar (co acrónimo SMSA) e a área estatística metropolitana primaria (co acrónimo PMSA)[4]. En Nova Inglaterra, as vilas teñen prioridade sobre os condados, así que estatisticamente áreas similares son definidas en termos de unidades urbanas coñecidas co nome de áreas de cidades e vilas de Nova Inglaterra (co acrónimo NECTA).